Thursday, September 11, 2008

Soundtrack of my life

Πριν από αρκετό καιρό η Georgia, μας κάλεσε, να κάνουμε το soundtrack της ζωής μας. Δυσκολεύτηκα πολύ, γιατί δεν ζήτησε τα 12 αγαπημένα μας τραγούδια, αλλά εκείνα, που μπορούν λίγο ή πολύ να περιγράψουν την ζωή μας up to now. Καθημερινά, 8 ώρες στο γραφείο last.fm και 4 ώρες ipod στον ύπνο μου και πάλι, δεν κατάφερνα να βρω εκείνα που μπορούν να πουν την ιστορία μου. Μέχρι που βρέθηκα με 12 και είπα… εντάξει… Έχω soundtrack! Σας τα παρουσιάζω εδώ, μαζί με μερικές σκέψεις για την επιλογή τους. Η σειρά τους, είναι χρονολογική φυσικά, με πρώτο, αυτό που ταιριάζει, τότε που πρώτο-συστήθηκα με την mafalda! Εμένα δηλαδή.

1. Imagine by John Lennon: Είσαι παιδάκι, που μεγαλώνει με μεγάλους, συντηρητικούς και βαρετούς ενήλικες. Απεχθάνεσαι τη σούπα και στο σπίτι δεν έχετε τηλεόραση. Όταν έρχεται μια ασπρόμαυρη, το πρώτο, που βλέπεις είναι τον E.T. και την υπογραφή της συμφωνίας αφοπλισμού μεταξύ Reagan & Gorbachev. Σου λένε, ότι είναι πολύ σημαντική, η ειρήνη στην γη και ότι τώρα είναι πολύ πιθανό, να την πετύχουμε. Μερικές μέρες μετά, καταγράφεις τις σκέψεις σου, σε μια έκθεση, με θέμα «Ποιο ήταν το σημαντικότερο γεγονός της χρονιά» και ο δάσκαλος σου κολλάει το παρατσούκλι mafalda. Πως ακριβώς μπορείς να αποφύγεις τους Beatles. Θα σας πω εγώ… Δεν μπορείς. Και το Imagine είναι όλα όσα εγώ, από τότε νιώθω για τον κόσμο. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από όσα λέει το αγαπημένο μου σκαθάρι. And yes… you may say that I am a dreamer.

2. Fly Away by Lenny Kravitz: Εφηβεία. Με βρίσκει σε εκείνο το συντηρητικό, οικογενειακό περιβάλλον. Και με περιμένει ο κόσμος να τοn γνωρίσω και να με γνωρίσει. Δύσκολα τα πράγματα! Με ένα βαλιτσάκι στην αποθηκούλα, σε απόλυτη ετοιμότητα … κάνω ότι μπορώ, για να με διώξουν. Καπνίζω, πίνω, ξενυχτάω, κυκλοφορώ με «κακές» παρέες, σουρτουκεύω, αλητεύω. Αλλά είναι υπομονετικοί και δεν λένε να με διώξουν και δώστου και ξεσαλώνω. Όπως κάθε έφηβος, δοκιμάζω τα όρια μου και τα ξεχειλώνω, όσο δεν πάει άλλο. Αλλά εκεί. Αλλά εγώ θέλω να fly away, over the seas in all degrees to anywhere I please.

3. Don't Want To Miss A Thing by Aerosmith: Ακόμα στην εφηβεία αλλά πλέον ερωτευμένη. Με έναν ποιητή και με τον κόσμο όλο. Και ο κόσμος όλος είναι διαφορετικός και εγώ νιώθω ότι μπορώ να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος. Θέλω να γίνω γιατρός, για να νικήσω το θάνατο και να εξαφανίσω τον πόνο. Θέλω να είμαι συνέχεια κοντά του κι ας μας χωρίζουν θάλασσες και χρόνια και υποχρεώσεις.

4. Bohemian like you by The Dandy Warhols: Ακόμα εκεί, με την οικογένεια. Αλλά ο έρωτας, μου έχει δώσει φτερά και έχω πετάξει πολύ ψηλά. Τόσο, που όταν ζαλίστηκα και άρχισα να πέφτω, μπορούσα να σκεφτώ, ακριβώς πόσο πολύ, θα πονέσω. Όταν άνοιξα τα μάτια, συνειδητοποίησα ότι μάταια ήθελα να εξαφανίσω τον πόνο, γιατί είναι λύτρωση. Και άφησα πίσω μου την ποίηση και την ιατρική και αποφάσισα να ακολουθήσω την πραγματική μου φύση. Την ανάγκη για δημιουργία. Έτσι συναντήθηκα με τη γραφιστική και ερωτεύτηκα, ότι είχε να κάνει με αυτήν. Τη δημιουργία και τους δημιουργούς. Και από αλητάκι, im getting wise and im feeling so bohemian like you.

