Εκείνο το Σάββατο έμεινα σπίτι. Είχα δουλειές να κάνω και αποφάσισα να μην βγω. Λίγο μετά τις 1:00, άκουσα πολύ φασαρία στο δρόμο. Μένω σε πολύ κεντρικό σημείο της Θεσσαλονίκης και αυτό είναι συνηθισμένο. Όλο και κάποια πορεία του ΠΑΟΚ, θα θυμηθεί να περάσει κατά τις 2:00 το βράδυ, χωρίς να αναφέρω τις άλλες προγραμματισμένες πορείες, ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αρκετές φορές, στο παρελθόν έχω εγκλωβιστεί στο σπίτι, γιατί τα δακρυγόνα έχουν φτάσει μέχρι την εξώπορτα της οικοδομής μου.
Αρχικά δεν έδωσα σημασία. Συνέχισα να συμμαζεύω και να κάνω δουλειές. Αλλά η ώρα περνούσε και η φασαρία δυνάμωνε και έτσι κρυφοκοίταξα από τις γρίλιες και είδα την Εγνατία να φλέγεται. Το πολεμικό σκηνικό παρέμεινε μέχρι το πρωί. Κρυφτοπόλεμος, χημικά, φωτιές, μολότωφ, κραυγές. Τόλμησα να ανοίξω την τηλεόραση και έμαθα για τον Αλέξη. Κάθισα στον υπολογιστή και αναζήτησα πληροφορίες.
Από εκείνη την ημέρα, εκτός από τις πορείες, που έχω πάει, που δεν υπάρχει δημοσιογράφος, να τις καλύψει, όπως κάθε πορεία που δεν έχει επεισόδια, έχω αφιερώσει απίστευτες ώρες, διαβάζοντας οτιδήποτε έχει hashtag #griots. Σε twitter, σε buzz, σε ηλεκτρονικές εφημερίδες, σε blogs, σε ανεξάρτητα και μη, ειδησεογραφικά μέσα. Έχει λιώσει το F5, έχω προσθέσει τουλάχιστον 50 με 60 subscriptions σε reader, από μαθητικά, σπουδαστικά blogs και άλλα. Έχω ανάγκη να ενημερωθώ και νιώθω ότι η τηλεόραση με κοροϊδεύει κατάμουτρα. Ειδικά αυτήν την φορά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Σήμερα, βγήκα λίγο για μια μπυρίτσα και όταν γύρισα, με περίμενε το email της Ελένης. Δεν κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω και μπήκα στο Ιn Love With Life και διάβασα τα σχόλια στην αρχική δημοσίευση. Όσο διάβαζα τα σχόλια, σκεφτόμουν αν έπρεπε να το αναδημοσιεύσω και εγώ. Δεν είμαι αριστερή, δεν είμαι δεξιά, δεν είμαι σοσιαλίστρια. Δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν είμαι καλλιτέχνης, δεν είμαι άνθρωπος του πνεύματος, δεν είμαι πολιτικός, δεν είμαι καπιτάλας.
Είμαι μια μικρή, φτωχή και άμυαλη αναρχική. Δεν επιθυμώ κάποια αρχή, να μου επιβάλλει το σωστό και το λάθος. Δεν ανήκω σε κάποια παράταξη, κόμμα, θρησκεία. Δεν έχω βιαιοπραγήσει και δεν έχω καταστρέψει. Ούτε και σκοπεύω. Την επανάσταση μου την έκανα σε προσωπικό επίπεδο και για όσα πίστευα και πιστεύω ότι αξίζουν, βγήκα στους δρόμους και φώναξα.
Τα επεισόδια τα κατακρίνω. Οποιοσδήποτε υπέστη ζημιά αυτές τις μέρες, τον καταλαβαίνω να βγαίνει και διαμαρτύρεται. Είδα καμένα μαγαζιά, σπασμένα τζάμια, πλιάτσικα σε καταστήματα, φωτιές σε οικοδομές. Τα είδα με τα μάτια μου ότι έγιναν και στεναχωρήθηκα, που η οργή προκάλεσε βία. Η βία μόνο βία μπορεί να φέρει.
Αλλά είδα και κάτι παιδιά, να λιώνουν τα ποδαράκια τους κάθε μέρα στις πορείες, να γυρίζουν στο σπίτι κομμάτια από την κούραση, να είναι στα όρια να πάθουν πνευμονία από το κρύο και από τη βροχή και την επόμενη μέρα να είναι πάλι στους δρόμους. Να αναπνέουν χημικά με το τσουβάλι, να κατηγορούνται για επεισόδια ενώ δεν τα προκάλεσαν, να τρέμει η ψυχή τους. Να προσφέρουν λουλούδια στους μπάτσους, να μιλάνε με τον κόσμο και να προσπαθούν να τους εξηγήσουν, να ανακαλύπτουν την μπλογκόσφαιρα τώρα και να παλεύουν να καταλάβουν πως δουλεύει, για να βρουν ένα βήμα για να διαμαρτυρηθούν.
