Η μετακόμιση Ι - Το πλυντήριο

Μεγάλη και δύσκολη η στιγμή, που αποφασίζει κάποιος να κόψει τον ομφάλιο λώρο, από την οικογένειά του και αποφασίζει να πάει να ζήσει κάπου μόνος. Και δεν αναφέρομαι στην περίπτωση της αναγκαστικής αποχώρησης λόγω σπουδών, ούτε στην περίπτωση του γάμου. Σε εκείνη τη δύσκολη περίπτωση, που απλά μια μέρα λες «Μάγκες δεν πάει άλλο. Λέω να πάω να ζήσω μόνος». Εντάξει δεν λες μάγκες αλλά το concept παραμένει το ίδιο. Αυτήν την απόφαση την πήρα πριν από 3 χρόνια και 2 μήνες και την ολοκλήρωσα πριν από 3 χρόνια ακριβώς!

Είχα κατά νου ότι χρειάζονται κάποια χρήματα στην άκρη. Για την μετακόμιση, για τα δύο πρώτα ενοίκια, για τα μικροπράγματα και τα μεγαλοπράγματα, που θα χρειαστεί το νέο σπίτι και κυρίως για τις πρώτες δυσκολίες. Ωραία. Τα έχουμε! Αργότερα ανακάλυψα ότι όσα και να έχεις στην άκρη, θα υπάρξουν απρόοπτα, που δεν θα καλύπτονται εύκολα αλλά it’s ok! Όλα αντιμετωπίζονται με καλή διάθεση.

Αυτό που δεν φανταζόμουν, ήταν οι μικρολεπτομέρειες.

Μικρολεπτομέρεια 1^η:

Το πλυντήριο των ρούχων! Το δώρο του μπαμπά μου για την μετακόμιση και ελαφρό υπονοούμενο για τα άπλυτα μου. Όταν νοικιάζεις ένα σπίτι ελέγχεις αν έχει τους χώρους που χρειάζεσαι, αν είναι σε καλή θέση και κατάσταση και άλλα ουσιαστικά. Σαφώς και δεν ελέγχεις αν υπάρχει δυνατότητα να μπει το πλυντήριο ρούχων. Κακώς.

Εγώ ανακάλυψα μια μέρα πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων (Επίσημη αργία μέσα στον Αύγουστο) ότι το πλυντήριο ήταν καθοδόν και η δυνατότητα να συνδεθεί, είχε εισιτήριο για την τελετή έναρξης. Πόσο δύσκολο είναι να βρεις σε μια άδεια Θεσσαλονίκη, στα μέσα Αυγούστου, υδραυλικό να σε βοηθήσει; Αδύνατο. Μην το δοκιμάσετε στο σπίτι, χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις.

Μετά από 6,5 καφέδες και 32 τηλέφωνα, κατάφερα να φέρω στο σπίτι, 2 ώρες πριν φτάσει το πλυντήριο, τον Γιώργο τον υδραυλικό, που τον πέτυχα να φορτώνει το αυτοκίνητο, για μπάνια στη Χαλκιδική αλλά με λυπήθηκε και ήρθε. Τον περίμενα πίσω από την πόρτα, αγχωμένη και σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Και ήρθε.

- Καλημέρα

- Καλημέρα. Λοιπόν, το πλυντήριο πρέπει να μπει στην κουζίνα. Πρέπει να δείτε αν υπάρχει η δυνατότητα να μπει, οπουδήποτε στο σπίτι, πριν το φέρουν. Είναι πολύ…

- Άραξε λιγάκι κοπελιά. Κάνε ένα καφεδάκι, να χαλαρώσουμε, να κάνουμε και 1-2 τσιγάρα και μετά το συζητάμε.

Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα, από αυτό του αγχωμένου, που εξαρτάται από τον χαλαρό. Φονικά έχουν γίνει για τέτοιες καταστάσεις. Αλλά κρατήθηκα. Έκανα τον καφέ και καθίσαμε στις 2 μοναδικές για την στιγμή καρέκλες του σπιτιού.

