Παράθυρα

[34/365] Windows, originally uploaded by mafaldaQ.

Εκείνος που κοιτάζει απ’ έξω ένα ανοιχτό παράθυρο δε βλέπει ποτέ τόσα πράγματα όσα αυτός που κοιτάζει ένα παράθυρο κλειστό. Δεν υπάρχει πράγμα πιο βαθύ, πιο μυστηριώδες, πιο γόνιμο, πιο σκοτεινό, πιο εκθαμβωτικό από ένα παράθυρο φωτισμένο από ένα κερί. Αυτό που μπορεί κανείς να δει στον ήλιο είναι πάντα λιγότερο ενδιαφέρον απ’ αυτό που συμβαίνει πίσω από ένα τζάμι. Μέσα σ’ αυτή την τρύπα, μαύρη ή φωτεινή, ζει η ζωή, ονειρεύεται η ζωή, υποφέρει η ζωή.

Πέρα από τα κύματα από στέγες, παρατηρώ μια γυναίκα ώριμη, ρυτιδωμένη κιόλα, φτωχή, πάντα σκυφτή πάνω από κάτι και που δε βγαίνει ποτέ. Με το πρόσωπό της, με το φόρεμά της, με την κίνησή της, με σχεδόν τίποτα, ξανάφτιαξα την ιστορία αυτής της γυναίκας, ή μάλλον τον μύθο της, και μερικές φορές τον διηγούμαι στον εαυτό μου κλαίγοντας.

Αν ήταν ένας φτωχός γέρος, θα ξανάφτιαχνα τον δικό του μύθο το ίδιο άνετα.
Και ξαπλώνω, περήφανος που έχω ζήσει και υποφέρει μέσα σε άλλους εκτός από ‘μενα τον ίδιο.

Ίσως θα μου πείτε: ‘Είσαι βέβαιος πως αυτός ο μύθος είναι αληθινός;’ Τι ενδιαφέρει τι μπορεί να ‘ναι η πραγματικότητα τοποθετημένη έξω από ‘μενα, αν με βοήθησε να ζήσω, να νιώσω ότι υπάρχω, να νιώσω αυτό που είμαι;

Από τα 20 πεζά ποιήματα του Μπωντλαίρ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτό το κείμενο είναι τόσο «γεμάτο» από εικόνες και από σκέψεις, που δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να το αποδώσω με μια φωτογραφία. Πειραματίστηκα με διάφορες σκέψεις και εικόνες και τελικά κατέληξα πως έχει μια εσωστρέφεια. Πέρα από κάθε «παράθυρο», κανονικό ή μεταφορικό, υπερίσχυσε η ανάγκη του ανθρώπου να φαντάζεται.

Το κερί βοήθησε πάρα πολύ στο να «αδειάσω» το κάδρο από περιττές πληροφορίες. Ελπίζω να το κατάφερα αν και περιμένω και από karry εντυπώσεις. Ευχαριστώ για το κείμενο και συνεχίζω με τα υπόλοιπα.

Και σκέφτομαι κάθε φορά, που τα βγάζω και κρατάω μικρές σημειώσεις και σκέψεις: «Τι άνθρωπος!» και χαμογελάω!

Κορίτσι; Τα σπας ρε! Λεβεντογέννα μάνα η Κρήτη!

Θεσσαλονίκη 8/2/2009