Η υπόσχεση...

Η Σοφία, μια καλή φίλη και πλέον, πρώην μαθήτρια μου, ετοιμάζεται στις 12 Σεπτεμβρίου, να φύγει για το Master της ζωής της, στο Λονδίνο. Είμαι πολύ περήφανη, που καταφέρνει παρά τις όποιες αντιξοότητες, να ακολουθεί το όνειρο της και θέλω να δω όλα μου τα «παιδιά» να βρουν το κουράγιο να το κάνουν. Παρά το γεγονός ότι αποφάσισα να μην συνεχίσω να διδάσκω, δεν σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσω να τα «κυνηγάω» για το καλύτερο και το περισσότερο.

Σε μια χαλαρή κουβέντα, που είχαμε μια από αυτές τις ημέρες, μου θύμισε ότι μπορώ, ανά πάσα στιγμή, να της φτιάξω την διάθεση, με τις «ιστορίες». Προσπάθησε να φτιάξει ένα Top 10, αλλά μάταια γιατί της ήταν δύσκολο να αποφασίσει ποια είναι η καλύτερη. Μου ζήτησε για πολλοστή φορά, να τις καταγράψω με κάποιον τρόπο και για πρώτη φορά άρχισα να το σκέφτομαι σοβαρά.

Μέρες τώρα, η καρδιά μου έχει ραγίσει και η σκέψη μου έχει μαυρίσει με όσα βλέπω και ακούω καθημερινά. Νιώθω να πνίγομαι στη θλίψη των γεγονότων και να χάνω την αισιοδοξία με την οποία θα ήθελα να ξεκινήσει η νέα αρχή μου. Η πρόταση της Σοφίας μου φάνηκε ενδιαφέρουσα αλλά και λυτρωτική ταυτόχρονα. Μέχρι λοιπόν να φύγει, θα προσπαθήσω να καταγράψω εδώ, όσες περισσότερες «ιστορίες» μπορώ και θα ήθελα να με βοηθήσετε να τις βάλω σε μια σειρά, για να διαμορφωθεί το top 10!

Σοφίες ευχαριστώ… Αν και με τρόμαξε η ανατροπή στους ρόλους, αρχικά, μπορεί και να μου αρέσει τελικά!