10ο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Μέρα 4η – 10/3/2008

Σήμερα λόγω ημέρας είπαμε να μην ξεκινήσουμε φεστιβαλικά. Εντάξει υπήρχε το πάρτι λαγάνα-ταραμάς στο λιμάνι αλλά δεν το είδαμε σαν ιδιαίτερο δέλεαρ. Έτσι ανηφορίσαμε προς τα κάστρα, για να λιαστούμε με θέα, την πολύ άσχημη Θεσσαλονίκη. Εφημεριδούλες, καφεδάκια, πολύ διάθεση και ήλιος και γέλια. Κάποια στιγμή κατηφορίσαμε για το Ολύμπιον. Έπρεπε πάλι να μπούμε σε attitude φεστιβάλ.

15:30 Προς παραδειγματισμό - 48' - Νετζατί Σενμέζ , Τουρκία
Το θέμα η θανατική ποινή στην Τουρκία. Μέχρι το έτος κατάργησής της, το οποίο και δεν σημείωσα, εκτελέστηκαν 712 άνθρωποι εκ των οποίων 15 γυναίκες. Μερικά ακόμα στατιστικά, που συγκράτησα ήταν ότι 69 χώρες σε όλο τον κόσμο εφαρμόζουν την θανατική ποινή και μέχρι την στιγμή, που γυριζόταν το ντοκιμαντέρ, υπάρχουν 20.000 άνθρωποι, που περιμένουν να εκτελεστούν.

Εγώ είμαι κατά της θανατικής ποινής και δεν αναγνωρίζω εξαιρέσεις. Σε όποιον προλάβει να με ρωτήσει «Άμα σκοτώνανε το παιδί σου, τι θα…», θα απαντήσω «Θα ήθελα δικαιοσύνη και τιμωρία. Όχι θάνατο». Έτσι, με άγγιξε πολύ το όλο θέμα. Τα τελευταία γράμματα των θανατοποινιτών, μαρτυρίες για τις τελευταίες στιγμές και εικόνες από φυλακές και κελιά. Αυτό, που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση στο ντοκιμαντέρ ήταν η διαρκής παρουσία της φωτογραφίας. Όχι ως αποδεικτικό, όσο ως σκηνοθετική άποψη. Όλα τα πλάνα θύμιζαν να προορίζονται για φωτογραφίες. Και επιπλέον, πολύ καθηλωτική η αρχή με την σωρό από τα παπούτσια. Έβαλα 5!

15:30 Το παραμύθι του Κατμαντού - 60' - Νάσα Νι Χίναν , Βόρειος Ιρλανδία, Μ. Βρετανία
Ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ. Για έναν πολύ αισχρό άνθρωπο, που με ανακάτεψε με την συμπεριφορά του. Ωστόσο, το ντοκιμαντέρ του δίνει χρόνο και σεβασμό, να παρουσιάσει όπως θέλει, τη δική του άποψη και εκ των υστέρων αποκαλύπτει όλα όσα υποψιαζόμασταν ότι συνέβαιναν και πάλι του δίνει την δυνατότητα να πάρει θέση. Δεν θέλω να πω παραπάνω. Αξίζει τον κόπο, να το αναζητήσετε! Βάζω χαλαρό 5!

17:30 Η επιστροφή των Ταλιμπάν - 55' - Δημήτρης Γεράρδης , Ελλάδα
Ένα πολύ καλό ντοκιμαντέρ, όπως όλα όσα έχω δει μέχρι σήμερα από τον Δανέζη. Περιείχε πολλές και διαφορετικές μαρτυρίες, συμμετείχε σε δύσκολη αποστολή και μας έδωσε για ακόμα μια φορά, μια πολύ ολοκληρωμένη εικόνα για την κατάσταση. Παρακολουθώ φανατικά την «Εμπόλεμη Ζώνη» και χαίρομαι, που το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, είχε ειδικό αφιέρωμα φέτος. Εύγε και πάλι. Αναμένω με αγωνία το ντοκιμαντέρ για την Βόρεια Κορέα, γιατί μια φορά δεν είναι αρκετή.

17:30 Ο σωματοφύλακας του Χίτλερ - 57' - Δημήτρης Γεράρδης , Ελλάδα
Το ντοκιμαντέρ και πάλι ακολουθεί μια προσωπικότητα και προσπαθεί να μας την παρουσιάσει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εδώ κυριολεκτώ. Με συμπάθεια και λιγάκι λύπηση, μας συστήνει σε έναν μάλλον αφελή άνθρωπο, που έζησε δίπλα στον Χίτλερ, στα σημαντικότερα χρόνια της ζωής του και μέχρι την αυτοκτονία του. Και λέω αφελή, γιατί αν δεν αποδώσω την θέση του σε αφέλεια, ίσως να μην μπορέσω να ηρεμήσω σήμερα. Ο άνθρωπος αυτός πίστεψε ότι ο Χίτλερ δεν ήταν ένα τέρας. Ήταν ένας άνθρωπος, σαν όλους τους άλλους. Το γεγονός ότι δεν επισκέφτηκε στην ζωή του κάποιο στρατόπεδο συγκεντρώσεων, σημαίνει και ότι τα έκαναν οι άλλοι, οι κακοί, πίσω από την πλάτη του. Τέλος πάντων δυσκολεύομαι να καταλάβω τον λόγο ύπαρξης αυτού του ντοκιμαντέρ όπως και τον στόχο του. Πρέπει, να τον λυπηθώ; Πρέπει, απλά να μάθω, ότι υπάρχει κάποιος τόσο τραγικά αφελής άνθρωπος; Δυσκολεύτηκα. Πολύ. Δεν θέλω να το βαθμολογήσω.

22:00 Εδάφη - 64' - Μαίρη-Έλεν Ντέιβις , Καναδάς
Αυτό ήθελα πάρα πολύ να το δω. Περισσότερο από κάθε άλλο ντοκιμαντέρ! Lately έχω μια ευαισθησία σε ότι αφορά τη φωτογραφία και έχω αρχίσει να θεοποιώ τους φωτογράφους του Magnum. Και το ντοκιμαντέρ αυτό ήταν για τον Larry Towell. Τον ακολούθησε σε αποστολή στο τείχος στα σύνορα του Μεξικό αλλά και στην Παλαιστίνη. Και τον απολαύσαμε, να περιδιαβαίνει, να παρατηρεί, να φωτογραφίζει και να επεξεργάζεται τις φωτογραφίες του. Προσωπικά, με καθήλωσε η απλότητά του, το χιούμορ του και η έντονη αλλά διακριτική προσωπικότητά του. Το χάρηκα πάρα πολύ και του έβαλα 5!

Κάπως έτσι τελείωσε και η 4η μέρα του φεστιβάλ. Χάσαμε κόσμο το βράδυ από κούραση και εξάντληση, αλλά ελπίζω από αύριο να συνεχίσουμε με τον ίδιο ενθουσιασμό.