[32/365] Trip down memory lane I, originally uploaded by mafaldaQ.
Άργησα πολύ να γυρίσω σπίτι. Παρά την κούραση, σκέφτηκα να μαγειρέψω κάτι πρόχειρο και να ασχοληθώ λίγο με τις φωτογραφίες του Σαββατοκύριακου. Μόλις είχα φουρνίσει το παστίτσιο και ετοιμαζόμουν για ένα ντουζάκι όταν χτύπησε το σταθερό. Πάντα μου κάνει εντύπωση, που υπάρχουν άνθρωποι, που με αναζητούν στο σπίτι.
- Παρακαλώ;
- Το Θεό. Σε μισή ώρα να είσαι στο Νιαβέντι.
- Έλα ρε χαμένο. Αδύνατο. Μαγειρεύω και είμαι και κομμάτια.
- Δεν σε ρώτησα αν μπορείς, για να κάνουμε και κουβέντα. Άντε σβέλτα.
Και μου το έκλεισε. Υπάρχουν άνθρωποι, που ξέρουν ότι δεν μπορώ να τους πω όχι. Και το εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Με την απόλυτη συναίνεση μου.
Άντε, λοιπόν, να το κάνω το ντουζάκι, από το πρωί στους δρόμους, και να πάω. Πριν προλάβω να αρχίσω να ξεντύνομαι, ξαναχτυπάει το τηλέφωνο.
- Παρακαλω;
- Μη τολμήσεις και κάνεις μπάνιο. Πρώτον θα αργήσεις, δεύτερον θα βγεις με υγρά μαλλιά και πάλι θα αρρωστήσεις και θα είσαι σκατά και τρίτον γαμώτο, στο Νιαβέντι σου είπα να έρθεις.
- Ρε βλαμμένο, από το πρωί δεν έχω βγάλει τις κάλτσες μου. Δεν θα αργήσω.
- Θα αρρωστήσεις όμως.
Κατέβασα το καημένο το παστιτσάκι από τον φούρνο, με βαριά καρδιά. Εννοείται ότι έκανα ντουζ και εννοείται ότι σε μισή ώρα ήμουν στο Νιαβέντι. Ταχύτητα is my middle name! Εκεί ήταν όλοι οι γνωστοί-άγνωστοι.
- Δεν σου είπα να μην κάνεις μπάνιο;
- Δεν έχεις μάθει ακόμα, ότι πάντα κάνω το αντίθετο, από ότι μου λένε;
- Μα τι ξεροκέφαλο, που είσαι. Ευτυχώς είσαι γρήγορο, μικρό.
Μετά πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα στις εικόνες της εφηβείας μου.
Κατά τις 4:00 θυμήθηκα ότι το επόμενο πρωί (σε λίγες ώρες δηλαδή) θα έπρεπε να είμαι στο γραφείο και μάλιστα σε πλήρη ετοιμότητα να αντιμετωπίσω το 12ώρο μου. Το σκέφτηκα λιγάκι και «συννέφιασα». Πολλά έχουν αλλάξει, αλλά όχι η αγάπη μου για κάποια πρόσωπα. Οπότε και συνέχισα. Με αποζημίωσε το πρώτο φως αλλά δεν θα καταφέρω κάποτε να το φωτογραφίσω όπως το νιώθω.
- Παρακαλώ;
- Το Θεό. Σε μισή ώρα να είσαι στο Νιαβέντι.
- Έλα ρε χαμένο. Αδύνατο. Μαγειρεύω και είμαι και κομμάτια.
- Δεν σε ρώτησα αν μπορείς, για να κάνουμε και κουβέντα. Άντε σβέλτα.
Και μου το έκλεισε. Υπάρχουν άνθρωποι, που ξέρουν ότι δεν μπορώ να τους πω όχι. Και το εκμεταλλεύονται στο έπακρο. Με την απόλυτη συναίνεση μου.
Άντε, λοιπόν, να το κάνω το ντουζάκι, από το πρωί στους δρόμους, και να πάω. Πριν προλάβω να αρχίσω να ξεντύνομαι, ξαναχτυπάει το τηλέφωνο.
- Παρακαλω;
- Μη τολμήσεις και κάνεις μπάνιο. Πρώτον θα αργήσεις, δεύτερον θα βγεις με υγρά μαλλιά και πάλι θα αρρωστήσεις και θα είσαι σκατά και τρίτον γαμώτο, στο Νιαβέντι σου είπα να έρθεις.
- Ρε βλαμμένο, από το πρωί δεν έχω βγάλει τις κάλτσες μου. Δεν θα αργήσω.
- Θα αρρωστήσεις όμως.
Κατέβασα το καημένο το παστιτσάκι από τον φούρνο, με βαριά καρδιά. Εννοείται ότι έκανα ντουζ και εννοείται ότι σε μισή ώρα ήμουν στο Νιαβέντι. Ταχύτητα is my middle name! Εκεί ήταν όλοι οι γνωστοί-άγνωστοι.
- Δεν σου είπα να μην κάνεις μπάνιο;
- Δεν έχεις μάθει ακόμα, ότι πάντα κάνω το αντίθετο, από ότι μου λένε;
- Μα τι ξεροκέφαλο, που είσαι. Ευτυχώς είσαι γρήγορο, μικρό.
Μετά πήρα μια βαθιά ανάσα και βούτηξα στις εικόνες της εφηβείας μου.
Κατά τις 4:00 θυμήθηκα ότι το επόμενο πρωί (σε λίγες ώρες δηλαδή) θα έπρεπε να είμαι στο γραφείο και μάλιστα σε πλήρη ετοιμότητα να αντιμετωπίσω το 12ώρο μου. Το σκέφτηκα λιγάκι και «συννέφιασα». Πολλά έχουν αλλάξει, αλλά όχι η αγάπη μου για κάποια πρόσωπα. Οπότε και συνέχισα. Με αποζημίωσε το πρώτο φως αλλά δεν θα καταφέρω κάποτε να το φωτογραφίσω όπως το νιώθω.
2 comments:
έέέι!! τι ευχάριστη έκπληξη το νέο στήσιμο του μπλογκ! μου αρέσει πάρα πολύ! λίγο μπερδεύομαι που τα κείμενα είναι στα δεξιά, αλλά μάλλον είναι θέμα συνήθειας!!
Κι εγώ μπερδεύομαι λιγάκι :) και θέλει λίγο φτιάξιμο για να γίνει και λειτουργικό αλλά μου άρεσε και εμένα πολύ! Και σκέφτομαι κάθε μήν να αλλάζω τη φωτογραφία! Ευχαριστώ!
Post a Comment