Έχω πάει σε χωριό πολύ λίγες φορές και εκείνο ταξιδεύοντας, για μικρή στάση. Δεν είχα γιαγιά και παππού, αλλά και να είχα, πάλι χωριό δεν θα είχα. Σε πόλεις μεγάλωσαν οι γονείς μου και σε πόλη μεγάλωσα και εγώ. Και το αστικό τοπίο, ειδικό το φθαρμένο, με γοητεύει ιδιαίτερα. It feels like home.
![[18/365 Morning view]](http://farm4.static.flickr.com/3081/3215893867_d164329e7c.jpg)
Από μικρό παιδί ανέβαινα στο ταρατσάκι του πατρικού μου και χάζευα τα σπίτια και κυρίως τα εγκαταλελειμμένα. Και προσπαθούσα να φτιάξω ιστορίες για τους ανθρώπους, που έζησαν εκεί, όταν ακόμα όλα ήταν καινούρια και πως σπίτια και άνθρωποι, μεγάλωσαν, φθάρηκαν και η φθορά αποτυπώθηκε πάνω τους. Τα ρημάδια, που αγαπάω περισσότερο είναι συνήθως εκείνα τα αινιγματικά, που δεν μπορώ να πω αν ακόμα κατοικούνται. Σε αυτό το κιτρινισμένο ρημάδι, μερικές φορές βλέπω μια απλώστρα και μάλιστα χωρίς ρούχα. Και φτιάχνω 10-20 διαφορετικές ιστορίες.
![[19/365 Night view]](http://farm4.static.flickr.com/3113/3215893451_5cd23f50f1.jpg)
Έμαθα στην πόλη επίσης, να αγαπάω τις άσχημες και γκρίζες οικοδομές. Όπως αυτή δίπλα από το ρημάδι. Γεμάτη σπίτια και γραφεία και άσχημα, μεγάλα, αδιάκριτα παράθυρα. Γεμάτες χίλιες δυο παρεμβάσεις, όπως σωλήνες, κλιματιστικά, φθορές. Τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές.
Θα ήθελα η πόλη μου να είναι όμορφη και περιποιημένη, με πάρα πολύ πράσινο και καθαριότητα. Θα ήθελα να νιώθω και εγώ ότι βρίσκομαι σε ευρωπαϊκή πόλη, που όλα τα κτίρια συντηρούνται και καλλωπίζονται. Αλλά ταυτόχρονα με γοητεύει και η αίσθηση ότι ζω σε μια πόλη της μέσης Ανατολής, που ακόμα παλεύει να σταθεί στα πόδια της από την τελευταία καταστροφή. Μια φίλη, μου είπε ότι η Θεσσαλονίκη της θυμίζει την Βυρηττό και αυτό κατά βάθος, μου άρεσε.
![[20/365 My view]](http://farm4.static.flickr.com/3255/3216746136_3c8d0317b2.jpg)
Είχα μια δύσκολη εβδομάδα και η αισθητική μου, δεν αντέχει πολλές ομορφιές. Μπορεί από εβδομάδα, να καταφέρω να γοητεύομαι πάλι από πιο αντικειμενικά, όμορφα εικόνες.
[18/365] Morning view
Από μικρό παιδί ανέβαινα στο ταρατσάκι του πατρικού μου και χάζευα τα σπίτια και κυρίως τα εγκαταλελειμμένα. Και προσπαθούσα να φτιάξω ιστορίες για τους ανθρώπους, που έζησαν εκεί, όταν ακόμα όλα ήταν καινούρια και πως σπίτια και άνθρωποι, μεγάλωσαν, φθάρηκαν και η φθορά αποτυπώθηκε πάνω τους. Τα ρημάδια, που αγαπάω περισσότερο είναι συνήθως εκείνα τα αινιγματικά, που δεν μπορώ να πω αν ακόμα κατοικούνται. Σε αυτό το κιτρινισμένο ρημάδι, μερικές φορές βλέπω μια απλώστρα και μάλιστα χωρίς ρούχα. Και φτιάχνω 10-20 διαφορετικές ιστορίες.
