Εχω γεμίσει τη ζωή μου με ανάσες
που χρόνια τ'ανεβαίνω κόντρα τα σκαλιά
Κι ανάψαν έξαφνα οι αισθήσεις μου οι πάσες
και λέω στο θάνατο θα φύγω απ'τη δουλειά
Τα μεσημέρια μου η καρδιά στεναχωριέται
Τα μεσημέρια μου η καρδιά στεναχωριέται
που κάθε βήμα μου το βλέπει οριστικό
της λέω αγάπη μου η αγάπη δεν κρατιέται
μ'ένα τηλέφωνο κι εκείνο βιαστικό
Δεν απαντά
Δεν εμφανίζεται δεν επιστρέφει
Κι ούτε ρωτά
Μήπως την γύρεψαν δεν είναι εδώ
Εχω κρεμάσει στο μπαλκόνι μου ένα αστέρι
του ονείρου μου τους μάγους να οδηγεί
κι αυτούς που μέσα μου με κλείδωσαν ποιος ξέρει
Μπορεί στο ψέμα τους μια βόλτα να 'χουν βγει
Δεν απαντά
Η Ελευθερία της χρόνο δεν έχει
Είναι καλά
Και ζει στον κόσμο της όπως κι εσείς
Ελευθερία Αρβανιτάκη & Δήμητρα Γαλάνη
Θέατρο Δάσους - Θεσσαλονίκη 23/6/2008
6 comments:
Χαρούμενα Γεννέθλια και από εδώ φραουλόπουλο! Πραγματικά ήταν μια μαγική βραδιά!
ρε γαμώ ήθελα να πάω! ποτέ δεν κοίταξα την ημερομηνία όμως, λάθος. :(
Κι εγώ θα ήθελα να πάω. Ελπίζω να βολέψει την επόμενη φορά...
Αγοράκια χάσατε! Άπό Νοέμβριο θα είναι πάλι κοντά μας στη Θεσσαλονίκη. Άντε να οργανωθούμε!
Ευχαριστώ πολύ Κόμη. Έχασες στην κάθοδο, το τρελό χορωδιάκι Παύλος, Αμάντα, Πόπη, Βάντα και άλλοι 347 που τραγουδούσαν το "Να ζήσεις Αννούλα".
Ηταν σαν να βγήκανε 2 άγγελοι στη σκηνή...
Είχα την τύχη να τις δω στο Αρχαίο Θέτρο Φιλίππων Καβάλας..
Απλά υπέροχες....
@ Sissy: Είναι ένας πολύ κορυφαίος συνδυασμός πράγματι! Χαίρομαι που το έζησες από κοντά και καλωσήρθες!
Post a Comment