- Τι νέα;

- Τα ίδια μωρέ. Να σας δείξω λιγάκι τον χώρο. Ένα ναι ή ένα όχι θέλω για να πάρω να ακυρώσω το πλυντήριο και …

- Άραξε είπαμε. Το πλυντήριο θα μπει. Πήγες διακοπές;

- Όχι. Σίγουρο δηλαδή; Αφού δεν είδατε την κουζίνα.

- Γιατί όχι; Εγώ λέω να φύγω σήμερα για δεύτερο πόδι. Καλά είναι;

- Εξαρτάται το μέρος. Πάμε λιγάκι στην κουζίνα. Σας παρακαλώ.

- Πρέπει να πας διακοπές άμεσα…

Συζητήσαμε διεξοδικά για τη Χαλκιδική, για τις διακοπές, για το σπίτι, για το μέλλον, ελαφρά για την πολιτική κατάσταση της χώρας και αρκετά για τα πολιτιστικά δρώμενα. Όταν με το καλό, αποφάσισε πως ήρθε η ώρα, πήγε στην κουζίνα και άρχισε να ετοιμάζει τα απαραίτητα. Έσκυψε κάτω από τον νεροχύτη και ως αναμενόμενο, ήρθα αντιμέτωπη με μοναδικής αισθητικής εικόνες.

Θα πρέπει να κάνω μια παρένθεση για όσες, δεν έχει τύχει να χρειαστούν τη συνδρομή τεχνικού στο σπίτι. Δεν είναι τα πράγματα όπως στις αμερικάνικες ταινίες. Δεν τον καλείς για να σου φτιάξει τα «υδραυλικά». Τον καλείς για να σου φτιάξει τα υδραυλικά. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να μπω σε λεπτομέρειες.

Χαμένη στις σκέψεις τις μετακόμισης και αγχωμένη με το πλυντήριο, παρακολουθώ τις εργασίες και προσπαθώ να αποφύγω την άμεση έκθεση σε «ιδιαίτερες» εικόνες. Και ξαφνικά:

- Καλέ εεεε, έχεις και ωραία θέα από εκεί που στέκεσαι.

- Εεεε;

- Εεεε είμαι και ομορφάντρας πανάθεμα με.

Καμιά φορά, το βράδυ μετά από μια κουραστική ημέρα, μπαίνω να κάνω ένα ντους και νομίζω, ότι η κούραση είναι σκόνη, πάνω στο δέρμα μου και ξεπλένεται με το ζεστό νερό. Για το άγχος δεν είχα βρει μέχρι εκείνη την στιγμή φάρμακο.

- Τι να σας πω; Το καλό να λέγεται.

- Λοιπόν. Εγώ τώρα πρέπει να πάω να αγοράσω μια σωλήνα. Δεν θα αργήσω. Εσύ, όμως, τώρα που θα λείπω… φρόνιμα…

- Βεβαίως. Τι εννοείτε;

Γύρισε πολύ γρήγορα, τελείωσε και την εγκατάσταση, ήπιε ακόμα έναν χαλαρό καφέ, συζητήσαμε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για το επάγγελμα μου, για το επάγγελμα του και μετά μάζεψε τα εργαλεία για να φύγει. Στην πόρτα του αποχαιρετισμού:

- Φεύγω τώρα. Πάω να λούσω την κορμάρα μου, στην θάλασσα.

- Καλά θα κάνετε.

- Γυναίκες τρέμετε…

- Εεε βεβαίως

- Αααα ξέχασα το γυαλί..

- Προς θεού… Σημαντικό…

- Εεεε μα βέβαια… Ξέρεις πως πέφτουν οι γυναίκες με αυτό;

Έκλεισα την πόρτα και σκεφτόμουν για αρκετή ώρα το πώς. Αλλά είχα πλυντήριο και αυτό έφτανε.

Disclaimer: Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις είναι τελείως συμπτωματική και τυχαία.