[44/365] Love dance

[44/365] Love dance, originally uploaded by mafaldaQ.

[...] Ήξερε να ξυπνάει επιθυμίες, να προκαλεί ερωτικά, είχε τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού και δε βιαζόταν. Βρέθηκα στην πίστα να χορεύω κάτι πολύ γρήγορο. Με κρατούσε από το χέρι. Μια απομακρυνόμασταν προς τα πίσω, μια ερχόμασταν πολύ κοντά. Με παρέσυρε σε φιγούρες τρελές, ένα κράμα ροκ σε μοντέρνα έκδοση, ένα αλερετούρ από την αγκαλιά του στη ζάλη της άλλης άκρης, εκεί που βρίσκεσαι για μια στιγμή, με μόνο προορισμό να γυρίσεις πίσω να ερωτοτροπήσεις φευγαλέα με το άλλο κορμί, τόσο μόνο, όσο και ο ρυθμός της μουσικής επιτρέπει. Πέρασα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και παραιτήθηκα στην αγκαλιά του λαχανιασμένη. Οι γρήγορες στροφές σε συνδυασμό με τη βότκα με είχαν ζαλίσει [...]

Από τo «Οι μεγάλοι έρωτες δε φοράνε νυφικό» της Μήτση Βαλάκα
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ένα κείμενο από τη Panigirtzou. Μέρες το συζητούσαμε και έλεγα «Που θα βρω ζευγάρι να χορεύει και θα καταφέρω να το φωτογραφίσω», αλλά ήμασταν κάπως τυχερές και σε ένα ποτάκι, καταφέραμε και «κλέψαμε» μια φωτογραφία. Ευχαριστώ πολύ κορίτσι, για όλα.

Θεσσαλονίκη 21/2/2009

Έχω μερικές απορίες... Βοήθεια κανείς;

Έχω μερικές απορίες και το google, δεν μου έδωσε κάποια ικανοποιητική απάντηση, οπότε τις θέτω δημόσια και ελπίζω σε κάποια ικανοποίηση από όσους και όσες τολμηρές με διαβάζουν! Για να έχει και περισσότερο ενδιαφέρον, όποιος ή όποια απαντήσει ικανοποιητικά σε όλες ή στις παραπάνω από τις μισές, κερδίζει σοκολατίτσα από το fair trade. Όχι αυτήν, που μου έστειλε η e. και την καταβρόχθισα σε 2 δευτερόλεπτα και μάλιστα με το αλουμινόχαρτο… Μια άλλη, που θα γλιτώσει από την λαιμαργία μου.

Questions, originally uploaded by Oberazzi.

Περί Πολιτισμού
Είναι το youtube η post-television αποβλάκωση; Πόσες ώρες μπορεί να καεί κάποιος εκεί σερί; Ίδιες ώρες έκθεσης στο youtube και στην ελληνική τηλεόραση, προκαλούν την ίδια εγκεφαλική ζημιά; Τι είναι χειρότερο.

Shopping mall questions, originally uploaded by Wok.

Περί Κοινωνικού Διαλόγου
Είναι το facebook chat η post-mirc ελεγχόμενη λογοδιάρροια; Πως γίνεται να έχω ηρεμία, σε msn (132 φίλοι), gtalk (45 επαφές), email (limitless possibilities) και καμιά ακόμα web 2 εφαρμογές και όταν μπαίνω για 2 δευτερόλεπτα σε facebook να πετάγονται τουλάχιστον 3 chatοπαράθυρα; Στημένη μου την έχετε ρε;

question mark ?, originally uploaded by Leo Reynolds.

Περί Ενημέρωσης
Είναι τα blogs αξιόπιστη πηγή ενημέρωσης; Εντάξει είμαι υπέρμαχος της ενημέρωσης μέσω Internet αλλά ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Δεν απαιτείται αξιολόγηση του μέσου; Δεν χρειάζεται διασταύρωση της πληροφορίας; Είναι όλοι οι bloggers αδέκαστοι;

Question marks on the wall, originally uploaded by lone black rider.

Περί Δεοντολογίας
Είναι το flickr, χώρος δημοσίευσης αριστουργηματικών φωτογραφιών από σοβαρούς φωτογράφους μόνο; Οπότε και τα σχόλια είναι διαφορετικά; Πιο κόσμια; Ανεβάζω την ίδια φωτογραφία σε facebook και σε flickr. Τα σχόλια είναι πολύ διαφορετικά.

Σχόλια σε facebook	Σχόλια σε flickr
Ρε μ@λ@κ@ πάλι σκαλίζεις τη μύτη σου;	Εξαιρετικό βάθος πεδίου!
Καλά κορίτσι είσαι θεά σε αυτή τη φωτογραφία	Δημιουργικό αυτοπορτρέτο.
Καλά το καινούριο σκουφί είναι γαμάτο!	Note σε σκουφί: Πολύ ωραία αντίθεση στα χρώματα
Ρε συ αυτός ο μ@λ@κ@ς τι κάνει από πίσω;	Ωω τι πετυχημένα που έχεις αιχμαλωτίσει τον αυθορμητισμό του πλήθους!

Μερικές φορές πρόκειται και για το ίδιο άνθρωπο. Τι διχασμός!

Question!, originally uploaded by -bast-.

Περί Κινηματικής Λογικής
Είναι το twitter ο νέος χώρος εκκόλαψης ηγετών – ψώνιων και κινημάτων; Θα πρέπει τη λέξη follower, να την εκλαμβάνουμε ως ακόλουθος και ίσως και με την έννοια υποτακτικός; Αν κάποια μου κάνει follow, πρέπει να κάνω και εγώ; Και αν εγώ πω: «Ας κάνω» και πάρω μια απάντηση «Τα tweets μου είναι διαθέσιμα μόνο για τους φίλους μου», να αρκεστώ σε ένα block ή να χώσω και 2-3 μπινελίκια για το θράσος; Και εμένα ρε γιατί με έκανες follow;

Questioned Proposal, originally uploaded by eleaf.

