Saturday, July 26, 2008

Εγώ, ο ύπνος και η γιόγκα

Όπως καταλάβατε... η επιλογή μου ήταν γιόγκα. Πήγα σε ένα πολύ καλό κέντρο, όπου, μου τα εξήγησαν όλα, πολύ όμορφα. Και με το δίκιο τους. Δεν θα προσπαθήσω να μεταφέρω ακριβώς τις πληροφορίες. Εγώ κατάλαβα πως: δεν θα χρειάζεται να χοροπηδάω σαν μπαλάκι με μαλλιά, δεν θα ιδρώνω σαν σουβλατζής τον Αύγουστο, δεν θα ξενιτεύομαι για να παρακολουθήσω τα μαθήματα, δεν θα με μαλώνουν φουσκωτοί τύποι, που δεν μπορώ να κάνω 1342 κάμψεις συνεχόμενες και θα μπορώ να χαλαρώνω. Μια χαρά! Και πήγα στο πρώτο μάθημα.

Ρούχα φαρδιά για άνεση, καλτσούλες αντί για παπούτσια, στρωματάκια και κουβερτούλες. Όλα αυτά σε έναν χώρο σχεδόν άδειο και πολύ χαλαρωτικό. Και για κακή μου τύχη, το τμήμα που διάλεξα (αμέσως μετά τη δουλειά), άδειο. Εγώ και η Σουανισάνι μου ή κάπως έτσι τέλος πάντων. 5 λεπτά λοιπόν χαλάρωση. Ωραία ως εδώ. 30 λεπτά ασκήσεις πολύ τεντωτικές. Μου άφησαν, την ίδια ικανοποίηση, με το πρωινό τέντωμα! Πώς να περιγράψω την αγαπημένη στιγμή της ημέρας;

Και μετά θα μπαίναμε στη φάση της βαθιάς σαβάσανας, ή κάπως έτσι, που είναι μια φάση χαλάρωσης. Για πάνω από 45 λεπτά. Η σουανισάνι μας έλεγε διάφορα και εμείς (εγώ μόνη μου δηλαδή) ξαπλωμένη ανάσκελα στο στρωματάκι και σκεπασμένη με την κουβερτούλα, πλήρως ακινητοποιημένη, προσπαθούσα να εκτελώ τις εγκεφαλικές ασκήσεις. «Ελάτε σε επαφή (πνευματική) με τους αστραγάλους, που αγγίζουν το πάτωμα». Μετά είπε τις γάμπες και μετά είπε τους γοφούς. Μετά υποθέτω είπε και τα υπόλοιπα. Μετά την άκουσα να λέει 4-5 φορές με φωνή, που δυνάμωνε: «Ανοίγουμε τώρα τα μάτια».

Αρχικά είπα, εντάξει. Ήμουν κουρασμένη την ημέρα, που πήγα. Το συζήτησα και με 4-5 φίλους και μου είπαν ότι δεν κοιμήθηκαν. Απλά χαλάρωσαν. Δοκίμασα και δεύτερη φορά και τα ίδια. Δοκίμασα και τρίτη και τα ίδια. Εγώ εκεί να επιμένω να κοιμάμαι λίγο μετά τους αστραγάλους.

Και έτσι άρχισαν τα διάφορα ανέγδοτα για το τι κάνει η καημένη για 45 λεπτά όσο εγώ κοιμάμαι. Ο Zlatko, το έκαψε αλλά για να είμαι ειλικρινής, ήταν απολαυστικός. Έλεγε: «Βλέπει ποδόσφαιρο και πανυγιρίζει και τα γκολ! Παραγγέλνει πίτσες και έρχεται ο delivery και βλέπουν μαζί το ματς! Πλέκει διάφορα ή καπνίζει διάφορα». Και χίλια δυο άλλα. Και μετά, άκουγα πάντα την παρακάτω ατάκα: «Αφού βρε πουλάκι μου έχεις σπίτι. Γιατί πας και κοιμάσαι εκεί, σαν άστεγο».

Το καλύτερο ήταν η αφεντικίνα μου, που από όλη την εμπειρία συγκράτησε, ότι εγώ ξυπνάω με την φράση «Ανοίγουμε τώρα τα μάτια» και με έπαιρνε, κάθε πρωί τηλέφωνο, να με ξυπνήσει, λέγοντας την. Είχε απελπιστεί, με τα 3 ξυπνητήρια, που μου είχε κάνει δώρο σε γιορτές και Χριστούγεννα.

