Χειροποίητα αντικείμενα

[41/365] Music is in the air

Πριν από μερικούς μήνες, είχα γράψει για το biographix, ένα post για τα mobile. Όταν κάποια στιγμή, έπρεπε να φωτογραφίσω κάτι, που να είμαι εγώ αλλά να μην είμαι εγώ, φωτογράφισα ένα, που πήρα πρόσφατα από το Tallinn. Και σκέφτηκα πως θα ήταν πολύ πιο όμορφο, αν το είχα φτιάξει εγώ. Εντάξει ίσως όχι πιο όμορφο αλλά σίγουρα πιο μοναδικό.

Όλοι έχουμε σταθεί μπροστά σε μαγαζιά με χειροποίητα και διαφορετικά αντικείμενα. Χωρίς κάποια συγκεκριμένη χρηστική αξία, ούτε και ιδιαίτερα τέλεια, από άποψη εκτέλεσης αλλά τόσο χαριτωμένα. Και συνήθως σκεφτόμαστε ότι είναι είτε ακριβά, είτε περιττά και τα προτιμάμε μόνο όταν πρόκειται για δώρο σε κάποιο πρόσωπο, που θα τα εκτιμήσει.

Άλλες πάλι φορές, στεκόμαστε μπροστά από βιτρίνες από ζαχαροπλαστεία και θαυμάζουμε τα τέλεια από άποψη εμφάνισης γλυκίσματα. Από άποψη γεύσης, δεν θα το διαπραγματευτώ εδώ. Έχω δώσει τα διαπιστευτήρια μου, πριν από κάποιες μέρες. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι η συγκεκριμένη βιτρίνα, παραπάνω, είναι ζαχαροπλαστείου αλλά εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ.

Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από αυτά τα ευφάνταστα αντικείμενα, είναι άνθρωποι, με φαντασία και πολύ διάθεση να δημιουργήσουν κάτι. Δεν δέχομαι τη φράση «Δεν πιάνουν τα χέρια μου». Τα χέρια εκπαιδεύονται να πιάνουν και να δημιουργούν. Θέλει υπομονή και καλή διάθεση. Χρειάζεται τελειομανία μόνο στο βαθμό, που θα μας επιτρέπει να χαιρόμαστε και να προσπαθούμε και όχι στην υπερβολή, του να δημιουργήσουμε κάτι τελειότερο από ένα τυποποιημένο προϊόν.

Τα υλικά μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ότι, αρχικά τα χέρια μας, μπορούν να χειριστούν με ευκολία και σιγά-σιγά έρχεται η εξοικείωση με πιο δύσκολα υλικά. Η deadendmind μπορεί να αφαιρεθεί με τις ώρες σε μια παραλία, μαζεύοντας βότσαλα. Τα διαλέγει προσεκτικά, τα κουβαλάει με πολύ πόνο ψυχής και όχι μόνο και μετά τους δίνει μορφή ανάλογα με το σχήμα. Η Karry μου έστειλε πριν από μερικές μέρες αυτό το υπέροχο περιστέρι. Δεν είμαι σίγουρη για το υλικό αλλά ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Η Casper85, φτιάχνει ονειροπαγίδες από διάφορες κλωστές. Η efou φτιάχνει πραγματάκια με χάντρες. Μια Κυριακή απόγευμα, η Shiroi Taka, η Panigirtzou, η dragongrrr και η efou, φτιάξαμε πολλά – πολλά μπρελόκ με χάντρες και δερματάκι. Ήταν ένα ευχάριστο και δημιουργικό απόγευμα, σχεδόν αγχολυτικό. Εντάξει είχαμε την dragongrrr, που έχει εκπαιδευμένα χέρια, να φτιάχνει 3 φορές πιο γρήγορα από εμάς, αλλά δεν πτοηθήκαμε! Απλά το χαρήκαμε.

Σήμερα συζητώντας με την Panigirtzou, μου είπε πως θα ήθελε να μάθει να κάνει γλυκά του κουταλιού. Πολλά και διαφορετικά και να τα συσκευάζει σε μικρά, περιποιημένα βαζάκια. Μου φάνηκε πολύ δημιουργικό και ας μην έχουν μεγάλη διάρκεια, ειδικά όταν πέφτουν στα δικά μου χέρια.

Προτείνω να το δοκιμάσετε και ότι πετύχει. Όχι μόνο τα γλυκά του κουταλιού, αλλά ότι σας έρθει με τη φαντασία σας. Αν δεν πετύχει, να το χαρίσετε σε έναν άνθρωπο, που αγαπάτε πολύ. Θα είναι το καλύτερο δώρο, που θα έχει λάβει και ας μην το ξέρει. Γιατί θα είναι μοναδικό. Το επόμενο σας θα είναι καλύτερο αλλά όχι το πρώτο. Αν πάλι είστε τόσο ανασφαλής με τα δημιουργήματά σας, να προτιμάτε τα χειροποίητα δώρα και ας είναι λίγο πιο ακριβά από ένα τυποποιημένο. Βοηθάτε έναν άνθρωπο, να ζήσει κάνοντας αυτό που αγαπάει και τον εκφράζει. Μεγάλη πολυτέλεια αυτό τη σήμερον. Αν δεν έχετε εντοπίσει μαγαζιά στην πόλη σας, μπορώ πάντα να προτείνω το etsy και φυσικά από το fair-trade.

Θεσσαλονίκη 17/2/2009