Περί Κοινωνικού Σχολιασμού
Γιατί κάποιοι blog surfers ή και bloggers, δεν σχολιάζουν τα posts που διαβάζουν; Και στον αντίποδα, γιατί σε κάποια posts, στήνεται τρελό chatάκι; Ποιο ακριβώς είναι το μέτρο; Εντάξει συμφωνώ με μπλογκόλιθο Zlatko ότι μόνο όταν κάτι του αρέσει πολύ θα γράψει ένα well done like comment αλλά αν έχεις κάτι άλλο να πεις; Θα το πεις; Θα το κουβεντιάσεις; Μπορούμε να πούμε ότι η επιτυχία ενός Post κρίνεται από τα comments ή από τα google statistics ή από την χαρά που μας έδωσε όταν το διαβάσαμε ή το γράψαμε; Τέλος πάντων είναι μετρήσιμη ή είναι σαν την mastercard; Ανεκτίμητη;

Question mark in Esbjerg, originally uploaded by alexanderdrachmann.

Περί Κομμουνισμού
Δεν είναι πολύ ωραίο να μοιράζεσαι στον greader τα καθημερινά σου ευρήματα; Δεν νιώθεις σαν να διαβάζει ο καθένας διαφορετική εφημερίδα και μετά συζητάτε τα καλύτερα; Γιατί καίγομαι τόσο πολύ στο commenting; Το σκέτο share έχει την ίδια αξία με το commented share;

questions questions, originally uploaded by Rock Alien.

Περί Mυθοποίησης
Υπάρχουν κάτι απίθανα urban legends για τους υπονόμους της Θεσσαλονίκης και για τα στοιχειωμένα σπίτια της Άνω Πόλης. Υπάρχουν web 2.0 legends? Τα προσωπικά μας δεδομένα διαμοιράζονται σε μοχθηρές εταιρείες υπογείως σε διάφορες εφαρμογές και φωτιά να πέσει να κάψει όλα τα social networks, like? Αν εγώ μπω σε ένα λεωφορείο και πω : «Καλημέρα σας. Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι σήμερα φοράω κόκκινο βρακί» θα εκτεθώ λιγότερο από το να το γράψω ως status στο facebook, στο msn, στο gtalk, στο twitter, σε κάποιο forum, στο blog μου; Έχει να κάνει με τον αριθμό των αποδεκτών ή με την επαγγελματική τους ιδιότητα; Αν για παράδειγμα στο λεωφορείο είναι κάποιος εκπρόσωπος της Med, δεν θα το χρησιμοποιήσει; Και τέλος πάντων αν χαίρομαι πολύ με κάτι και θέλω να το μοιραστώ μετά φταίνε οι μοχθηρές εταιρίες; Όχι εγώ που έχω βγάλει το κόκκινο βρακί μου σε δημόσια θέα;

good question, originally uploaded by There is.

Περί Aξιοπιστίας
Είναι η wikipedia αξιόπιστο reference για να μάθω για κάτι; Αν ναι γιατί δεν γίνεται αποδεκτή στη βιβλιογραφία ή στις πηγές των επίσημων εγγράφων; Πόσοι γνωρίζουν ότι η wikipedia είναι ο δημόσιος χώρος όπου ο καθένας μπορεί να γράψει για οποιοδήποτε θέμα; Πόσοι έχουν προσέξει το «the free encyclopedia that anyone can edit»; Είναι το anyone ok;

There is | Question, originally uploaded by e-magic.

Περί Διαλογισμού
Τι είναι σημαντικότερο; Να απαντάς ή να ρωτάς; (via yiannis_k's photostream).

Question Everything, originally uploaded by dullhunk.

Παρακαλώ όπως με διαφωτίσετε!

Bonus Ερώτηση! Απαντήστε θετικά και κερδίστε και μια μαρμελάδα fair-trade! Απαντήστε αρνητικά και θα δείτε τι έχετε να πάθετε...

Δεν βαρεθήκατε, να μου στέλνετε ενδιαφέροντα, αστεία, επείγοντα, σημαντικά, δακρύβρεχτα ομαδικά emails από εκείνα που έχουν στο κείμενο 1.456.000 αποδέκτες, από τα 456.789 fw που έπαθε το email και ξέμειναν όλοι εκεί, να καρτερούν να γίνει το email τους ένας ακόμα αποδέκτης ανεπιθύμητης αλληλογραφίας;

Σας έχω νέα! Είμαι rss junkie και όλα αυτά, που μου στέλνετε θα τα έχω δει ήδη αλλού, έτη φωτός πριν τα δείτε εσείς. Επίσης, έχω facebook και το ξέρετε. Μου τα έχετε ήδη «καρφώσει» στον «αστείο τοίχο» μου. More than once. Και τέλος αν κάτι επιμένετε να το στείλετε, έχετε την αξιοπρέπεια να σβήσετε τους προηγούμενους αποδέκτες. Ας μην βάζουμε τα χεράκια μας, για να βγάζουμε τα ματάκια μας, μόνοι μας.

Έλεος!

Θεσσαλονίκη 20/2/2009

[48/365] Carnival light

[48/365] Carnival light, originally uploaded by mafaldaQ.

Σήμερα Τσικνοπέμπτη, έχω διάθεση για μια old-time classic ιστορία της Μικρής Αννούλας.

Η Μικρή Αννούλα γεννήθηκε με χρονοκαθυστέρηση σε μια ομαδούλα ανθρώπων, που αγαπούσαν πολύ να φτιάχνουν πράγματα. Κεντήματα, φαγιά, έπιπλά, ρούχα. Προκομμένη ομαδούλα όλοι. Επειδή ήταν μικρή και οι άλλοι όλοι μεγάλοι, συνειδητοποίησαν την παρουσία της, όταν έπρεπε να πάει σχολείο για πρώτη φορά και αναφώνησαν «Ω είναι και αυτό εδώ». Μεγάλες στιγμές!

Στην πρώτη σχολική της απόκρια, η Μικρή Αννούλα άκουγε τα άλλα παιδάκια να συζητάνε τι θα ντυνόντουσαν την Τσικνοπέμπτη, στα wild parties του Δημοτικού και σκέφτηκε πως πολλά παιδάκια ίσως να είναι φτωχά, γιατί περιμένουν με τόση λαχτάρα, μια μέρα να βάλουν ρουχαλάκια. Γύρισε σπίτι προβληματισμένη και το συζήτησε λίγο με την Μεσαία αλλά Μεγάλη Αδερφή της. Της εξήγησε πως δεν πεινάνε τα παιδάκια. Απλά μασκαρεύονται κάτι. Ντύνονται βρε παιδί μου λίγο διαφορετικά και περνάνε καλά. «Εγώ τι θα ντυθώ;» και βαθιά περισυλλογή έπεσε στο οικογενειακό τραπέζι.

