Friday, September 12, 2008

Ο blogoulis προσκαλεί... και εγώ δεν μπορώ να αρνηθώ...

Μουσικός ο Σεπτέμβρης και ήρθε η ώρα να ανταποκριθώ, στο κάλεσμα για παιχνίδι, του blogouli. Λοιπόν, κάνω copy-paste την πρόσκληση:


«Τραγούδια που αγαπήσαμε και ακούγαμε φανατικά, πριν από δέκα χρόνια. Ε, τώρα αν είναι εννέα ή δώδεκα τα χρόνια δεν είναι και για θάνατο, εντάξει; Με τη σειρά μου προσκαλώ κι εγώ (πάντα σε παίγνιο) τους:»


ZlatkoGR, Georgia, κούνελο και


Από το CD «13000 Μέρες» (1998, δέκα χρόνια πριν δηλαδή) με μουσική, ερμηνεία και ενορχήστρωση του Σωκράτη Μάλαμα, διαλέγω το μελοποιημένο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη «Δεκέμβρης του 1903».


Ο Δεκέμβρης του 1903

Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -

αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·

όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,

ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,

η μέραις του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,

ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν

εις όποιο θέμα κι' αν περνώ, όποιαν ιδέα κι' αν λέγω.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης



Από το CD «Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι» (1996, δώδεκα χρόνια πριν), που νομίζω ότι το έχω ακούσει τόσες φορές, που το έχω λιώσει, με στίχους του Αγγελάκα, διαλέγω το «Καινούρια Ζάλη».


Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό

Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη

Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω

Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι

Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ

Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει

Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό

Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει.



Από το CD «Άσωτος Υιός» (1996, πάλι δώδεκα χρόνια πριν), με μουσική, ερμηνεία και στίχους του Πορτοκάλογλου, διαλέγω το «Να με προσέχεις».


Να με προσέχεις

γιατί έχω πέσει χαμηλά,έχω πέσει χαμηλά

μάτια μου γλυκά να με αντέχεις

να με προσέχεις

μέχρι να σηκωθώ ξανά

λίγο ακόμα μοναχά

μάτια μου γλυκά να με αντέχεις

να με προσέχεις

3 comments:

Anonymous said...

Θαυμάσια τραγούδια. Ταξιδιάρικα.
Πέρασε μια δεκαετία σχεδόν από τότε ε; Για φαντάσου. Σαν χτες μου φαίνεται ότι τα πρωτοάκουσα...

Anonymous said...

πού με γύρισες τώρα με τις Τρύπες...

και πραγματι,σαν χθες...

mafaldaQ said...

@ blogoulis: Εγώ ευχαριστώ για την πρόσκληση! Πράγματι σαν χθες...

@ kihli: Πέρασα μια περίοδο από την ζωή μου, που άκουγα μόνο Τρύπες... ξέρω...