Και έτσι αποφάσισα να προσπαθήσω να κοιμάμαι και λίγο στο σπίτι μου. Και γρήγορα κατάλαβα γιατί εκεί κοιμόμουν, με μια οριακά αισχρή ευκολία. Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω για 45 λεπτά, ξαπλωμένη και ακινητοποιημένη, χωρίς το macbook μου, χωρίς το ipod μου, χωρίς την 40d μου ή έστω την G7 μου; Όχι πες ρε γιατρέ μου… άδικο έχω; Εσύ, δηλαδή, τι θα έκανες;

13 comments:

Anonymous said...

Αφού το ζητούμενο ήταν ο ύπνος, τότε το πείραμα θεωρείται πετυχημένο. Αν άλλαζες τις συνθήκες θα ήταν όλα καλύτερα. Να έρχεται η Σουανισάνι σου στο σπίτι σου κι όταν με το καλό εσύ περνάς στην ονειρική φάση να σηκώνεται και να πηγαίνει στο δικό της. Ή μάθε να κάνεις τη βαθιά σαβάνασα μόνη σου. Μη ξεχνάς πρώτα όμως να κλειδώνεις στη ντουλάπα το macbook σου, το ipod σου, τήν 40d σου και τήν G7 σου!

mafaldaQ said...

Αυτό με την επίσκεψη στο σπίτι δεν το είχα σκεφτεί! Μπορεί και να πιάσει! Θα την ρωτήσω αν κάνει ιδιαίτερα εκτός έδρας :)!
Όσο για τη ντουλάπα δεν ξέρω... Και άντε όλα αυτά κλειδώνονται κάπου... Το κλειδί; Δεν έχω αυτοπειθαρχία ούτε στο ελάχιστο...Είμαι λίγο κρίμα, που λέει και η Έφη!

Anonymous said...

Εγώ θα πρότεινα να τη μαγνητοφωνήσεις στα μουλωχτά σε κάποια συνεδρία και μετά να κάνεις έντιτ το κλιπάκι ώστε να διαγράψεις το "και τώρα ανοίγουμε τα μάτια"... :)

Πάντως αυτό που περιγράφεις με την "έλλειψη κόπωσης" μου είναι πολύ οικείο απ΄τα χρόνια του σχολείου ακόμα, όταν έτρεχα σχολείο-ωδείο και μπακ και δεν προλάβαινα να τελειώσω το διάβασμα πριν τις 2πμ. Ήμουν πτώμα βέβαια, αλλά σιγά-σιγά έμαθα να αγνοώ την κόπωση προκειμένου να ανταποκρίνομαι στις υποχρεώσεις μου. Μετά από λίγο διάστημα, έπαψα να αισθάνομαι κόπωση και μέχρι σήμερα δεν αισθάνομαι νύστα σχεδόν ποτέ, άσχετα αν όταν πέσω στο κρεβάτι μπορεί να με πάρει ο ύπνος σε χρόνο dt -- εδώ διαφέρουμε, αλλά μάλλον φταίει το ότι εσύ δεν ξεπερνάς την υπερένταση τόσο εύκολα...

Πάντως καλό είναι να χρησιμοποιείες το κρεβάτι σου μόνο όταν κοιμάσαι, δηλαδή μην κάθεσαι στο κρεβάτι με το macbook, με κανένα βιβλιαράκι κ.λπ . Άσε τέτοιου είδους ασχολίες για το γραφείο, και μάθε τον εγκέφαλό σου να συσχετίζει το "ξαπλώνω στο κρεβάτι" αποκλειστικά με τον ύπνο και τίποτ' άλλο. Έτσι θα σου είναι πιο εύκολο να κοιμάσαι όταν ξαπλώνεις. ;)

mafaldaQ said...

Όταν το κακό παραγίνει και πρέπει να κοιμηθώ, δεν κάνω διακρίσεις. Κοιμάμαι παντού και υπο όλες τις πιθανές συνθήκες. Στο λεωφορείο όρθια, στο παγκάκι, στο πάτωμα, δίπλα σε ένα ηχείο από καλοκαιρινό live. Το θέμα είναι ότι το "πρέπει να κοιμηθώ" δεν έρχεται παρα 1-2 φορές το μήνα. Πάντως ευχαριστώ! Θα δοκιμάσω την μαγνητοφώνηση! Μπορεί να φταίει και η φωνή της.

mmjrules said...

