Bookcrossing

Ακόμα μια θεματική τριλογία, με θέμα αυτήν την φορά την αγαπημένη μου ασχολία! Το Bookcrossing! Δεν θα μπορούσα να μην το συμπεριλάβω σε ένα project 365 ημερών, από την στιγμή, που με απασχολεί καθημερινά. Από τον Νοέμβριο του 2006, που συναντήθηκα με την ιδέα, έγινε καθημερινή συνήθεια, άλλαξε τον τρόπο, που σκέφτομαι για τα βιβλία, έβαλε στην ζωή μου πολλούς και πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους και παρά το γεγονός ότι πάντα αποποιούμαι, οποιαδήποτε ρομαντικότητα μου προσάπτουν όσο ι με ξέρουν, με έκανε ρομαντική με την ακτιβιστική έννοια.

Και ναι πιστεύω ότι το Bookcrossing είναι το σύγχρονο μήνυμα στο μπουκάλι. Μπορεί να μην έγραφα ποτέ ένα μήνυμα και να το έβαζα σε ένα μπουκάλι, με στόχο να το ρίξω στην θάλασσα και να το βρει κάποιος. Όμως, με κάθε ευκαιρία, απελευθερώνω ένα βιβλίο και εύχομαι καθημερινά, να το βρει κάποιος.

[11/365] Random Act of BookCrossing Kindness

Το πρώτο πράγμα, που αγαπώ πολύ σε αυτήν την ιδέα είναι τα RABCK’s. Πρέπει να έχω λόγο για να κάνω κάτι καλό για κάποιον; Πρέπει να περιμένω κάτι σε αντάλλαγμα για αυτό; Πρέπει να απολογούμαι, αν νιώθω την ανάγκη να κάνω κάποιον να χαμογελάσει; Πρέπει, πριν και μετά το ευχαριστώ, να υπάρχει κάτι; Δεν μπορεί να είναι αυτόνομο; Έτσι σκέτο; Όχι, Όχι, Όχι, Όχι, Ναι και Ναι… Απλά τα πράγματα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να σκέφτονται και άλλοι έτσι.

Και έχω καλά νέα. Αυτοί οι άλλοι έχουν φωλιά και τους έχω εντοπίσει! Σχολάω αργά και τρέχω στα ΕΛΤΑ να πάρω κάτι, που με περιμένει. Βαθιά μέσα μου ξέρω πως θα είναι κάτι από την φωλιά και χαμογελάω. Πιάνω το φάκελο και έχει σφραγίδα τον ballycumber. Αλλά δεν είναι από Ελλάδα, όπως περίμενα. Είναι από Ιταλία. Κάποια bookcrosser μου στέλνει ένα βιβλίο, που θέλω, έναν σελιδοδείκτη με την αγαπημένη μου ηρωίδα και μια κάρτα με ευχές. Δεν την ξέρω και δεν με ξέρει. Μπήκε σε όλον αυτόν τον κόπο, για να μου πει ευχαριστώ. Γιατί έπαιξε σε κάτι που διοργάνωσα και χάρηκε. Μα τι κόσμος υπάρχει εκεί έξω; Αυτόν τον κόσμο, τον βάζω μέσα και τον δίνω να τον καταβροχθίσει η υποσιτισμένη ελπίδα μου. Η δόλια, τον τελευταίο μήνα, αργοπεθαίνει.

[12/365] Meetups

Ο βασικός λόγος, που είμαι bookcrosser είναι οι άλλοι bookcrosser. Η φωλιά, που έλεγα. Μπορεί για πάρα πολλά πράγματα, να γκρινιάζω και να εκνευρίζομαι και να συγχύζομαι, για τη Θεσσαλονίκη και τον συντηρητισμό της και την οπισθοδρομικότητα της, αλλά εντάξει. Η ομάδα της Θεσσαλονίκης «τα σπάει». Έχει ότι μπορεί κάποιος να φανταστεί! Είναι ένα χαρούμενο τσούρμο. Και είμαι πολύ περήφανη, που είμαι μέρος της, που συναντιόμαστε κάθε μήνα (επίσημα… γιατί ανεπίσημα…), που τσιμπολογάμε φαγώσιμα, που πάμε εκδρομές, που, που, που, που… Και φυσικά επειδή είναι καλοί και έχουν επεκταθεί, μπορεί κανείς να τους βρει και σε Αθήνα, σε Λάρισα, σε Χανιά και σε άλλες πόλεις! Και τους αγαπάω μωρέ. Πήρα και μια κάρτα την Τετάρτη και συγκινήθηκα πολύ… Τέτοιοι είναι…

[13/365] Wild releases and Challenges

Ας πούμε πως δεν ερχόταν ειδοποιητήριο για τα ΕΛΤΑ. Και ας υποθέσουμε ότι δεν ήταν γραφτό μου να βρω τη φωλιά. Δεν ξέρω αν θα είχα απελευθερώσει τόσα βιβλία, αλλά έστω και ένα θα το άφηνα στο δρόμο και θα περίμενα καθημερινά να μάθω νέα του. Γιατί θέλει ανθρώπους με καλή καρδιά, για να μείνεις πιστός σε μια ιδέα και να την αγαπήσεις, όσο περισσότερο μπορείς. Αλλά η ιδέα του να αφήνεις ένα βιβλίο, που σου ανήκει, στον δρόμο και να το παρακολουθείς, να αγγίζει άλλους ανθρώπους, ξένους και να συνεχίζει το ταξίδι του, είναι από μόνη της, η καλύτερη ιδέα, που βρήκα, εδώ και 12 χρόνια, που χρησιμοποιώ το internet. Και χρειάζεται μόνο ένα email, για να καταλάβεις, πόσο καλή είναι. Ένα catch!