Έγινε ένα μικρό συμβούλιο και αποφασίστηκε, την ενδυματολογική προσέγγιση της Μικρής Αννούλας να την αναλάβει η Μεσαία αλλά Μεγάλη Αδερφή της, που το είχε πιο πολύ με τα υφάσματα και τα ραψίματα. Το είχε όμως και πολύ στην οικολογική συνείδηση… Αφού μετρήθηκε η Μικρή Αννούλα προσεκτικά και πέρασαν και μερικές μέρες, της παρουσιάστηκε η πρώτη της στολή. Με αγωνία περίμενε η Μικρή Αννούλα να δει μια στολή Ζορό, μια στολή cowboy ή στο τσακίρ κέφι μια στολή μπαλαρίνας, αλλά μάταια.

«Πως σου φαίνεται Μικρή Αννούλα;». Με προσοχή περιεργάστηκε το τεράστιο κόκκινο καπέλο και το κατάλευκο και όχι ιδιαίτερα κολακευτικό για τη σιλουέτα της κορμάκι-μπυτζαμάκι. Βέβαια ήταν μικρή και τέτοια στυλιστικά θέματα δεν την απασχολούσαν , ακόμα, αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν. «Τι είναι;», ρώτησε δειλά και προσεκτικά, μην προσβάλει τη δημιουργό. «Μα είναι ένα μανιτάρι». Μερικές μέρες μετά, η Μικρή Αννούλα αντιμετώπισε μερικά προβληματάκια μετακίνησης του καπέλου και χρησιμοποιήθηκε για σκιά στον κήπο του σπιτιού, που γινόταν το πάρτι.

Η οικογένεια ενθουσιάστηκε και ανέθεσε στην Μεσαία αλλά Μεγάλη Αδερφή της, να σχεδιάζει κάθε χρόνο τα κουστούμια της Μικρής Αννούλας. Μάταια, η Μικρή Αννούλα πήγαινε φωτογραφίες από trendy κουστούμια όπως η Βασίλισσα της Νύχτας, ο Batman και άλλα, για να εμπνευστεί η Μεσαία αλλά Μεγάλη Αδερφή της. Μια χρονιά μπανάνα, μια χρονιά πιπεριά, μια χρονιά αγγούρι, μια χρονιά ντομάτα, μια χρονιά καρότο. Μπαξές η Μικρή Αννούλα και όταν με το καλό άλλαξε κατηγορία και πήγε στο άλλο το μεγαλύτερο σχολείο, βρήκε το κουράγιο και είπε «Εεεε λέω φέτος να μη ντυθώ γιατί μεγάλωσα τώρα». Και υποσχέθηκε στον εαυτό της να μην ξαναντυθεί.

Αν εσείς σήμερα βγείτε και αποφασίσετε να ντυθείτε κάτι αλλά δεν έχετε στολή, μπορώ να κοιτάξω στη ντουλάπα της Μικρής Αννούλας. Μπορεί να μη βρω μωρουδιακά αλλά τις τόσο πετυχημένες από άποψη ραπτικής στολές, αλλά αποτυχημένες για το socializing της Μικρής Αννούλας, σίγουρα θα τις βρω. Μικροδιορθώσεις θα κάνουμε και είστε έτοιμοι!

Θεσσαλονίκη 19/2/2009

Ένας ντροπαλός επαναστάτης

Ανάμεσα μας ζει ένας ντροπαλός άνθρωπος, που τον λένε Joaquín Salvador Lavado. Γεννήθηκε πριν από πολλά χρόνια, στην Αργεντινή και γρήγορα ανακάλυψε πως μπορούσε να εκφραστεί, ζωγραφίζοντας. Η έντονη εσωστρέφεια του, σε συνδυασμό με το πολύ πικρό και κυνικό χιούμορ του, τον απώθησε από τη σχολή καλών τεχνών στη Mendoza και στράφηκε προς την εικονογράφηση. Αρχικά για βιοποριστικούς λόγους. Εκείνα, τα χρόνια τα παλιά, οι καλοί εικονογράφοι ήταν περιζήτητοι σε εφημερίδες, περιοδικά και φυσικά στη διαφήμιση.

Joaquín Baldín "Sr Plop" y D. Joaquín Salvador Lavado "Quino",
originally uploaded by Joaquín Baldín.

Όταν κάποια στιγμή βρήκε τη σύντροφο του και παντρεύτηκε, πήγε για μήνα του Μέλιτος στη Βραζιλία. Εκεί εκτός από τα συνηθισμένα, συναντήθηκε με πολλούς γελοιογράφους και εικονογράφους και «έπεσε στο τραπέζι» μια πρόταση να σχεδιάσει κάτι, για μια διαφήμιση πλυντηρίων. Οι περισσότερες νιόπαντρες, γυρίζουν πίσω από το μήνα του μέλιτος και ελπίζουν να έχουν «σκαρώσει» κανένα πιτσιρίκι αλλά ο Joaquin πήρε την πρωτοβουλία και «γέννησε» ένα πεντάχρονο κοριτσάκι. Η μικρή δεν κατάφερε να κερδίσει τη συμπάθεια και τα χρήματα των διαφημιστών και έμεινε στο σπίτι, να παίζει μοναχό του. Σχεδόν προφητικό για το μέλλον της.

Quino. Autorretrato y retrato, originally uploaded by arteyrevolucion.

Λίγα χρόνια μετά ο Joaquín, που πλέον υπογράφει με το όνομα Quino, την καλεί για να συζητήσουν λιγάκι, τις ανησυχίες του. Της μιλάει για όλα όσα τον ενοχλούν και τον πονούν και εκείνη διαμαρτύρεται, για την απομόνωση της και την καθημερινότητά της. Θα πρέπει αυτή η κουβέντα να κράτησε πολύ και πατέρας και κόρη να συζητήσανε πάρα πολλά θέματα, γιατί λίγο αργότερα δειλά-δειλά η μικρή, που πλέον έχει αποκτήσει όνομα και λέγεται mafalda, αρχίζει να κυκλοφορεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες. Αρχικά με τον πατέρα της και στη συνέχεια με ολόκληρη παρέα.