5. Fix you by Coldplay: Όσο ανακάλυπτα τη γραφιστική, ανακάλυψα και τη φιλία. Εκείνη, που δεν σου ζητάει ανταλλάγματα. Εκείνους τους μοναδικούς ανθρώπους, που χαίρονται με την χαρά σου και λυπούνται με την λύπη σου. Που είναι εκεί ακόμα και όταν είσαι χάλια και δεν θέλεις κανέναν δίπλα σου. Που κάνεις 10 χρόνια, να τους δεις και είναι σαν να βρεθήκατε μόλις χθες. Που τους λένε Παύλο, Βασίλη, Βίκυ, Κώστα, Άκη, Αθανασία, Σίμο, Πέτρο, Θάλεια, Σίσσυ. Και είναι δίπλα σου το επόμενο πρωί, που εύχεσαι να μην είχες ξυπνήσει αλλά αφού έγινε το κακό, πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να συνεχίσεις. Σου βάζουν στη χούφτα μια πετρούλα και σου λένε «Όλα θα πάνε καλά ρε μπούλα και σε αγαπώ and I will try to fix you».

6. Indifference by Pearl Jam: Ενός κακού, μύρια έπονται. Αλλά άμα ξεπεράσει κανείς τα δύσκολα και νιώσει ότι πιάσει πάτο, βαθύ και σκοτεινό, το μόνο που έχει να κάνει είναι είτε να μείνει εκεί, είτε να πάει προς τα πάνω. How much difference does it make

7. Who Wants to Live Forever by Queen: Και τελικά, η ζωή είναι πολύ μικρή για αυτό και είναι και τόσο ωραία. Μου πήρε καιρό να το καταλάβω ότι forever is our today. Who waits forever anyway?

8. Life wasted by Pearl Jam: Τελειώνοντας τις βασικές σπουδές μου και το μεταπτυχιακό μου, έχω μια πελώρια λαχτάρα να δημιουργήσω. Να γίνω η γραφίστρια που έχω φανταστεί. Και πέφτω με τα μούτρα στη δουλειά. Αφήνω πίσω το αλητάκι, την bohemian, την πληγωμένη και τώρα είμαι μια δημιουργός. Και ο κόσμος ακόμα awaits just up the stairs. Leave the pain for someone else. Nothing back there for you to find.

9. Lullaby by James: Μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας, να φύγω από το σπίτι και ενώ πλέον έχω εγκαταλείψει τις αποτυχημένες απόπειρες να με αποκληρώσουν, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, σε ένα θάλαμο, παίρνει το πιο σοβαρό της χαμόγελο και μου λέει «Πρέπει να φύγεις. Τώρα όσο είναι καιρός. Γιατί μετά θα είναι αργά». Πρώτη φορά, στη ζωή μου συνειδητοποιώ, ότι αν αγαπάς κάτι πολύ, πρέπει να μπορείς να το αφήσεις, να φύγει. Να ελευθερωθεί. Και κάνουμε μια συμφωνία. Θα σε αφήσω, να με αφήσεις, άμα με αφήσεις, να σε αφήσω. Και σιωπηλά φεύγει πρώτη. Λίγες ώρες αφού της είπα… τώρα μπορείς να φύγεις. Και βυθίζομαι πάλι. Memories falling, like falling rain και εγώ φεύγω.

10. Radio by Corrs: Μετά από πολλά χρόνια, ξανασυναντιέμαι με την παλιά μου αγάπη, το ραδιόφωνο. Την μαγεία, να περιμένεις να ακούσεις κάτι πολύ και να μην έρχεται ή να έρχεται όταν δεν το περιμένεις. Και αρχίζω και πάλι να πιστεύω στις μικρές χαρές, που μπορεί να έρθουν όταν δεν τις περιμένεις. Αλλά με περιμένουν εκείνες. Ι just search for something to occupy my mind.

11. Message in a bottle by Police: Και μια μέρα, βρίσκω ένα μπουκάλι, με ένα χαρτάκι. Που λέει: «Είμαι ένα ελεύθερο βιβλίο, διάβασε με και μετά άφησε με να συνεχίσω το ταξίδι μου». Κάπως έτσι. Θα ήθελα να είναι κάπως έτσι, αλλά η αλήθεια αν και δεν είναι τόσο ποιητική, είναι πιο όμορφη. Ήταν ένα άρθρο, ένα κουτί με γατιά, ένα κουτί με κόμικ, μερικές γιάφκες, κάτι αξημέρωτα βράδια, κάτι πολύχρωμα Χριστούγεννα. Ααα και κάτι τυπάκια, που τα λένε Δάφνη, Έφη, Γιάννη, Αλέξανδρο, Μάκη, Γαλήνη, Μάριο, Αντώνη, Λαυρεντία, Δημήτρη, Μελίνα, Θοδωρή… είπα να τους πάρω με την σειρά εμφάνισης, αλλά χάθηκα. Και εντάξειμετά hundred billion bottles washed up on the shore. Seems I'm not alone at being alone.

