Studio 01 - Evi

Όλα ξεκίνησαν κάπως έτσι, πριν από ένα εξάμηνο περίπου και εγώ έψαχνα να βρω το κουράγιο για να ξαναμπω στο studio. Δεν ήξερα αν ήθελα και αν τελικά μου άρεσε. Την πρώτη φορά με τα κορίτσια, ήταν πειραματισμός και όλες είχαμε εξαιρετική διάθεση αλλά πως επαναλαμβάνεται αυτό;

Οι περισσότεροι, θα συμφωνήσουν ότι όλη η «μαγεία» είναι εκεί έξω στο δρόμο, στο τυχαίο, στο αναπάντεχο, στο στιγμιαίο και στο αυθόρμητο. Να περπατάς και ξαφνικά να γεννηθεί μια εικόνα και να είσαι εκεί να την καταγράψεις. Και ακόμα πιο ιδανικά, να βλέπεις εικόνες εκεί, που άλλοι δεν βλέπουν ή που προσπερνούν χωρίς να ξανακοιτάξουν. Είναι μαγευτικό και πολύ γοητευτικό να ξεκινάς να βγεις από το σπίτι και να νιώθεις ότι όλα σε περιμένουν εκεί έξω.

Ακόμα περισσότεροι, θα συμφωνήσουν ότι η διαδικασία να φωτογραφίσεις σε studio είναι το τελείως αντίθετο. Μια «στημένη» και προβλεπόμενη διαδικασία, με ελεγχόμενο φως και συνθήκες, όπου θα ζητήσεις κάτι και θα το πάρεις αμέσως χωρίς σκέψη και τριβή. Ίσως και να είναι έτσι, όταν μιλάμε για φωτογραφήσεις μόδας με επαγγελματίες φωτομοντέλα, στυλίστες, μακιγιέζ, βοηθούς φωτογράφων και φυσικά φωτογράφους. Αυτές οι φωτογραφίες με αφήνουν συχνά αδιάφορη ή ίσως να μείνω λίγο παραπάνω στην τεχνική η την άποψη του φωτογράφου. Δεν έχουν κάποια καλλιτεχνική αξία πέρα από την επιτυχημένη προώθηση ενός προϊόντος ή μια υπηρεσίας. Δεν το κατακρίνω. Απλά δεν μπορώ να το κάνω. Αν μπορούσα δεν θα εργαζόμουν σε μια Μ.Κ.Ο. αλλά σε μια διαφημιστική εταιρεία.

Η δική μου «εμμονή», για φωτογράφηση στο studio, προήρθε από την ανάγκη μου, να αποδείξω τη θέση μου, ότι όλοι οι άνθρωποι είναι όμορφοι. Όχι σε θεωρητικό επίπεδο, όπως έγραφα χθες σε μια κουβέντα, αλλά σε πρακτικό επίπεδο. Η πραγματική ομορφιά κρύβεται στην ατέλεια, που προκαλεί την διαφορετικότητα. Και βρίσκω οτιδήποτε διαφορετικό, πολύ γοητευτικό και όμορφο.

Όσο για το «στημένο» και το προβλεπόμενο του studio, οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές όταν συμμετέχουν μη-επαγγελματίες και προκαλώ όποιον το αμφισβητεί, να το δοκιμάσει πρώτα και μετά να με ενημερώσει. Έχω ευχαριστήσει, όλα τα κορίτσια πολλές φορές, για εκείνο το σαββατοκύριακο, είτε επειδή κάθισαν απέναντι μου και δέχτηκαν να τις ταλαιπωρώ για ώρες, είτε επειδή ανέλαβαν τον ρόλο των επαγγελματιών βοηθών είτε επειδή ήταν εκεί. Ήρθε η ώρα να τις εκθέσω λίγο και ξεκινάω με την πρώτη θαρραλέα, την Evi.

Δεν είχε συμμετάσχει άλλη φορά σε φωτογράφιση. Δεν μπορώ να πω ότι είχα καταφέρει μέχρι εκείνη την στιγμή να κερδίσω την εμπιστοσύνη της ως φωτογράφος. Όπως λέει και ο Δάσκαλος Μάνος, όλοι οι άνθρωποι αρέσκονται στο να φωτογραφίζονται απλά έχουν ανασφάλεια με το αποτέλεσμα. Η Evi όπως κάθε φορά που την συναντάω ήταν χαμογελαστή και ενθουσιασμένη για το εγχείρημα.

Ενώ ήθελα να την φωτογραφίσω σοβαρή για να πετύχουμε κάποιες πιο «ακραίες» φωτογραφίες, δεν μπορούσα παρά να την πειράζω διαρκώς. Όσο και να ήθελα να ζητήσω κάτι και να το πάρω αμέσως χωρίς σκέψη και τριβή, δεν μπορούσα να αντισταθώ σε έναν άνθρωπο, που γελάει με κάθε χιλιοστό του σώματος και του προσώπου, όπως η Evi. Ξέρω ότι το αποτέλεσμα της άρεσε, παρά τον όποιο λογικό αυτοσαρκασμό. Βλέπετε οι μη-επαγγελματίες διαθέτουν χιούμορ και το χρησιμοποιούν χωρίς να φοβόνται ότι θα τους χαλάσει την εικόνα τους.

Ξέρω, επίσης, ότι η Evi δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει μια επαγγελματία. Γιατί θα την πετύχετε και στο δρόμο και θα είναι έτσι όπως είναι στις φωτογραφίες. Χωρίς βέβαια τον καθρέπτη στο χέρι. Evi καλή χρονιά και πάντα τέτοια!