Ολοκληρώθηκε μια εβδομάδα με το project 365 και μπορώ να πω ότι είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένη από την επιμονή και από την ανταπόκριση που έχω. Τόσο από εμένα όσο και από «συναδέρφους» σε flickr, που πήραν την ίδια απόφαση με εμένα αλλά και με φίλους, που είχαν την υπομονή να το παρακολουθήσουν.
Ωστόσο, προκειμένου να αντέξω τις υπόλοιπες 358 μέρες και να μπορώ να γράφω και για άλλα θέματα, που με ενδιαφέρουν, πήρα μερικές αποφάσεις. Οι φωτογραφίες κάθε εβδομάδας θα χωρίζονται σε 2 τριλογίες με κάποιο θέμα και μια ελεύθερη μέρα, που θα φωτογραφίζω ότι θέλω, πιο ελεύθερα.
![[8/365] Can you leave?](http://farm4.static.flickr.com/3339/3184810449_2fef4de0c3.jpg)
Ξεκίνησα λοιπόν την πρώτη τριλογία (Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή) με θέμα την ζωή στο δρόμο και είχα αρκετές σκέψεις, κάποιες εκπλήξεις και πολλές προτάσεις από φίλους και γνωστούς. Τα αδέσποτα και μάλιστα ο συγκεκριμένος μούργος, είχαν την τιμητική τους για αρχή. Με πονάει πολύ, που βλέπω αδέσποτα, ειδικά τον χειμώνα. Πίσω από κάθε ζώο, που ζει στο δρόμο, συνήθως υπάρχει ένα άλλο ζώο, που αποφάσισε να το υιοθετήσει, να παίξει μαζί του και μετά να το παρατήσει στο δρόμο.
Δεν ξέρω την ιστορία του συγκεκριμένου, αλλά με εντυπωσίασε η ηρεμία του, καθώς το πλησίαζα σε απόσταση αναπνοής, για να το φωτογραφίσω την ώρα που κοιμάται. Προσπάθησε να προστατευθεί αλλά δεν αγρίεψε, όπως ίσως θα είχα κάνει εγώ αν ερχόταν κάποιος άγνωστος κατά πάνω μου, με τόσο θράσος.
![[9/365] Can you help me?](http://farm4.static.flickr.com/3088/3184810835_364336d707.jpg)
Σάββατο μεσημέρι, μετά την πορεία για την Παλαιστίνη και ενώ είμαι σίγουρη, πως έχω τραβήξει την φωτογραφία της ημέρας, περπατάμε στον δρόμο και βλέπω την κοπέλα. Με μεγαλύτερο σεβασμό προς το πρόσωπο της, προσπαθώ να την φωτογραφίσω χωρίς να με αντιληφθεί. Όταν βλέπω την φωτογραφία στην οθόνη του υπολογιστή, συνειδητοποιώ ότι με κοιτάει κατάματα. Ήταν δύσκολη η στιγμή και αποφάσισα πως δεν θα το ξανακάνω. Τουλάχιστον όχι τώρα κοντά, παρά τις προτροπές φίλων. Τόσο κοστίζει η δυστυχία; 2 ευρώ;
![[10/365] Can you fly?](http://farm4.static.flickr.com/3449/3187929919_e0573b5d59.jpg)
Σήμερα, επέλεξα φυσικό κάτοικο του δρόμου. Όχι από ανάγκη ή από δυστυχία ή από επάγγελμα ή από κακομεταχείριση. Από επιλογή. Και τα πέτυχα τα μοντελάκια μου να τσιμπολογάνε διάφορα φαγώσιμα.
Αύριο, αρχίζει μια νέα τριλογία, που θα την δημοσιεύσω μόλις ολοκληρωθεί. Για τους ανυπόμονους, υπάρχει η δυνατότητα, να τις βλέπετε καθημερινά, στο σχετικό set. Οφείλω συνέπεια και στα δύο groups, που επέλεξα να μοιράζομαι το project (flickr & friendfeed) και έτσι θα προσπαθήσω να μην χάνω μέρες.
Ωστόσο, προκειμένου να αντέξω τις υπόλοιπες 358 μέρες και να μπορώ να γράφω και για άλλα θέματα, που με ενδιαφέρουν, πήρα μερικές αποφάσεις. Οι φωτογραφίες κάθε εβδομάδας θα χωρίζονται σε 2 τριλογίες με κάποιο θέμα και μια ελεύθερη μέρα, που θα φωτογραφίζω ότι θέλω, πιο ελεύθερα.
[8/365] Can you leave?