12. Every Me and every You by Placebo: Μετά από ένα μακρύ χειμώνα, όλοι περιμένουν την Άνοιξη. Και όλοι χαίρονται υπερβολικά με τις μικρές χαρές. Τις δίνουν διαστάσεις τραγικές και παρασύρονται από τη στιγμή και τη χαρά. Κάτι μέσα μου, είχε ανάγκη να ξυπνήσει λίγο το αλητάκι και να θυμηθεί τα παλιά. Να σιγουρευτεί ότι είναι ελεύθερο να κάνει ότι θέλει και όπως θέλει. Τελικά συνειδητοποίησα, ότι το πιο σημαντικό, δεν είναι να είσαι ελεύθερος, αλλά να έχεις την ωριμότητα και τη δύναμη να ελευθερώνεσαι. Να μπορείς να επιλέγεις τα λάθη σου, να χαίρεσαι με αυτά και να αντιμετωπίζεις με ψυχραιμία τις συνέπειες τους. Να μπορείς να αφήνεις τους ανθρώπους να σε αφήσουν και να μη λυπάσαι για αυτό. Να μπορείς να ερωτεύεσαι και να βιώνεις τον έρωτα χωρίς να πρέπει να σκέφτεσαι. Instead of stressed I lie here charmed.

13. Bonus track 01: Love song by Cure: Μετά από τόσα χρόνια, ξέρω ότι είμαι ερωτευμένη, όταν you make me feel like I am free again.

14. Bonus track 02: I Still Haven't Found What I'm Looking For by U2:

I have kissed honey lips

Felt the healing in his fingertips

It burned like fire

This burning desire

I have spoke with the tongue of angels

I have held the hand of a devil

It was warm in the night

I was cold as a stone

But I still haven't found what I'm looking for…

9 comments:

Anonymous said...

Δεν ξέρω αν παίρνει να σχολιάσεις ένα τέτοιο post. Αλλά και πώς να μην το σχολιάσεις;

Φανταστικά κομμάτια, υπέροχα λόγια, θα μπορούσε να είναι ταινία και να τη βλέπεις ξανά και ξανά.

ZlatkoGR said...

Άχου, υπερπαραγωγή το έκανε ετούτη! :-)

Πολύ ωραία (5 ξέρω όλα κι όλα, θα τα ακούσω όταν επιστρέψω στη βάση μου) και είχε ενδιαφέρον τελικά η διαδικασία, ε; Θα ανεβάσω και το δικό μου σε κάποια φάση...

mafaldaQ said...

Ευχαριστώ πολύ porcupine! Ήταν μια πολύ εσωτερική διαδικασία, που δεν περίμενα ότι θα με "ταλαιπωρήσει" τόσο αλλά τελικά το αποτέλεσμα, είναι καλό.

Δεν ξέρω αν θα άντεχα να την ζήσω ξανά και ξανά αλλά δεν θα άλλαζα κάτι.

Και ευχαριστώ πολύ και τη Γεωργία, που με έβαλε σε αυτή τη διαδικασία.

Zlatko ξέρεις πως είμαι από εκείνους που άμα αποφασίσουν να κάνουν κάτι, πρέπει να το ολοκληρώσουν και μάλιστα τόσο καλά, που να μου αρέσει εμένα! Περιμένω τα δικά σου!

Anonymous said...

Συγκινήθηκα... :(

mmjrules said...

Και μένα με συγκίνησες σκατό!

Και συμφωνώ απόλυτα με όλα τα τραγούδια μου αρέσουν και μένα πολύ.

Nathalie said...

ωραία τραγούδια, ωραίες στιγμές..

mafaldaQ said...

@ Εύη: Ποτέ :(! Πάντα :)!

@ mmjrules: Τι γλυκός που είσαι :)! Έχουν με πουν σκατό από τα 6 μου!

@ Nathalie: Πράγματι! Καλως όρισες!

Anonymous said...

καλά...απο την αρχή -οχι οτι πρέπει να σε νοιάζει- είδα κάτι διαφορετικό σ'εσένα. Αυτό το κάτι μεγάλωνε. Και απλωνόταν. Κι έφευγε και πολλαπλασιαζόταν. Και μ'αυτό το ποστ απλά με αποτελείωσες :p

συγγνώμη που δεν μπορώ να το σχολιάσω διαφορετικά,σ'ευχαριστώ!

mafaldaQ said...

@ kihli: Κορίτσι με μπερδεύεις και ξέρεις ότι δεν είμαι και πολύ έξυπνο :)! Μάλλον καταλαβαίνω οπότε και ευχαριστώ :)! Ετοιμάζω μερικά ειδικά posts... ελπίζω να έχεις κουράγιο :)