Είναι τόσο διαφορετική από τα υπόλοιπα παιδάκια και την προβληματίζουν τόσα πολλά πράγματα, που σύντομα, ο κόσμος αρχίζει να την αγαπάει και να την συμπονάει. Και ο Quino έχει αρχίσει χωρίς να το συνειδητοποιεί, να σχεδιάζει το Magnum opus του και ίσως το πιο «αθώο» πολιτικοποιημένο comic strip, που σχεδιάστηκε ποτέ. Η μικρή, γίνεται η φωνή ενός ευαίσθητου ενήλικα, που βιώνει τον Ψυχρό πόλεμο, τον Πόλεμο στο Βιετνάμ, την τραγική πολιτική κατάσταση τόσο στην Αργεντινή όσο και στον υπόλοιπο κόσμο.

Ο ίδιος σε διάφορες σπάνιες δηλώσεις του, υποστηρίζει πως ο Felipe, το ντροπαλό και ονειροπόλο αγόρι, είναι ένας ήρωας εμπνευσμένος από την παιδική του ηλικία. Δεν παραδέχτηκε ποτέ ανοιχτά ότι η Mafalda είναι το alter ego της ενηλικίωσης του. Ο δικός του Σούι Τα. Η παιδούλα αγαπήθηκε όσο καμία άλλη από κάθε καταπιεσμένο εργατικό, κοινωνικό ή πολιτικό κίνημα. Αγαπήθηκε και από ανθρώπους εκτός κινηματικής λογικής για την οξυδέρκεια της σε συνδυασμό με την ηλικία της. Και γρήγορα το δημιούργημα κατάπιε τον δημιουργό και απόκτησε ζωή από μόνο του. Αποποιήθηκε την πατρότητα του. Είναι πολλοί εκείνοι που αγνοούν το όνομα του ή οτιδήποτε άλλο έχει σχεδιάσει. Αλλά αναγνωρίζουν αμέσως την παιδούλα.

Το 1974 ο Quino σταματάει να σχεδιάζει τη mafalda, έχοντας κλείσει σχεδόν μια δεκαετία. Όπως δηλώνει και ο ίδιος:

[..]I think that I made the right decision when I stopped doing Mafalda, and I don’t miss her at all. […]
[…]I drew Mafalda for 10 years, so I always tell them the same thing. I say: imagine having to do the same thing every morning from the day you were born until today. Would you like that? They always say no.[…]

Έκτοτε έχουν κυκλοφορήσει τευχάκια σε πάρα πολλές γλώσσες, βιβλία, αφιερώματα, μέχρι και ταινία. Στην ερώτηση "Πως καταφέρνει η mafalda και παραμένει τόσο επίκαιρη 30 χρόνια μετά" απαντάει:

"The human race still has a lot of issues to address. The world of which Mafalda was so critical, the world that existed in 1973 when I stopped producing the strip has not disappeared; perhaps it’s even got worse. Though it flatters me to know that Mafalda is still being read, it’s also sad to think that the social injustice she denounced remains in place."

Και να μερικά σημεία, που μου φάνηκαν τόσο μα τόσο επίκαιρα:

Αν η Mafalda μάθαινε για τη Γάζα:

Αν η Mafalda έβλεπε ελληνική τηλεόραση:

Και αν ενημερωνόταν από τα ελληνικά ΜΜΕ:

Αν η Mafalda κυκλοφορούσε λίγο στα καφέ της Θεσσαλονίκης:

Αν η Mafalda ήταν ελληνίδα blogger:

Εγώ, που από μικρό παιδί, μου έχουν κολλήσει αυτό το όνομα, θα ταυτιζόμουν με το παρακάτω:

Θεσσαλονίκη 18/2/2009

Χειροποίητα αντικείμενα

[41/365] Music is in the air

Πριν από μερικούς μήνες, είχα γράψει για το biographix, ένα post για τα mobile. Όταν κάποια στιγμή, έπρεπε να φωτογραφίσω κάτι, που να είμαι εγώ αλλά να μην είμαι εγώ, φωτογράφισα ένα, που πήρα πρόσφατα από το Tallinn. Και σκέφτηκα πως θα ήταν πολύ πιο όμορφο, αν το είχα φτιάξει εγώ. Εντάξει ίσως όχι πιο όμορφο αλλά σίγουρα πιο μοναδικό.

Όλοι έχουμε σταθεί μπροστά σε μαγαζιά με χειροποίητα και διαφορετικά αντικείμενα. Χωρίς κάποια συγκεκριμένη χρηστική αξία, ούτε και ιδιαίτερα τέλεια, από άποψη εκτέλεσης αλλά τόσο χαριτωμένα. Και συνήθως σκεφτόμαστε ότι είναι είτε ακριβά, είτε περιττά και τα προτιμάμε μόνο όταν πρόκειται για δώρο σε κάποιο πρόσωπο, που θα τα εκτιμήσει.

Άλλες πάλι φορές, στεκόμαστε μπροστά από βιτρίνες από ζαχαροπλαστεία και θαυμάζουμε τα τέλεια από άποψη εμφάνισης γλυκίσματα. Από άποψη γεύσης, δεν θα το διαπραγματευτώ εδώ. Έχω δώσει τα διαπιστευτήρια μου, πριν από κάποιες μέρες. Βέβαια, για να είμαι ειλικρινής, δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι η συγκεκριμένη βιτρίνα, παραπάνω, είναι ζαχαροπλαστείου αλλά εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ.

Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι που βρίσκονται πίσω από αυτά τα ευφάνταστα αντικείμενα, είναι άνθρωποι, με φαντασία και πολύ διάθεση να δημιουργήσουν κάτι. Δεν δέχομαι τη φράση «Δεν πιάνουν τα χέρια μου». Τα χέρια εκπαιδεύονται να πιάνουν και να δημιουργούν. Θέλει υπομονή και καλή διάθεση. Χρειάζεται τελειομανία μόνο στο βαθμό, που θα μας επιτρέπει να χαιρόμαστε και να προσπαθούμε και όχι στην υπερβολή, του να δημιουργήσουμε κάτι τελειότερο από ένα τυποποιημένο προϊόν.