Κάθε γενιά έχει ανάγκη να κάνει την επανάστασή της. Κάθε επανάσταση είναι διαφορετική. Άλλες έγιναν με την μουσική, άλλες με διαδηλώσεις στους δρόμους, άλλες προσωπικές, άλλες εθνικές. Είναι απλά λυπηρό, όταν κάποιος «κουράζεται» με την επανάσταση του και εγκαταλείπει, βολεύεται με ότι κέρδισε ή κλαίγεται με ότι έχασε, να προσπαθεί να υπονομεύσει τον επόμενο.
Αγαπητές γενιές, που το αίμα σας και η αγανάκτηση σας κόπασε και συμβιβαστήκατε με ότι πήρατε, όσο και να σας πληγώνει, δεν θα γίνεται ψηλότεροι, κόβοντας τα πόδια των άλλων. Αν η δική σας δεν είχε επιτυχία και δεν αλλάξατε τον κόσμο όπως θα θέλατε, ίσως να μπορούν να το κάνουν άλλοι. Και εσείς θα ωφεληθείτε.
Αγαπητή γενιά, που αυτός ο Δεκέμβρης σας ανήκει, όπως και πολλά ακόμα πράγματα, μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια. Σας κατηγορούν ότι σας λείπει η οργάνωση και είναι λογικό. Σας κατηγορούν ότι σας λείπουν οι στόχοι και οι προτάσεις και είναι επίσης λογικό. Αν είχατε οργάνωση, στόχους και προτάσεις θα ήσασταν φυλλάδιο από προεκλογική εκστρατεία κόμματος. Θέλετε, κάποιος να σας ακούσει και να σας καταλάβει και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο από κάθε κατόρθωμα.
Έχω μάτια ανοιχτά, αυτιά ανοιχτά και δεν φοβάμαι να κυκλοφορήσω. Θα συνεχίσω να κατακρίνω κάθε καταστροφή και κάθε μορφή βίας αλλά θα συνεχίσω να επικροτώ κάθε προσπάθεια, που με καλεί ειρηνικά να καταλάβω.
Θεωρώ ότι ένα αιχμηρό κείμενο, αξίζει πολύ περισσότερο από 1000 καταστροφές και θα το αναδημοσιεύσω.
Ελένη; Ευχαριστώ.
wetfloor, originally uploaded by dennis3dots.
Αρχικά δεν έδωσα σημασία. Συνέχισα να συμμαζεύω και να κάνω δουλειές. Αλλά η ώρα περνούσε και η φασαρία δυνάμωνε και έτσι κρυφοκοίταξα από τις γρίλιες και είδα την Εγνατία να φλέγεται. Το πολεμικό σκηνικό παρέμεινε μέχρι το πρωί. Κρυφτοπόλεμος, χημικά, φωτιές, μολότωφ, κραυγές. Τόλμησα να ανοίξω την τηλεόραση και έμαθα για τον Αλέξη. Κάθισα στον υπολογιστή και αναζήτησα πληροφορίες.
Από εκείνη την ημέρα, εκτός από τις πορείες, που έχω πάει, που δεν υπάρχει δημοσιογράφος, να τις καλύψει, όπως κάθε πορεία που δεν έχει επεισόδια, έχω αφιερώσει απίστευτες ώρες, διαβάζοντας οτιδήποτε έχει hashtag #griots. Σε twitter, σε buzz, σε ηλεκτρονικές εφημερίδες, σε blogs, σε ανεξάρτητα και μη, ειδησεογραφικά μέσα. Έχει λιώσει το F5, έχω προσθέσει τουλάχιστον 50 με 60 subscriptions σε reader, από μαθητικά, σπουδαστικά blogs και άλλα. Έχω ανάγκη να ενημερωθώ και νιώθω ότι η τηλεόραση με κοροϊδεύει κατάμουτρα. Ειδικά αυτήν την φορά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά.
Σήμερα, βγήκα λίγο για μια μπυρίτσα και όταν γύρισα, με περίμενε το email της Ελένης. Δεν κατάλαβα τι έπρεπε να κάνω και μπήκα στο Ιn Love With Life και διάβασα τα σχόλια στην αρχική δημοσίευση. Όσο διάβαζα τα σχόλια, σκεφτόμουν αν έπρεπε να το αναδημοσιεύσω και εγώ. Δεν είμαι αριστερή, δεν είμαι δεξιά, δεν είμαι σοσιαλίστρια. Δεν είμαι δημοσιογράφος, δεν είμαι καλλιτέχνης, δεν είμαι άνθρωπος του πνεύματος, δεν είμαι πολιτικός, δεν είμαι καπιτάλας.
Είμαι μια μικρή, φτωχή και άμυαλη αναρχική. Δεν επιθυμώ κάποια αρχή, να μου επιβάλλει το σωστό και το λάθος. Δεν ανήκω σε κάποια παράταξη, κόμμα, θρησκεία. Δεν έχω βιαιοπραγήσει και δεν έχω καταστρέψει. Ούτε και σκοπεύω. Την επανάσταση μου την έκανα σε προσωπικό επίπεδο και για όσα πίστευα και πιστεύω ότι αξίζουν, βγήκα στους δρόμους και φώναξα.
