ZlatkoGR, Georgia, κούνελο και zero2one (τι έγινε ρε παλικάρι; Ακόμα ζεις; Είπαμε, όχι πολύ συχνά, αλλά εσύ το έκλεισες το blog!).Και εγώ θέλω 3, αλλά θέλω και ένα επιπλέον, bonus, για να μου το αφιερώσετε! Και μην δω κανένα «Αχ Αννούλα του χιονιά» σε remixτου 98, γιατί να ξέρετε...κομμένο το κέρασμα στη γιορτή!
Από το CD«13000 Μέρες» (1998, δέκα χρόνια πριν δηλαδή) με μουσική, ερμηνεία και ενορχήστρωση του Σωκράτη Μάλαμα, διαλέγω το μελοποιημένο ποίημα του Κ.Π. Καβάφη «Δεκέμβρης του 1903».
Ο Δεκέμβρης του 1903
Κι' αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω -
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
η μέραις του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
ταις λέξεις και ταις φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι' αν περνώ, όποιαν ιδέα κι' αν λέγω.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Από το CD«Κεφάλι γεμάτο χρυσάφι» (1996, δώδεκα χρόνια πριν), που νομίζω ότι το έχω ακούσει τόσες φορές, που το έχω λιώσει, με στίχους του Αγγελάκα, διαλέγω το «Καινούρια Ζάλη».
Σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
Ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
Ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
Πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
Το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
Το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει.
Από το CD«Άσωτος Υιός» (1996, πάλι δώδεκα χρόνια πριν), με μουσική, ερμηνεία και στίχους του Πορτοκάλογλου, διαλέγω το «Να με προσέχεις».
Πριν από αρκετό καιρό η Georgia, μας κάλεσε, να κάνουμε το soundtrackτης ζωής μας. Δυσκολεύτηκα πολύ, γιατί δεν ζήτησε τα 12 αγαπημένα μας τραγούδια, αλλά εκείνα, που μπορούν λίγο ή πολύ να περιγράψουν την ζωή μας uptonow. Καθημερινά, 8 ώρες στο γραφείο last.fm και 4 ώρες ipodστον ύπνο μου και πάλι, δεν κατάφερνα να βρω εκείνα που μπορούν να πουν την ιστορία μου. Μέχρι που βρέθηκα με 12 και είπα… εντάξει… Έχω soundtrack! Σας τα παρουσιάζω εδώ, μαζί με μερικές σκέψεις για την επιλογή τους. Η σειρά τους, είναι χρονολογική φυσικά, με πρώτο, αυτό που ταιριάζει, τότε που πρώτο-συστήθηκα με την mafalda! Εμένα δηλαδή.
1. ImaginebyJohnLennon: Είσαι παιδάκι, που μεγαλώνει με μεγάλους, συντηρητικούς και βαρετούς ενήλικες. Απεχθάνεσαι τη σούπα και στο σπίτι δεν έχετε τηλεόραση. Όταν έρχεται μια ασπρόμαυρη, το πρώτο, που βλέπεις είναι τον E.T. και την υπογραφή της συμφωνίας αφοπλισμού μεταξύ Reagan & Gorbachev. Σου λένε, ότι είναι πολύ σημαντική, η ειρήνη στην γη και ότι τώρα είναι πολύ πιθανό, να την πετύχουμε. Μερικές μέρες μετά, καταγράφεις τις σκέψεις σου, σε μια έκθεση, με θέμα «Ποιο ήταν το σημαντικότερο γεγονός της χρονιά» και ο δάσκαλος σου κολλάει το παρατσούκλι mafalda. Πως ακριβώς μπορείς να αποφύγεις τους Beatles. Θα σας πω εγώ… Δεν μπορείς. Και το Imagineείναι όλα όσα εγώ, από τότε νιώθω για τον κόσμο. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από όσα λέει το αγαπημένο μου σκαθάρι. And yes… you may say that I am a dreamer.
2. Fly Away by Lenny Kravitz:Εφηβεία. Με βρίσκει σε εκείνο το συντηρητικό, οικογενειακό περιβάλλον. Και με περιμένει ο κόσμος να τοn γνωρίσω και να με γνωρίσει. Δύσκολα τα πράγματα! Με ένα βαλιτσάκι στην αποθηκούλα, σε απόλυτη ετοιμότητα … κάνω ότι μπορώ, για να με διώξουν. Καπνίζω, πίνω, ξενυχτάω, κυκλοφορώ με «κακές» παρέες, σουρτουκεύω, αλητεύω. Αλλά είναι υπομονετικοί και δεν λένε να με διώξουν και δώστου και ξεσαλώνω. Όπως κάθε έφηβος, δοκιμάζω τα όρια μου και τα ξεχειλώνω, όσο δεν πάει άλλο. Αλλάεκεί. Αλλάεγώθέλωναfly away, over the seas in all degrees to anywhere I please.