Τα υλικά μπορεί να είναι οτιδήποτε. Ότι, αρχικά τα χέρια μας, μπορούν να χειριστούν με ευκολία και σιγά-σιγά έρχεται η εξοικείωση με πιο δύσκολα υλικά. Η deadendmind μπορεί να αφαιρεθεί με τις ώρες σε μια παραλία, μαζεύοντας βότσαλα. Τα διαλέγει προσεκτικά, τα κουβαλάει με πολύ πόνο ψυχής και όχι μόνο και μετά τους δίνει μορφή ανάλογα με το σχήμα. Η Karry μου έστειλε πριν από μερικές μέρες αυτό το υπέροχο περιστέρι. Δεν είμαι σίγουρη για το υλικό αλλά ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.

Η Casper85, φτιάχνει ονειροπαγίδες από διάφορες κλωστές. Η efou φτιάχνει πραγματάκια με χάντρες. Μια Κυριακή απόγευμα, η Shiroi Taka, η Panigirtzou, η dragongrrr και η efou, φτιάξαμε πολλά – πολλά μπρελόκ με χάντρες και δερματάκι. Ήταν ένα ευχάριστο και δημιουργικό απόγευμα, σχεδόν αγχολυτικό. Εντάξει είχαμε την dragongrrr, που έχει εκπαιδευμένα χέρια, να φτιάχνει 3 φορές πιο γρήγορα από εμάς, αλλά δεν πτοηθήκαμε! Απλά το χαρήκαμε.

Σήμερα συζητώντας με την Panigirtzou, μου είπε πως θα ήθελε να μάθει να κάνει γλυκά του κουταλιού. Πολλά και διαφορετικά και να τα συσκευάζει σε μικρά, περιποιημένα βαζάκια. Μου φάνηκε πολύ δημιουργικό και ας μην έχουν μεγάλη διάρκεια, ειδικά όταν πέφτουν στα δικά μου χέρια.

Προτείνω να το δοκιμάσετε και ότι πετύχει. Όχι μόνο τα γλυκά του κουταλιού, αλλά ότι σας έρθει με τη φαντασία σας. Αν δεν πετύχει, να το χαρίσετε σε έναν άνθρωπο, που αγαπάτε πολύ. Θα είναι το καλύτερο δώρο, που θα έχει λάβει και ας μην το ξέρει. Γιατί θα είναι μοναδικό. Το επόμενο σας θα είναι καλύτερο αλλά όχι το πρώτο. Αν πάλι είστε τόσο ανασφαλής με τα δημιουργήματά σας, να προτιμάτε τα χειροποίητα δώρα και ας είναι λίγο πιο ακριβά από ένα τυποποιημένο. Βοηθάτε έναν άνθρωπο, να ζήσει κάνοντας αυτό που αγαπάει και τον εκφράζει. Μεγάλη πολυτέλεια αυτό τη σήμερον. Αν δεν έχετε εντοπίσει μαγαζιά στην πόλη σας, μπορώ πάντα να προτείνω το etsy και φυσικά από το fair-trade.

Θεσσαλονίκη 17/2/2009

Το sightseeing tour της Θεσσαλονίκης

Όλες οι πρωτεύουσες της Ευρώπης διαθέτουν ένα sightseeing tour, που συνήθως γίνεται με λεωφορείο και μερικές φορές με τραμ. Εκτός από τις πρωτεύουσες, πολλές άλλες μεγάλες πόλεις, όπως η Lyon, το Salzburg, το Μιλάνο, η Βαρκελώνη, το Μόναχο και πολλές άλλες, διαθέτουν αυτήν την τουριστική ευκολία. Να μπορεί ένας επισκέπτης, να δει τα σημαντικότερα σημεία της πόλης, γρήγορα και εύκολα. Η Θεσσαλονίκη δεν διαθέτει μια ανάλογη υπηρεσία. Δεν διαθέτει, γενικά πολλά πράγματα για τους κατοίκους της, πόσο μάλλον για τους επισκέπτες της, αλλά άντε εμείς είμαστε «συνηθισμένοι» να μας έχουν γραμμένους. Σε ένα μεγάλο βαθμό, είμαστε και υπεύθυνοι, αλλά δεν θέλω να το αναλύσω τώρα.


View Larger Map

Αποφάσισα, λοιπόν, αφού δεν υπάρχει κάτι επίσημο, να προτείνω κάτι ανεπίσημο, για όσους θέλουν να κάνουν μια βόλτα στα σημαντικότερα, από τουριστικής άποψης, σημεία της Θεσσαλονίκης και βάφτισα το Δρομολόγιο 15 – Τ.Σ. 40 Εκκλησιών – Ιστορικό Κέντρο, του Ο.Α.Σ.Θ. ως sightseeing tour. Ζήτησα την πολύτιμη βοήθεια της καλής φίλης Panigirtzous για την ακριβή καταγραφή του δρομολόγιου, εξοπλιστήκαμε με χάρτες, δρομολόγια, υπομονή, μια σοκολάτα και φυσικά φωτογραφική και να τι έχουμε να προτείνουμε!

Συναντηθήκαμε Ερμού με Αριστοτέλους και πήραμε το Δρομολόγιο 16, μέχρι το τέρμα. Μετά από συζήτηση με τον οδηγό μας, καθώς και άλλους οδηγούς στην αφετηρία, μάθαμε τα παρακάτω:
- Πρόκειται για κυκλικό δρομολόγιο. Έχει κοινή αφετηρία και τέρμα, οπότε εύκολο να κάνετε όλη τη διαδρομή, με ένα εισιτήριο, αν δεν κάνετε στάσεις. Η πλήρης διαδρομή, που κάναμε εμείς, κράτησε 45 λεπτά αλλά ήταν Κυριακή και είχε ελάχιστη κίνηση.
- Τόσο το Δρομολόγιο 15 όσο και το Δρομολόγιο 16, μπορούν να «χρησιμοποιηθούν» ως sightseeing tours γιατί περνάνε από τα ίδια σημαντικά μέρη. Απλά το 16 περνάει και από Δικαστήρια και αν δεν σκοπεύετε να κάνετε στάσεις, καλό είναι να το προτιμήσετε, γιατί περνάει ακριβώς μπροστά από τα «σημεία» ενώ το 15, περνάει στα περισσότερα, από την πίσω πλευρά τους. Για παράδειγμα, πάει από Κασσάνδρου, οπότε το Τούρκικο Προξενείο, με το ζόρι το βλέπετε.
- Καθημερινές, είναι κάθε 10 με 15 λεπτά, ανάλογα με την κίνηση και Σαββατοκύριακα, είναι λίγο πιο τακτικά. Έτσι μας δήλωσε ο ευγενικότατος οδηγός, στην αφετηρία. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως μπορείτε να κατεβείτε σε κάποια στάση, να ρίξετε μια ματιά στο σημείο, 5-6 φωτογραφίες και ίσως μια σύντομη επίσκεψη και μετά πάλι να πάρετε το επόμενο λεωφορείο, που θα περάσει.