Τα επεισόδια τα κατακρίνω. Οποιοσδήποτε υπέστη ζημιά αυτές τις μέρες, τον καταλαβαίνω να βγαίνει και διαμαρτύρεται. Είδα καμένα μαγαζιά, σπασμένα τζάμια, πλιάτσικα σε καταστήματα, φωτιές σε οικοδομές. Τα είδα με τα μάτια μου ότι έγιναν και στεναχωρήθηκα, που η οργή προκάλεσε βία. Η βία μόνο βία μπορεί να φέρει.
Αλλά είδα και κάτι παιδιά, να λιώνουν τα ποδαράκια τους κάθε μέρα στις πορείες, να γυρίζουν στο σπίτι κομμάτια από την κούραση, να είναι στα όρια να πάθουν πνευμονία από το κρύο και από τη βροχή και την επόμενη μέρα να είναι πάλι στους δρόμους. Να αναπνέουν χημικά με το τσουβάλι, να κατηγορούνται για επεισόδια ενώ δεν τα προκάλεσαν, να τρέμει η ψυχή τους. Να προσφέρουν λουλούδια στους μπάτσους, να μιλάνε με τον κόσμο και να προσπαθούν να τους εξηγήσουν, να ανακαλύπτουν την μπλογκόσφαιρα τώρα και να παλεύουν να καταλάβουν πως δουλεύει, για να βρουν ένα βήμα για να διαμαρτυρηθούν.
Κάθε γενιά έχει ανάγκη να κάνει την επανάστασή της. Κάθε επανάσταση είναι διαφορετική. Άλλες έγιναν με την μουσική, άλλες με διαδηλώσεις στους δρόμους, άλλες προσωπικές, άλλες εθνικές. Είναι απλά λυπηρό, όταν κάποιος «κουράζεται» με την επανάσταση του και εγκαταλείπει, βολεύεται με ότι κέρδισε ή κλαίγεται με ότι έχασε, να προσπαθεί να υπονομεύσει τον επόμενο.
Αγαπητές γενιές, που το αίμα σας και η αγανάκτηση σας κόπασε και συμβιβαστήκατε με ότι πήρατε, όσο και να σας πληγώνει, δεν θα γίνεται ψηλότεροι, κόβοντας τα πόδια των άλλων. Αν η δική σας δεν είχε επιτυχία και δεν αλλάξατε τον κόσμο όπως θα θέλατε, ίσως να μπορούν να το κάνουν άλλοι. Και εσείς θα ωφεληθείτε.
Αγαπητή γενιά, που αυτός ο Δεκέμβρης σας ανήκει, όπως και πολλά ακόμα πράγματα, μην εγκαταλείπετε την προσπάθεια. Σας κατηγορούν ότι σας λείπει η οργάνωση και είναι λογικό. Σας κατηγορούν ότι σας λείπουν οι στόχοι και οι προτάσεις και είναι επίσης λογικό. Αν είχατε οργάνωση, στόχους και προτάσεις θα ήσασταν φυλλάδιο από προεκλογική εκστρατεία κόμματος. Θέλετε, κάποιος να σας ακούσει και να σας καταλάβει και αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο από κάθε κατόρθωμα.
Έχω μάτια ανοιχτά, αυτιά ανοιχτά και δεν φοβάμαι να κυκλοφορήσω. Θα συνεχίσω να κατακρίνω κάθε καταστροφή και κάθε μορφή βίας αλλά θα συνεχίσω να επικροτώ κάθε προσπάθεια, που με καλεί ειρηνικά να καταλάβω.
Θεωρώ ότι ένα αιχμηρό κείμενο, αξίζει πολύ περισσότερο από 1000 καταστροφές και θα το αναδημοσιεύσω.
Ελένη; Ευχαριστώ.
2 comments:
εγώ εφχαριστώ (με ένα Φ τεράστιο, όπως λέμε ΦΩΣ, ΦΩΤΙΑ, ΦΩΝΗ, ) που υπάρχει στον κόσμο και η Μαφάλντα ... και με καλύπτει τώρα που δεν έχω χρόνο να αναλωθώ σε τεράστιες ρητορίες και μανιφέστα (που βράζει το αίμα μου και θέλω να τα πω...) αλλά εΦτυχώς και πάλι που υπάρχει και η annie σ' αυτόν τον κόσμο! :)
so, annie... get your "gun"!
the gun is mightier than the sword που λένε! το κατέχεις το πιστολίδι, μεταφορικά μιλάω πάντα...! με τέτοιες σφαίρες, τύφλα να χουνε των μπάτσων οι φοβέρες!
καταπληκτικό κείμενο Μαφάλντα...ευχαριστούμε!
"Θεωρώ ότι ένα αιχμηρό κείμενο, αξίζει πολύ περισσότερο από 1000 καταστροφές και θα το αναδημοσιεύσω"
συμφωνώ απόλυτα!
Post a Comment