Η απορία...

Στην Ελλάδα, μετά από κάθε γάμο, ακολουθεί φαγητό. Το λένε και γλέντι, αλλά η ουσία είναι πάντα το φαγητό και όχι απαραίτητα μετά από γάμο. Θέλω να ζω στην φαντασίωση, ότι είμαστε ο μοναδικός λαός, που είτε λυπάται, είτε χαίρεται, τρώει για να το ξεπεράσει. Ασύστολα.

Σε ένα τέτοιο κοσμικό γεγονός, χτύπησε, με αμείλικτο τρόπο, η αναπτυσσόμενη περιέργεια, μιας 9χρονης. Φήμες λένε ότι σχετίζεται με τους ηθικούς αυτουργούς της ιστορίας της σημαδούρας, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί κάτι από επίσημες πηγές. Τραγικά τυχαίο αποτελεί το γεγονός ότι η 9χρονη, έχει στην κατοχή της, μια θεία Άννα.

Πρέπει να γίνουν κάποιες διευκρινήσεις, για όσους δεν έχει τύχει να παραβρεθούν, σε μια τόσο ψυχαναγκαστική διαδικασία. Στα φαγοπότια των γάμων, λοιπόν:

• Πάει όλο το σόι. Ακόμα και άνθρωποι, που βλέπεις για πρώτη φορά στη ζωή σου.
• Τα τραπέζια είναι συνήθως χωρισμένα στις δύο βασικές κατηγορίες: Νέοι και μεγάλοι. Όπου νέοι βάλε άνθρωποι βαριεστημένοι μεταξύ 12 και 30 χρονών καθώς και οι αδέσμευτοι ανεξαρτήτου ηλικίας. Όπου μεγάλοι, βάλε ότι περισσεύει, καθώς και τα παιδιά, γιατί καλύτερο babysitting, κοστίζει.
• Το φαγητό είναι πάντα μέτριο, ως απαράδεκτο και σερβίρεται με κάτι δίσκους σαν τέντες. Όλοι γκρινιάζουν για την ποιότητα εκτός και είναι από την πλευρά, που αποφάσισε το μέρος.
• Το χορό σέρνουν (στην κυριολεξία), πάντα οι άνω-των-εβδομήντα-αλλά-το-λέει-η-καρδιά-τους και πάντα υπάρχουν τραγικές επιπλήξεις προς όσους δεν θέλουν να συμμετέχουν.
• Τα παιδιά, σκυλοβαριούνται και συνήθως, εντοπίζουν τον πιο γλυκό και ήρεμο, υπερήλικα να του βγάλουν το λάδι με διάφορα σκέρτσα.

Θα μπορούσα να γράφω και άλλα πολλά, αλλά θα σταθώ στο τελευταίο. Η μεγάλη πλέον, Αννούλα, κάθεται σε ένα τραπέζι νέων και καταγράφει τις τάσεις αυτών των κοινωνικών συγκεντρώσεων, με πρόθεση μια μέρα, να κάνει blog και να τις περιγράψει. Έβλεπε, πολύ μακριά! Το μάτι (το δεξί για να μιλάμε με δεδομένα), σταματάει στο τραπέζι, με τους μεγάλους (μέσος όρος το 68.3, με τα δύο ανήλικα) και παρατηρεί την 9χρονη, να πλησιάζει το πρώτο θύμα. Πλησιάζει και ψιθυρίζει κάτι, σε μια θεία πολύ καθωσπρέπει, που ξέρουμε ότι είναι 55 χρονών. Και τα τελευταία 17 χρόνια. Κάτι της απαντάει αλλά η μικρή επιμένει. Ξαφνικά η θείτσα, ασπρίζει και κουνάει το κεφάλι απελπισμένα. Η 9χρονη την κοιτάει με απορία και παράπονο και συνεχίζει στον διπλανό θείτσο. Μέσα σε μισή ώρα, ίσως και λίγο παραπάνω, είχε ξεκληρίσει, ένα τραπέζι με 12 υπερήλικες, με την ίδια ακριβώς τακτική. Ο ένας, μετά τον άλλον, άσπριζαν, κοκκίνιζαν, ξεφυσούσαν, την έδιωχναν, την μάλωναν και εκείνη συνέχιζε στον επόμενο.

Όταν η κατά συρροή 9χρονη δολοφόνος, αποτελείωσε το τραπέζι, κοίταξε προσεκτικά όλα τα γύρω τραπέζια, για να βρει τους επόμενους ιδανικούς υποψήφιους. Και το μάτι της έπεσε στην μεγάλη Αννούλα. Είχε αρχίσει να απελπίζεται, οπότε, μια σίγουρη θεία, είναι πάντα το βάλσαμο, σε αυτές τις περιπτώσεις.

