Κυριακή πρωί και αποφάσισα να ξυπνήσω χωρίς ξυπνητήρι. Λίγος ύπνος παραπάνω το Σαββατοκύριακο είναι πάντα καλός. Κατά τις 1 περίπου πήρα την απόφαση να σηκωθώ από το κρεβάτι και να πάω να μαγειρέψω κάτι. Πόσες μέρες μπορεί να ζήσει κάποιος μόνο με βασιλόπιττα; Έριξα μερικές πατάτες στο φούρνο και κάθισα στον υπολογιστή να ενημερωθώ για τις εξελίξεις. Με πολύ βαριά καρδιά. Ήδη είχα αρρωστήσει το προηγούμενο βράδυ μετρώντας τα θύματα και διαβάζοντας τις ανταποκρίσεις. Αλλά για έναν περίεργο λόγο, το πρώτο tweet, που διάβασα έλεγε «mia kalimera me xionakia se olous:)».
Έτρεξα στο παράθυρο και είδα μόνο βροχή. «Δεν μπορεί», σκέφτηκα… «κάπου έχει χιονίσει στην Θεσσαλονίκη»… Σκούντηξα λιγάκι τον ZlatkoGr στο msn, πήρα και ένα τηλέφωνο την gia-wk και όλα έδειχναν ότι κοντά στον Χορτιάτη έχει χιονίσει και το έχει στρώσει. Το σκέφτηκα λιγάκι. Που να τρέχω τώρα μέχρι εκεί. Είχε πάει και 2:30, σε λίγο θα σκοτεινιάσει, έχω και τις πατάτες στο φούρνο.
Τελικά ο Δάσκαλος Δημήτρης είχε δίκαιο όταν έλεγε ότι έχω πολλές εμμονές. Η χειρότερη από όλες είναι οι ιδέες μου. Άμα μου «καρφωθεί» μια, πρέπει να την ολοκληρώσω για να ησυχάσω. Έτσι ντύθηκα, κατέβασα και τις πατάτες και έφυγα.
Στο λεωφορείο, εγώ και 2 γιαγιάδες. Και ο οδηγός. Ήθελα να μάθω αν όντως εκεί, που πάω έχει χιόνι αλλά πως το ρωτάς; Αν ήθελα να πάω στο Παπανικολάου, θα ρωτούσα «Σε ποια στάση πρέπει να κατέβω για το Παπανικολάου;» και θα μου έλεγε. Αλλά τώρα δύσκολα τα πράγματα. Ήμουν τόσο αποφασισμένη, που πήγα και ρώτησα:
-Καλημέρα και Χρόνια πολλά.
-Χρόνια πολλά. (σκέψη: εεε όχι και καλημέρα στις 3:00…)
-Έχει χιονίσει επάνω στο Παπανικολάου;
- … (σκέψη: τι με πέρασες ρε κοπελιά; Για την ΕΜΥ;)
- Ξέρετε εγώ θέλω να δω χιόνι.
-… (σκέψη: Πλάκα μας κάνει…)
- Και σκέφτηκα ότι ψηλά επάνω στο Παπανικολάου θα το έχει στρώσει. Εσείς τι λέτε; Δεν θα το έχει στρώσει τώρα;
Του πήρε λίγη ώρα να συνέλθει αλλά μετά ενθουσιάστηκε και το πήρε και προσωπικά. Ανεβαίναμε τον δρόμο του Πανοράματος και κοιτούσαμε με απογοήτευση δεξιά και αριστερά. Σχεδόν απολογητικά έλεγε κάθε λίγο «Χθες είχε χιόνια εδώ. Αλήθεια. Να δεις, που θα βρούμε πιο πάνω». Και όταν βγήκαμε από Πανόραμα και αρχίσαμε να βλέπουμε τα πρώτα άσπρα, χαρά που κάναμε και οι δυο! Μου έδωσε και ένα πανάκι για να καθαρίσω το τζάμι, μήπως και ήθελα να βγάλω φωτογραφίες και από το λεωφορείο. Όταν φτάσαμε Παπανικολάου, χαιρετηθήκαμε και κατέβηκα. Εκεί και η φωτογραφία. Ευτυχώς ήμουν τυχερή και έμεινα στο κρύο μόνο 1,5 ώρα. Νομίζω πως έχω μια υποψία πυρετού αλλά δεν πειράζει. Άξιζε το κρύο.
Τελικά καλά έκανα και το ξεκίνησα το project.
7 comments:
αχ καρδιά μου!!! Εμείς πήγαμε Βέροια για χιονοπόλεμο,αν την ήξερα την επιθυμία σου θα σε έπαιρνα μαζί! Ασε που κάποιος μικρός θα ειχε ακόμα έναν στόχο χαχαχα
Κρίμα! Δεν συντονιστήκαμε σωστά! Και θα είχα και πολλές φωτογραφίες εν δράση! Πότε θα κάνω το οικογενειακό σας πορτρέτο; Κάτι μου λέει πως θα είναι ένα εξαιρετικό project με τέτοια κουκλιά μοντέλα :)
τι ωραίο ποστάκι! γαμάτος ο οδηγός!
Εμένα πάντως αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν που, είχες δεν είχες, τον παρέσυρες και τον οδηγό! Φαντάζομαι θα του έφτιαξες τη μέρα! :-)
@κουνελος: Ναι πράγματι. Πρότεινε να ανοίξει και την μπροστά πόρτα για να βγάλω και μερικές κινούμενες, αλλά μας στραβοκοίταξαν οι γιαγιάδες και αρνήθηκα. Ωραία θα ήταν όμως :)
@m: Το καλύτερο δεν το έγραψα... Ο οδηγός ήταν στα όρια της συνταξιοδότησης... Μεγαλούτσικος για να μην τον πω παππού! Αλλά ναι, όταν κατέβηκα, μονολογούσε χαμογελώντας. Σίγουρα θα έλεγε "Άλλη μια παλαβή χειμωνιάτικα"!
Καλή Χρονιά! Πολύ όμορφα τα χειμερινά φρούτα! Παλαβό αλλά προνοητικό, όπως πάντα το Μαφαλντουλίνι! Μας το χάλασες, όμως, με τον παππού στο τέλος. Δεν είναι ο οδηγός τελικά, η μοιραία σχέση που σου επιφυλάσσει το 2009!
Περισσότερα από κοντά! Φιλιά!
OMG Κόμη! Έπρεπε να το φανταστώ ότι θα διάβαζα κάτι τέτοιο από εσένα :P!
Post a Comment