[19/365] Night view
Έμαθα στην πόλη επίσης, να αγαπάω τις άσχημες και γκρίζες οικοδομές. Όπως αυτή δίπλα από το ρημάδι. Γεμάτη σπίτια και γραφεία και άσχημα, μεγάλα, αδιάκριτα παράθυρα. Γεμάτες χίλιες δυο παρεμβάσεις, όπως σωλήνες, κλιματιστικά, φθορές. Τόσο ίδιες και τόσο διαφορετικές.
Θα ήθελα η πόλη μου να είναι όμορφη και περιποιημένη, με πάρα πολύ πράσινο και καθαριότητα. Θα ήθελα να νιώθω και εγώ ότι βρίσκομαι σε ευρωπαϊκή πόλη, που όλα τα κτίρια συντηρούνται και καλλωπίζονται. Αλλά ταυτόχρονα με γοητεύει και η αίσθηση ότι ζω σε μια πόλη της μέσης Ανατολής, που ακόμα παλεύει να σταθεί στα πόδια της από την τελευταία καταστροφή. Μια φίλη, μου είπε ότι η Θεσσαλονίκη της θυμίζει την Βυρηττό και αυτό κατά βάθος, μου άρεσε.
[20/365] My view
Είχα μια δύσκολη εβδομάδα και η αισθητική μου, δεν αντέχει πολλές ομορφιές. Μπορεί από εβδομάδα, να καταφέρω να γοητεύομαι πάλι από πιο αντικειμενικά, όμορφα εικόνες.
5 comments:
μου άρεσε περισσότερο η δεύτερη. κ άντε ντε, ξεκόλα!
>"και η αισθητική μου δεν αντέχει πολλές ομορφιές"
Πάλι φωτογραφίες μου κοίταγες;
Εύχομαι οι δυσκολίες να είναι περαστικές!
(Η τρίτη φωτογραφία εκφράζει απόλυτα αυτό που έζησα σήμερα!)
@κούνελος: Μωρέ φάση είναι! Θα περάσει... ξέρεις :)
@Monte-cristo: Μέχρι τις 25/2 θα ζορίζομαι λίγο αλλά μετά με βλέπω να φωτογραφίζω λουλουδάκια και πεταλουδίτσες! Ααααα και... Κρυάδες...
Στο Morning view κάποιες μικρολεπτομέρειες, αν διαθέτεις παρατηρητικότητα, προδίδουν ότι το σπίτι όντως κατοικείται.
Αριστερά στα κεραμίδια, η καμινάδα είναι φρεσκοεπισκευασμένη και διακρίνεται η τσιμεντοκονίαση. Ανάμεσα στα δύο παράθυρα και πλησιέστερα στο μεγαλύτερο έχει τοποθετηθεί νέο "ταυ" προκειμένου να υποδεχτεί καινούριο λούκι όμβριων υδάτων. Κάτω από το μικρό παράθυρο διακρίνεται καθαρά ο αποχετευτικός υδροσωλήνας από PVC που έχει αντικαταστήσει τον παλιό και προφανώς φθαρμένο. Κάτω από το μεγάλο παράθυρο και προς τη βάση του σπιτιού διακρίνονται καινούριοι τσιμεντόλιθοι που έχουν τοποθετηθεί για να καταπολεμήσουν πρόβλημα υγρασίας. Οι λαμαρίνες που βρίσκονται κάτω από τα παράθυρα είναι για να περιορίζουν τα νερά των βροχοπτώσεων ώστε να μην επιδεινώνουν το πρόβλημα. Αυτά :-)
Οι φωτογραφίες σου είναι υπέροχες!
Μόλις διάβασα το σχόλιο σου Φθα, πήγα στο παράθυρο να παρατηρήσω πιο προσεκτικά το "ταρατσόσπιτο" γιατί πρόκειται για σπιτι πάνω σε ταράτσα και το κοιτούσα πάρα πολύ ώρα. Θα επανέλθω με post για το ποιος πιστεύω μένει :)!
Ευχαριστώ πολύ!
Post a Comment