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, στις 15:30 από την αφετηρία και η πρώτη στάση, που σας προτείνουμε είναι τo νεκροταφείο της Θεσσαλονίκης «Ευαγγελίστρια», το αρχαιότερο «εν λειτουργία» ορθόδοξο νεκροταφείο της πόλης. Αν βέβαια δεν τα πάτε και πολύ καλά με αυτά τα μέρη, μπορείτε να το δείτε από το λεωφορείο.

Επόμενη στάση, που προτείνουμε είναι το Τούρκικο Προξενείο. Εκεί υπάρχει και το Μουσείο Αττατούρκ, το οποίο δεν έχει τύχει να το επισκεφτώ, για να ξέρω αν αξίζει και ντροπή μου. Όποιος έχει πάει, παρακαλώ να με ενημερώσει.

Για τα επόμενα δυο σημεία, προτείνουμε να μην περιμένετε το επόμενο λεωφορείο για να τα δείτε αλλά να περπατήσετε λιγάκι προς τα δυτικά την Κασσάνδρου. Το πρώτο που συναντάτε είναι το Αλατζά Ιμαρέτ, το οποίο είναι ανοιχτό μόνο όταν φιλοξενεί εκθέσεις αλλά αξίζει τον κόπο να του ρίξετε μια πιο προσεκτική ματιά. Δεν φαίνεται καλά από το δρόμο και επιπλέον είναι ένα από τα ομορφότερα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μουσουλμανικά μνημεία της Θεσσαλονίκης.

Λίγο πιο κάτω συνεχίστε, για τον Άγιο Δημήτριο. Μπορείτε να επισκεφτείτε και την Κρύπτη του Αγ. Δημητρίου μια που θα είστε εκεί αλλά και να κατεβείτε και λίγο πιο κάτω και να ρίξετε και μια ματιά στην Αρχαία αγορά.

Συνεχίσαμε με το λεωφορείο και περάσαμε από το Διοικητήριο, γνωστό και ως Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Επόμενη στάση, που προτείνουμε είναι το λιμάνι και συγκεκριμένα Πλατεία Ελευθερίας, όπου μπορείτε να επισκεφτείτε το Μουσείο Φωτογραφίας και το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Αν δεν είστε πολύ λάτρεις των δυο τεχνών και δεν θέλετε να πάτε στα συγκεκριμένα μουσεία, μπορείτε απλά να συνεχίσετε τη διαδρομή σας. Αν αποφασίσετε να κατέβετε, μην παραλείψετε ένα γρήγορο καφεδάκι στο καφέ του Μουσείου Φωτογραφίας. Αξίζει τον κόπο, ειδικά αν έχετε χρόνο.

Η επόμενη στάση, που προτείνουμε είναι Αριστοτέλους, όπου θα μπορέσετε να επισκεφτείτε το μοναδικό μοναστήρι, μέσα στην πόλη, την Ιερά Μονή Αγίας Θεοδώρας της Μυροβλήτου. Εντάξει υπάρχει και η Μονή Βλατάδων, γνωστή και ως Τσαούς Μοναστήρι, αλλά εγώ αναφέρομαι στο κέντρο. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να βρω παραπάνω πληροφορίες για το συγκεκριμένο μοναστήρι. Όποιος/α ξέρει παρακαλώ να προσθέσει.

Σε 5 λεπτά απόσταση είναι η Αγία Σοφία. Νομίζω πως είναι ένα από τα σημαντικότερα σημεία της Θεσσαλονίκης και αν δεν έχετε μπει, πιστεύω αξίζει. Εδώ αν θέλετε μπορείτε να πάρετε πάλι λεωφορείο για να συνεχίσετε ή να κατευθυνθείτε με τα πόδια προς παραλία και συγκεκριμένα, προς Λευκό Πύργο. Έχει ανοίξει και πάλι και μπορείτε να τον επισκεφτείτε. Έχω ακούσει τα καλύτερα για τη έκθεση, που φιλοξενεί αλλά και εκεί δεν έχω πάει ακόμα και πάλι, ομολογώ, ντροπή μου.

Τώρα είστε πλέον πολύ κοντά στο σύμπλεγμα των 3 μεγάλων μουσείων. Αρχαιολογικό Μουσείο, Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού και Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Και τα τρία δεν είναι ορατά με το λεωφορείο, εκτός ίσως από το αρχαιολογικό. Εγώ αγαπάω πάρα πολύ το Μακεδονικό και το επισκέπτομαι τακτικά, αλλά προτείνω και μια επίσκεψη και στο Βυζαντινό. Αν μη τι άλλο, πρόκειται για ένα πανέμορφο, από άποψη αρχιτεκτονικής, κτίριο. Αν πάλι δεν είστε και πολύ λάτρης των μουσείων γενικά, μπορείτε απλά να κάνετε μια στάση για καφέ στον περιστρεφόμενο πύργο του ΟΤΕ. Απλά πριν ανεβείτε ρωτήστε αν όντως περιστρέφεται, γιατί είναι με τα κέφια του. Είναι ένα καλό σημείο, να δείτε την Θεσσαλονίκη από ψηλά.