3. Don't Want To Miss A Thing by Aerosmith: Ακόμαστηνεφηβείααλλάπλέονερωτευμένη. Με έναν ποιητή και με τον κόσμο όλο. Και ο κόσμος όλος είναι διαφορετικός και εγώ νιώθω ότι μπορώ να γίνω ένας καλύτερος άνθρωπος. Θέλω να γίνω γιατρός, για να νικήσω το θάνατο και να εξαφανίσω τον πόνο. Θέλω να είμαι συνέχεια κοντά του κι ας μας χωρίζουν θάλασσες και χρόνια και υποχρεώσεις.
4. BohemianlikeyoubyTheDandyWarhols:Ακόμα εκεί, με την οικογένεια. Αλλά ο έρωτας, μου έχει δώσει φτερά και έχω πετάξει πολύ ψηλά. Τόσο, που όταν ζαλίστηκα και άρχισα να πέφτω, μπορούσα να σκεφτώ, ακριβώς πόσο πολύ, θα πονέσω. Όταν άνοιξα τα μάτια, συνειδητοποίησα ότι μάταια ήθελα να εξαφανίσω τον πόνο, γιατί είναι λύτρωση. Και άφησα πίσω μου την ποίηση και την ιατρική και αποφάσισα να ακολουθήσω την πραγματική μου φύση. Την ανάγκη για δημιουργία. Έτσι συναντήθηκα με τη γραφιστική και ερωτεύτηκα, ότι είχε να κάνει με αυτήν. Τη δημιουργία και τους δημιουργούς. Και από αλητάκι, imgettingwiseandimfeelingsobohemianlikeyou.
5. FixyoubyColdplay:Όσο ανακάλυπτα τη γραφιστική, ανακάλυψα και τη φιλία. Εκείνη, που δεν σου ζητάει ανταλλάγματα. Εκείνους τους μοναδικούς ανθρώπους, που χαίρονται με την χαρά σου και λυπούνται με την λύπη σου. Που είναι εκεί ακόμα και όταν είσαι χάλια και δεν θέλεις κανέναν δίπλα σου. Που κάνεις 10 χρόνια, να τους δεις και είναι σαν να βρεθήκατε μόλις χθες. Που τους λένε Παύλο, Βασίλη, Βίκυ, Κώστα, Άκη, Αθανασία, Σίμο, Πέτρο, Θάλεια, Σίσσυ. Και είναι δίπλα σου το επόμενο πρωί, που εύχεσαι να μην είχες ξυπνήσει αλλά αφού έγινε το κακό, πρέπει να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να συνεχίσεις. Σου βάζουν στη χούφτα μια πετρούλα και σου λένε «Όλα θα πάνε καλά ρε μπούλα και σε αγαπώ andIwilltrytofixyou».
6. Indifference by Pearl Jam: Ενός κακού, μύρια έπονται. Αλλά άμα ξεπεράσει κανείς τα δύσκολα και νιώσει ότι πιάσει πάτο, βαθύ και σκοτεινό, το μόνο που έχει να κάνει είναι είτε να μείνει εκεί, είτε να πάει προς τα πάνω. How much difference does it make…
7. WhoWantstoLiveForeverbyQueen: Και τελικά, η ζωή είναι πολύ μικρή για αυτό και είναι και τόσο ωραία. Μουπήρεκαιρόνατοκαταλάβωότιforever is our today. Who waits forever anyway?
8. LifewastedbyPearlJam: Τελειώνοντας τις βασικές σπουδές μου και το μεταπτυχιακό μου, έχω μια πελώρια λαχτάρα να δημιουργήσω. Να γίνω η γραφίστρια που έχω φανταστεί. Και πέφτω με τα μούτρα στη δουλειά. Αφήνω πίσω το αλητάκι, την bohemian, την πληγωμένη και τώρα είμαι μια δημιουργός. Καιοκόσμοςακόμα awaits just up the stairs. Leave the pain for someone else. Nothing back there for you to find.