- Να σου κάνω μια ερώτηση;

- Την ίδια με αυτήν, που κάνεις εδώ και ώρα και έχει αδειάσει το μαγαζί;

- Ναι, ναι

- Ακούω

- Θα μου πεις τι είναι η πίπα;

«… Η στιγμή χρειάζεται εξαιρετική ψυχραιμία. Η σύγχρονη παιδαγωγική, λέει ότι στα παιδιά, αρέσει να προκαλούν τις αντιδράσεις των μεγαλύτερων, γιατί από αυτές καταλαβαίνουν, τη σημαντικότητα των λεγομένων τους. Άραγε έχω ασπρίσει πολύ;»

- Βεβαίως. Είναι ένα αντικείμενο, με το οποίο, μπορείς και καπνίζεις, χωρίς να επιβαρύνεσαι από την πίσσα, που έχουν τα τσιγάρα.

- Όχι αυτό. Το άλλο το σεξουαλικό.

«… είναι πολύ αργά για μελισσούλες. Εξάλλου τις έχουμε ήδη χρησιμοποιήσει σε άλλη κουβέντα. Και πες ότι τις επαναφέρω… Πως ακριβώς τις χρησιμοποιώ, στην συγκεκριμένη ερώτηση; Έπρεπε, να το έχω διαβάσει, όλο εκείνο τον τόμο, για την σεξουαλική διαπαιδαγώγηση των ανηλίκων. Η πονηρή, το ξέρει ότι με έχει στριμώξει.»

- Λοιπόν, μικρή, κατά συρροή, ανόητη ανιψιά, ήρθε η ώρα να σου πω τι είναι αυτό, που ρωτάς με τέτοια εμμονή και ξεκληρίζεις το σόι μου. Είναι….

Η 9χρονη ακούει πολύ προσεκτικά και δεν αντιδράει. Κάνει κάποιες πολύ καίριες ερωτήσεις, που κάνουν την μεγάλη Αννούλα να σκέφτεται, ότι τελικά δεν είναι τόσο μεγάλη όσο πιστεύει και ότι κάποιοι ίσως να την έχουν ξεγελάσει. Ωστόσο, η απορία έχει ικανοποιηθεί και μένει το παράπονο.

- Και γιατί όσοι ρωτούσα, με έδιωχναν και μου έλεγαν να πάω στην μαμά μου; Τόσο κακό είναι;

Μερικές ώρες μετά το φαγοπότι, όταν όλοι έχουν επιστρέψει σε καλή κατάσταση στα σπίτια τους και προσπαθούν να ξεχάσουν την 9χρονη και τις «παράλογες» απορίες τους, η μεγάλη Αννούλα πέφτει να κοιμηθεί προβληματισμένη. Τις ανησυχίες της έρχεται να διαταράξει, η αθώα κατασκευάστρια της, που αδυνατεί να κοιμηθεί. Ήταν ένα από τα θύματα του τραπεζιού των μεγάλων και αυτό από μόνο του προκαλεί μια αϋπνία. Έως και τρεις ανάλογα την ιδιοσυγκρασία.

- Μεγάλη Αννούλα ξύπνα. Πρέπει να μου πεις

- Τι ρε μάνα; Τι σε έπιασε;

- Τελικά τι ήταν αυτό, που ρωτούσε το παιδί και όλοι αναστατώθηκαν;

- Σε ρώτησε και εσένα. Δεν θυμάσαι;

- Θυμάμαι. Αυτό λέω. Τι είναι η πίπα;

«… κάποιος μου κάνει πλάκα… αυτή η γυναίκα, που κάθεται στο κρεβάτι μου, είναι υπεύθυνη για 3 παιδιά και εν μέρει ηθικός αυτουργός για δύο εγγόνια… Μάλλον το ονειρεύομαι… Τώρα θα ανοίξει η πόρτα και θα μπει ο Γκουσγκούνης και θα με ρωτήσει τι φαγητό μαγείρεψα σήμερα… Μετά θα εμφανιστεί μια γιγάντια μέλισσα και θα μου ζητήσει συγνώμη, που την έμπλεξα σε λάθος ιστορία… Μετά θα έρθει και ο Φροϋντ, ντυμένος Άγιος Βασίλης και θα μου πει ότι και τα Χριστούγεννα, είναι έκφραση της γενετήσιας ορμής… Μετά…»

- Αυτό που θα σου πω, να ξέρεις ότι μπορεί να σε σοκάρει. Αλλά είναι η μέρα μου σήμερα και μια που ήδη έχω μια έτοιμη απάντηση, λέω να το διακινδυνέψω… Επιμένω όμως πρώτα να μάθω γιατί όταν σε ρώτησε η 9χρονη, άσπρισες… Αφού δεν ξέρεις…

- Εεεε βρε πουλάκι μου… Είδα τους άλλους πριν που αντιδρούσαν ανάλογα και είπα ας το κάνω και εγώ… Κάτι θα ξέρουν εκείνοι.

Disclaimer: Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις είναι τελείως συμπτωματική και τυχαία.