Συνεχίσαμε μέχρι την Ευαγγελίστρια και εκεί αποβιβαστήκαμε. Μετά η διαδρομή είναι περίπου ίδια όπως όταν πηγαίναμε. Αν και δεν είδαμε κάτι καινούριο, χαρήκαμε που κάναμε αυτή τη μεγάλη βόλτα. Ελπίζουμε, αν επιλέξετε να την κάνετε και εσείς να σας αρέσει και να χαρείτε επίσης.

Θεσσαλονίκη 15/2/2009

Τα γλυκά της Θεσσαλονίκης

Αυτές τις ημέρες ανακάλυψα ότι η Θεσσαλονίκη είναι ένας μικρός παράδεισος για όσους αγαπάνε τα γλυκά. Το ξέρω χρόνια ότι έχω πρόσβαση σε πολλά και διαφορετικά και καλά γλυκά αλλά τώρα συνειδητοποίησα πόσο καλή εντύπωση κάνουν στους ξένους. Είναι σαν να ανακαλύπτω τη Θεσσαλονίκη ξανά μέσα από τα μάτια της αυστριακής φιλοξενούμενης μου και αυτό μου αρέσει πολύ!

Αποφάσισα, λοιπόν, να μοιραστώ, χρόνια και κιλά γλυκοφιλοσοφίας, κάνοντας ένα αξιόπιστο top 5 γλυκών, που μπορεί να βρει κάποιος στη Θεσσαλονίκη. Και φυσικά αξίζει να τα δοκιμάσετε όλα!

1. Σοκολατόπιτα

Που: Κομνηνός, Εγνατία 110, 2310287229

Ξεχάστε ότι ξέρατε για τα βαρετά και ανούσια πιτοειδή γλυκά… Καμία σχέση. Το μόνο κοινό είναι ότι θέλει φούρνο. Όλα τα άλλα είναι απλά το δημιούργημα ενός ανθρώπου, που δεν χόρταινε τη σοκολάτα.

Μέγεθος: Μια ατομική μερίδα είναι σε μέγεθος λίγο πιο μεγάλη από μια τυπική πάστα. Σερβίρεται σε ατομικά ταπεράκια και σε κομμάτια, κομμένα από το ταψί.

Περιγραφή: αφράτο παντεσπάνι σοκολάτας, βουτηγμένο σε πηχτό σιρόπι (μίγμα κανονικού και σοκολάτας), στρώση πραλίνας με πολύ μικρά κομμάτια φουντουκιού, πηχτό γλάσο σοκολάτας με λικέρ και σιρόπι και τέλος τριμμένη σοκολάτα (γάλακτος, υγείας και λευκή). Κάθε στρώμα είναι περίπου ένα δάχτυλο και κάθε κουταλιά είναι 2 αχ, αφού καταφέρετε να ξεκολλήσετε την γλώσσα από τον ουρανίσκο!

Εγώ: Δεν μπορώ να φάω μονοκοπανιά ένα ολόκληρο ταπεράκι και θεωρώ ότι είμαι πολύ expert στα γλυκά και δυνατό κουτάλι!

2. Προφιτερόλ

Που: Blue, Εγνατία 138 & Π.Π. Γερμανού, 2310279060

Θα πρέπει να δηλώσω κάτι πριν κάνω την σωστή παρουσίαση του. Το σωστό προφιτερόλ δεν έχει σαντιγί. Το απόλυτο γλυκό είναι θέμα σωστής κρέμας, σωστών σου και σωστής κρέμας στα σου. Όλα τα υπόλοιπα είναι τρελές φλυαρίες και φτιασιδώματα!

Μέγεθος: Καθορίστε το μόνοι σας. Σε μπολάκι, σε κουτάκι, σε κουβά. Όσο λαχταρά η ψυχή σας!

Περιγραφή: Καταρχήν στο blue μπορείτε να βρείτε 4 διαφορετικές ποικιλίες: με σοκολάτα υγείας, με σοκολάτα γάλακτος, με λευκή σοκολάτα, με σοκολάτα με αμαρένα. Δεν συνιστώ τη λευκή. Γενικά είναι ίσως η χειρότερη ποιότητα σοκολάτας, με εξαίρεση του Βελγίου. Σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, λευκή σοκολάτα σημαίνει τρελή ποσότητα βουτήρου. Στο Βέλγιο χρησιμοποιούν κακαοβούτυρο οπότε και αξίζει να την προτιμήσετε. Ειδικά για το λευκό προφιτερόλ του blue, το έχω δει πολλές φορές «μαραζωμένο» και «ραγισμένο» ακριβώς επειδή το βούτυρο "κόβει" εύκολα.

Κατά τα άλλα, πρόκειται για το κλασσικό γλυκό, χωρίς τίποτα το περιττό. Αλλά όλα είναι ιδανικά φτιαγμένα. Αναλογίες, υφή, γεύση, χρώμα, μυρωδιά και φυσικά τρόπος σερβιρίσματος. Σε μεγάλες πιατέλες, ξαπλώνει αυτάρεσκα, πρώτη μούρη στη βιτρίνα και δεν έχω δει πολλούς να το προσπερνάνει χωρίς καν να του ρίξουν μια ματιά.

Εγώ: Το προτιμώ σε κουτάκι για το σπίτι και παίρνω γάλακτος και υγείας μαζί. Λίγο από το ένα και λίγο από το άλλο.

3. Αρμενοβίλ

Που: Κουρδιστό γουρούνι, Αγ. Σοφίας 31, 2310274672

Ναι μπορείτε να πάτε στο Κουρδιστό Γουρούνι και να παραγγείλετε αρμενοβίλ μόνο. Δεν είναι υποχρεωτικό να φάτε πριν ή μετά. Δοκιμάστε το, όλες τις εποχές. Ειδικά όταν έχει κρύο είναι ακόμα πιο απολαυστικό.

Μέγεθος: Μια ατομική μερίδα είναι σε μέγεθος λίγο πιο μεγάλη από μια τυπική πάστα. Σερβίρεται σε πιάτο και αυτό είναι ένα μειονέκτημα αν είστε λίγο «καθώς πρέπει» και ντρεπόσαστε να καθαρίσετε το πιάτο.