[...]υπο όλες τις πιθανές συνθήκες. Στο λεωφορείο όρθια, στο παγκάκι, στο πάτωμα, δίπλα σε ένα ηχείο από καλοκαιρινό live[...]

Εδώ άλλα κι άλλα κάνεις μέσα σε λεωφορεία, ο ύπνος θα σε πείραζε? ;-)

Έτσι είμαι κι εγώ, κοιμάμαι όπου βρω. Έχω κοιμηθεί σε καναπέ club, σε τραπέζι εστιατορίου εν ώρα επίδειξης φλαμπέ και αλλού!

mafaldaQ said...

Κάνε φίλους, να δεις καλό! Ο ένας σε προηγούμενο post, με "έδωσε" έτσι στεγνά για το γεγονός ότι κοιμόμουν κατά τη διάρκεια του μαθήματος...

Εσύ βρε τέκνο Βρούτε, με το ζόρι κρατήθηκες αλλά την μπιχτή για το τι μπορώ να κάνω σε λεωφορείο την πέταξες :)!

Τώρα εγώ να πω για το Φεστιβάλ Ντοκυμαντέρ και τι έκανες εκεί;

Anonymous said...

Ποιά γραμμή του Ο.Α.Σ.Θ. είπαμε ότι ήταν; Η 10 μήπως;

mafaldaQ said...

Τι έγινε κόμη; Θα τα βγάλουμε όλα τα άπλυτα στη φόρα; Μήπως θες να προκαλέσεις ένα καινούριο post? Εεεεε όχι! Δεν θα το κάνω!

Anonymous said...

Τώρα έχω αρχίσει να αισθάνομαι ότι είμαι πολύ ξενέρωτη... Εγώ στα λεωφορεία μόνο κόβω εισιτήριο και κάαααααθομαι... Ποτέ μου δε φαντάστηκα τι άλλο μπορεί να κάνει κανείς μέσα σε ένα λεωψορείο -- τώρα βέβαια μου κεντρίσατε τη φαντασία, οπότε την επόμενη φορά που θ' ανέβω, θα δοκιμάσω να κάνω κάτι καινούριο. Να θυμηθώ μόνο να 'χω ταυτότητα μαζί μου, μπορεί να μου χρειαστεί...

mafaldaQ said...

Εύη μου μην ανυσηχείς! Κι εγώ τα ίδια κάνω στο λεωφορείο και που και που παίρνω κανέναν υπνάκο!

Θα τους γνωρίσεις από κοντά κάποια στιγμή και θα δεις ότι έχουν γεννηθεί να μεγαλοποιούν τα γεγονότα! Είναι μικρά μωρέ. Δεν θέλουν παρεξήγηση :)! Ξύλο θέλουν!

Anonymous said...

>Είναι μικρά μωρέ. Δεν θέλουν παρεξήγηση :)! Ξύλο θέλουν!


>Πέρασα για ένα καφεδάκι από τον μπαμπά μου και μου θύμισε, ότι έχω αφήσει στο πατρικό μου, ότι βιβλίο διάβασα στα νιάτα μου! Που να τα χωρέσω όλα στο 2αράκι μου; Έτσι αποφάσισα σιγά-σιγά να την απελευθερώσω αυτήν την αραχνιασμένη βιβλιοθήκη, που μου έκανε παρέα όταν ήμουν πολύ μικράκι!


Το βιβλίο:

Η γυναίκα του Κανδαύλη - Δαναϊδες - Μυστικό κρεββάτι


Έτσι εξηγούνται πολλά πράγματα...

Εγώ μιτσό το πολύ πολύ κάνα παραμυθάκι! Φιλούθκια, granny!

ZlatkoGR said...

Α, όλα τα παιδάκια το καίνε εδώ ε; Αφήστε ρε τη γυναίκα ήσυχη!

(Πάντως χαλαρά ένα ημίχρονο Champions League και μια πίτσα με απ' όλα τα χτυπούσε άνετα η μασουνασάνι (πως είπαμε;) σου)

Anonymous said...

"ανοίγουμε τα μάτια τώρα!"

....

μακράν η καλύτερη φράση που έχω ακούσει εδώ και πολύυυυ καιρό χαχαχα


και ξέρω και σε ποιόν θα την λέω ;)