9. LullabybyJames:Μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας, να φύγω από το σπίτι και ενώ πλέον έχω εγκαταλείψει τις αποτυχημένες απόπειρες να με αποκληρώσουν, ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, σε ένα θάλαμο, παίρνει το πιο σοβαρό της χαμόγελο και μου λέει «Πρέπει να φύγεις. Τώρα όσο είναι καιρός. Γιατί μετά θα είναι αργά». Πρώτη φορά, στη ζωή μου συνειδητοποιώ, ότι αν αγαπάς κάτι πολύ, πρέπει να μπορείς να το αφήσεις, να φύγει. Να ελευθερωθεί. Και κάνουμε μια συμφωνία. Θα σε αφήσω, να με αφήσεις, άμα με αφήσεις, να σε αφήσω. Και σιωπηλά φεύγει πρώτη. Λίγες ώρες αφού της είπα… τώρα μπορείς να φύγεις. Καιβυθίζομαιπάλι. Memories falling, like falling rain καιεγώφεύγω.
10. RadiobyCorrs:Μετά από πολλά χρόνια, ξανασυναντιέμαι με την παλιά μου αγάπη, το ραδιόφωνο. Την μαγεία, να περιμένεις να ακούσεις κάτι πολύ και να μην έρχεται ή να έρχεται όταν δεν το περιμένεις. Και αρχίζω και πάλι να πιστεύω στις μικρές χαρές, που μπορεί να έρθουν όταν δεν τις περιμένεις. Αλλάμεπεριμένουνεκείνες. Ιjust search for something to occupy my mind.
11. MessageinabottlebyPolice: Και μια μέρα, βρίσκω ένα μπουκάλι, με ένα χαρτάκι. Που λέει: «Είμαι ένα ελεύθερο βιβλίο, διάβασε με και μετά άφησε με να συνεχίσω το ταξίδι μου». Κάπως έτσι. Θα ήθελα να είναι κάπως έτσι, αλλά η αλήθεια αν και δεν είναι τόσο ποιητική, είναι πιο όμορφη. Ήταν ένα άρθρο, ένα κουτί με γατιά, ένα κουτί με κόμικ, μερικές γιάφκες, κάτι αξημέρωτα βράδια, κάτι πολύχρωμα Χριστούγεννα. Ααα και κάτι τυπάκια, που τα λένε Δάφνη, Έφη, Γιάννη, Αλέξανδρο, Μάκη, Γαλήνη, Μάριο, Αντώνη, Λαυρεντία, Δημήτρη, Μελίνα, Θοδωρή… είπα να τους πάρω με την σειρά εμφάνισης, αλλά χάθηκα. Καιεντάξει… μετάhundred billion bottles washed up on the shore. Seems I'm not alone at being alone.
12. EveryMeandeveryYoubyPlacebo: Μετά από ένα μακρύ χειμώνα, όλοι περιμένουν την Άνοιξη. Και όλοι χαίρονται υπερβολικά με τις μικρές χαρές. Τις δίνουν διαστάσεις τραγικές και παρασύρονται από τη στιγμή και τη χαρά. Κάτι μέσα μου, είχε ανάγκη να ξυπνήσει λίγο το αλητάκι και να θυμηθεί τα παλιά. Να σιγουρευτεί ότι είναι ελεύθερο να κάνει ότι θέλει και όπως θέλει. Τελικά συνειδητοποίησα, ότι το πιο σημαντικό, δεν είναι να είσαι ελεύθερος, αλλά να έχεις την ωριμότητα και τη δύναμη να ελευθερώνεσαι. Να μπορείς να επιλέγεις τα λάθη σου, να χαίρεσαι με αυτά και να αντιμετωπίζεις με ψυχραιμία τις συνέπειες τους. Να μπορείς να αφήνεις τους ανθρώπους να σε αφήσουν και να μη λυπάσαι για αυτό. Να μπορείς να ερωτεύεσαι και να βιώνεις τον έρωτα χωρίς να πρέπει να σκέφτεσαι. Instead of stressed I lie here charmed.
13. Bonus track 01: Love song by Cure: Μετάαπότόσαχρόνια, ξέρωότιείμαιερωτευμένη, ότανyou make me feel like I am free again.
Διάβασα πολλά για το wordle σήμερα και αποφάσισα να κάνω ένα για το blog μου! Ήταν πολύ διασκεδαστική εμπειρία και με γλύτωσε από ένα πολύ πικρόχολο post, περί αξιοπρέπειας, θράσους και κακοήθειας… Όχι ότι θα το αποφύγω τελείως… Απλά καθυστερώ, μέχρι να καταφέρω, να κατευνάσω την ειρωνεία και την κακία, που με θόλωσε!
Δείτε το μωρέ… Δεν είναι πολύ γλυκούλικο; Στα χρώματα του blog, με μια μέτρια γραμματοσειρά αλλά δεν είχε και πολλές για τα ελληνικά! Επίσης, κρίμα που στα ελληνικά, δεν δούλευε καλά το hide common greek words και έτσι κυριαρχεί το όπως και το για!
