Η σημαδούρα...

Την πρώτη φορά που ανακοίνωσαν στην μικρή Αννούλα, ότι σε μερικούς μήνες θα αποκτήσει ανιψάκι, προβληματίστηκε λιγάκι. Σκέφτηκε, τι μπορεί να είναι αυτό, που θα κάνει τόσο πολύ να έρθει. Σχεδόν απογοητεύτηκε, που περίμενε πολύ για να δει ένα πράγμα λίγο μεγαλύτερο από τον γάτο της. Και δεν ήταν καν παιχνιδιάρικο όπως εκείνος. Όλη την ώρα κοιμόταν. Τη δεύτερη φορά, που της ανακοίνωσαν ότι θα αποκτήσει και δεύτερο ανιψάκι, είχε πάρει το κολάι. Σκέφτηκε… αυτό μπορεί να έρθει πιο μεγάλο ή μπορεί και να μεγαλώνει γρηγορότερα.

Μερικά χρόνια μετά, όταν τα ανιψάκια στάθηκαν στα πόδια τους και είπαν και τις πρώτες λέξεις τους, η μικρή Αννούλα, είχε αποκτήσει δυο ιδιαίτερα διαδραστικά παιχνίδια για την εποχή της. Στο σπίτι, στην αυλή, στο εξοχικό, στην παραλία… Παντός καιρού και συνθηκών. Διαθέσιμα για παιχνίδι συνέχεια. Οι κατασκευαστές τα είχαν εξοπλίσει και με πολλά αξεσουάρ για να υπάρχουν απεριόριστες δυνατότητες.

Το πιο πλήρες σετ εξοπλισμού ήταν εκείνο της παραλίας. Κάθε ανίψι είχε βατραχοπέδιλα, μπρατσάκια, σωσίβιο, μάσκα, αναπνευστήρα για το νερό και κουβαδάκια, τσουγράνα, φτυάρι, φόρμες και άλλα άχρηστα για την άμμο! Όλα σε ακραία χρώματα και σχέδια. Σαν έκρηξη εργοστασίου χρωμάτων. Η απόφαση «Πάμε παραλία», πάντα έπρεπε, να τύχει της υποστήριξης, μιας φορτωτικής τουλάχιστον.

Και φυσικά όλα άρχιζαν, με την περιττή φράση «Θέλεις να παίξουμε;» λες και υπήρχε περίπτωση, να υπάρξει αρνητική απάντηση. «Θα σου φορέσουμε όλο μας τον εξοπλισμό και θα σε ρίξουμε στο νερό. Πλάκα δεν έχει;». Απίστευτη. 2 σετ μπρατσάκια, δύο σωσίβια, ένα κροκόδειλο και ένα δελφίνι που ήταν αδύνατο λόγο αέρα να κοιτάνε προς την ίδια κατεύθυνση, δύο διαφορετικού χρώματος βατραχοπέδιλα και μια μάσκα! Και βουρ στο νερό. Σαν θαύμα. Ο αέρας στα πολύχρωμα αξεσουάρ, δεν επέτρεπε, ούτε στο ελάχιστο την βύθιση, ενώ η ρυμούλκηση της μικρής φουσκωτής Αννούλας, γινόταν με ένα σκοινάκι.

Μετά από ελάχιστα λεπτά, ακούστηκε η φωνή της κατασκευάστριας, να καλεί τα ανίψια σε φαγητό και όπως κάνουν πάντα τα παιδιά, το παιχνίδι εγκαταλείφθηκε επιτόπου. Στην λογική, θα φάω και θα γυρίσω, να το βρω, εκεί που το άφησα, για να συνεχίσω να παίζω. Εξαιρετικό πλάνο αν δεν λάβει κανείς υπόψη την ρευστότητα του μέσου και το ελαφρό αεράκι. Η αυτορυμούλκηση αδύνατη. Και το αεράκι άρχισε να δυναμώνει. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, η παραλία χαιρετούσε μια χαρούμενη σημαδούρα, που απομακρυνόταν κατά την αναρχική βούληση του ανέμου.

Μερικές ώρες μετά, αρκετά χιλιόμετρα μακριά, ψαρεύτηκε η πολύχρωμη σημαδούρα, δέθηκε σε μικρό σκαφάκι και τραβήχτηκε προς την αρχική παραλία! Ο ήλιος είχε αφήσει υπέροχες κατακόκκινες λωρίδες στα σημεία που μπορούσε να δει και το θαλασσινό νερό είχε μαρινάρει την μικρή Αννούλα. Φυσικά κανείς δεν είχε αντιληφθεί την απουσία αλλά έψαχναν για αρκετές ώρες τον χαμένο εξοπλισμό.

Disclaimer: Οποιαδήποτε ομοιότητα με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις είναι τελείως συμπτωματική και τυχαία.