Ξεκίνησα λοιπόν την πρώτη τριλογία (Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή) με θέμα την ζωή στο δρόμο και είχα αρκετές σκέψεις, κάποιες εκπλήξεις και πολλές προτάσεις από φίλους και γνωστούς. Τα αδέσποτα και μάλιστα ο συγκεκριμένος μούργος, είχαν την τιμητική τους για αρχή. Με πονάει πολύ, που βλέπω αδέσποτα, ειδικά τον χειμώνα. Πίσω από κάθε ζώο, που ζει στο δρόμο, συνήθως υπάρχει ένα άλλο ζώο, που αποφάσισε να το υιοθετήσει, να παίξει μαζί του και μετά να το παρατήσει στο δρόμο.
Δεν ξέρω την ιστορία του συγκεκριμένου, αλλά με εντυπωσίασε η ηρεμία του, καθώς το πλησίαζα σε απόσταση αναπνοής, για να το φωτογραφίσω την ώρα που κοιμάται. Προσπάθησε να προστατευθεί αλλά δεν αγρίεψε, όπως ίσως θα είχα κάνει εγώ αν ερχόταν κάποιος άγνωστος κατά πάνω μου, με τόσο θράσος.
[9/365] Can you help me?
Σάββατο μεσημέρι, μετά την πορεία για την Παλαιστίνη και ενώ είμαι σίγουρη, πως έχω τραβήξει την φωτογραφία της ημέρας, περπατάμε στον δρόμο και βλέπω την κοπέλα. Με μεγαλύτερο σεβασμό προς το πρόσωπο της, προσπαθώ να την φωτογραφίσω χωρίς να με αντιληφθεί. Όταν βλέπω την φωτογραφία στην οθόνη του υπολογιστή, συνειδητοποιώ ότι με κοιτάει κατάματα. Ήταν δύσκολη η στιγμή και αποφάσισα πως δεν θα το ξανακάνω. Τουλάχιστον όχι τώρα κοντά, παρά τις προτροπές φίλων. Τόσο κοστίζει η δυστυχία; 2 ευρώ;
[10/365] Can you fly?
Σήμερα, επέλεξα φυσικό κάτοικο του δρόμου. Όχι από ανάγκη ή από δυστυχία ή από επάγγελμα ή από κακομεταχείριση. Από επιλογή. Και τα πέτυχα τα μοντελάκια μου να τσιμπολογάνε διάφορα φαγώσιμα.
Αύριο, αρχίζει μια νέα τριλογία, που θα την δημοσιεύσω μόλις ολοκληρωθεί. Για τους ανυπόμονους, υπάρχει η δυνατότητα, να τις βλέπετε καθημερινά, στο σχετικό set. Οφείλω συνέπεια και στα δύο groups, που επέλεξα να μοιράζομαι το project (flickr & friendfeed) και έτσι θα προσπαθήσω να μην χάνω μέρες.
7 comments:
άντε, να ξαναπώ άλλη μία φορά πως η δεύτερη είναι *τόσο* δυνατή...
(έχω ιντερνετ!)
πωπω... τι ειρωνικό το παραπάνω σχόλιο μου ρε συ
Μια καλημέρα...
Πολύ ωραίο project - και πολύ καλή η ιδέα με τις τριλογίες. Καλή επιτυχία.
Η δεύτερη φωτογραφία είναι πραγματικά πολύ δυνατή, αλλά καταλαβαίνω την απόφασή σου να μην το ξανακάνεις τώρα κοντά. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα είχα το κουράγιο να το κάνω έστω και μια φορά. (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πιστεύω πως "δεν είναι σωστό" ή ότι έγινε από έλλειψη σεβασμού. Το αντίθετο μάλιστα.)
@κούνελος: Αχ πατερούλη, όσο μεγαλώνεις τόσο και το χάνεις ;)! Ευχαριστώ και μην αγχώνεσαι. Μου τα είπες και live οπότε ξέρω πως το λες :)
@φθα: Ένα καλώς ήρθες λοιπόν και καλή αρχή...:)
@e. Τι ωραίο σχόλιο στο set! Μάλλον κοιτάμε τα ίδια πράγματα :)! Το πέτυχα επειδή ήμουν σίγουρη ότι δεν έγινα αντιληπτή... Αλλά τελικά ουδέν κρυπτόν.Και ευχαριστώ πολύ :)
Καλησπέρα,
Πολύ χαρακτηριστικά στιγμιότυπα και τα τρία.
Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα.
Καλή η ιδέα για την τριλογία.
@ora0: Καλώς ήρθες και ευχαριστώ! Με δυσκολεύουν κάποιες σκέψεις αλλά τελικά ότι έχει δυσκολά αξίζει πραγματικά :)
Post a Comment