Περιγραφή: Πρόκειται για παρφέ παγωτό βανίλια, με καραμελωμένους ξηρούς καρπούς, κομμάτια από μπεζέδες, ελάχιστα κομμάτια από πτι-μπερ και μαστίχα Χίου. Δεν είναι απλά κρέμα παγωτό. Ούτε είναι ένα απλό καιμάκι. Όλη αυτή η υπερπαραγωγή, λούζεται με τεράστια ποσότητα καυτού, πηχτού γλάσου σοκολάτας.

Εγώ: Έχω φάει τόσες πολλές φορές Αρμενοβίλ, στο Κουρδιστό, που σχεδόν παρεξηγούνται αν φύγω χωρίς να το τιμήσω! Θα συμφωνήσω με το φίλο Zlatko για το Αρμενοβίλ της Άφυτου αλλά εντάξει. Δεν τρέχω ως εκεί!

4. Φερρέρο

Που: Δημητρακάς, Ελευθερίας 33, 2310731797

Δεν γνωρίζω πολύ κόσμο, που να μην αγαπάει αυτά τα σοκολατάκια και δεν το πίστευα ότι μπορούν να γίνουν καλύτερα.

Μέγεθος: Είναι λίγο πιο μεγάλα από ένα αφράτο και καμαρωτό μον αμούρ (ίσως το πιο απαράδεκτο γλυκό ever)!

Περιγραφή: Φέρτε τη γεύση στο μυαλό σας και κρατήστε την μέχρι να αρχίσουν να τρέχουν τα πρώτα σάλια. Τώρα μεγαλώστε Χ3 το μέγεθος ενός Ferrero Rocher και φανταστείτε πως ο χώρος που δημιουργείται εσωτερικά, επιτρέπει στο κολασμένο μίγμα να απλωθεί παντού και να κυριαρχήσει. Κάντε λίγο πιο σκληρό και τραγανό το εξωτερικό περίβλημα (για να αντέξει το πληθωρικό μίγμα) και λούστε το με πολύ καλή σοκολάτα γάλακτος.

Εγώ: Δεν τον έχω γνωρίσει τον κ. Δημήτρη από κοντά. Μου φέρνει πάντα η Ευαγγελίτσα, γιατί είναι στους Αμπελόκηπους. Όταν όμως τον γνωρίσω, θέλω να τον αγκαλιάσω και να του πω ότι πολύ τον αγαπώ.

[40/365] Sweets!

5. Τσουρέκι με σοκολάτα

Που: Τερκενλής, Τσιμισκή 30 & Αριστοτέλους, 2310271148

Εντάξει δεν αδικώ τους ξένους, που έρχονται και παίρνουν απίστευτες ποσότητες. Και εγώ το ίδιο θα έκανα.

Μέγεθος: Το τυπικό μέγεθος από ένα τσουρέκι.

Περιγραφή: Είναι ένα αφράτο, μυρωδάτο και πολύ όμορφα «δεμένο» τσουρέκι. Μέσα υπάρχουν ικανοποιητικές ποσότητες από πραλίνα αλλά υπάρχει και σε εκδοχή πάστα κάστανο, όπως και σε πάστα λεμόνι. Το εξωτερικό είναι λουσμένο με σχεδόν πάντα υγρή σοκολάτα και σε αντίθεση με άλλα «λουσμένα» γλυκά, το εσωτερικό κρατιέται πάντα αφράτο. Πολύ δύσκολο στο κόψιμο ακριβώς επειδή είναι καλοδεμένο. Το καλό τσουρέκι δεν θρυμματίζεται. Αποκολλάται σε «ίνες».

Εγώ: Δεν υπάρχει, στην πραγματικότητα αυτό το πράγμα. Πάντα πίστευα πως είναι αποκύημα της τρελής μου φαντασίας. Αδύνατο να αντισταθώ και αδύνατο να το καταναλώσω χωρίς να λερωθώ. Αλλά χαλάλι του!

Τέλος αν αυτά δεν σας έφτασαν προτείνω:

6. Lemonpie: Κωνσταντινίδης, Π. Μελά 14, 2310226126
7. Τρίγωνα: Ελενίδης, Γεωργίου Παπανδρέου 6, 2310855482
8. Γαλακτομπούρεκο: Γαλυφιανάκης, Κων. Παλαιολόγου 3, 2310273933
9. Βάφλα: Delicioso, Τσιμισκή 43,Εμπορικό Κέντρο Πλατεία, 2310228410
10. Ευφροσύνη: Αγαπητός, Εγνατίας 134, 2310268368.

Οι φωτογραφίες είναι από το αγαπημένο μου patisserie στις Βρυξέλλες. Όποτε πάω, θα επισκεφτώ τη γλυκύτατη Elisabeth και θα χαρώ τόσο πολύ, που με θυμάται, που πάντα έχει κάτι υπέροχο, να μου προσφέρει για να δοκιμάσω, που η σοκολάτα είναι για αυτήν και ο καμβάς και τα πινέλα και τα χρώματα και ζωγραφίζει, υπέροχα.

Θεσσαλονίκη 14/2/2009

[39/365] Sleeping puppies

[39/365] Sleeping puppies, originally uploaded by mafaldaQ.

Φαντάζεσαι αρχικά ένα χώρο περιορισμένο. Ύστερα περιμένεις να γεννηθούν μέσα σε αυτόν το χώρο πρόσωπα. Ο χώρος είναι η παγίδα όπου πιάστηκαν. Έχουν έρθει από έναν τόπο δίχως μνήμη και φανερώνονται για να σκλαβωθούν. Σημάδια ανάμεσα στα σημάδια, που δίνουν στην ψυχή τα εφόδιά της για το ταξίδι.

Από to «Θέατρο σκιών» του Πιέρ Μπεττενκούρ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ακόμα ένα κείμενο από την Karry, που δεν είχα πρόθεση να το αποδώσω με αυτή τη φωτογραφία αλλά όταν είδα το σκυλάκι στο κλουβί, μου ήταν αδύνατο να μην τα συνδέσω. Μου αρέσουν πολύ όλα τα κείμενα, που έχω δεχθεί αλλά της Karry είναι εκείνα, που διαρκώς γεννούν εικόνες και πάντα νιώθω πολύ ανασφαλής, πριν αποφασίσω για το ποια θα τα οπτικοποιήσει! Και πάλι ευχαριστώ κορίτσι!

Θεσσαλονίκη 13/2/2009