Καθημερινές γκρίνιες

Κατά καιρούς, εντοπίζω διάφορα blogoπαίχνιδα και καμιά φορά, δέχομαι και πρόσκληση να συμμετέχω. Σήμερα αποφάσισα να κάνω και εγώ ένα και ελπίζω να μην έχει ξαναγίνει από τους φίλους, που θα προσκαλέσω αλλά και γενικότερα. Αν πάλι έχει γίνει, δεν πειράζει.

Το σκέφτηκα, λοιπόν, ως εξής: Θέλω 5 καθημερινές γκρίνιες. Κυρίως ανομολόγητες, εξαιτίας του ότι η αποκάλυψη τους, θα σας κατέτασσε στους μη political correct συμπεριφερόμενους. Βρε παιδί μου, σε ενοχλεί κάτι, αλλά αν γκρινιάξεις, θα σε πούνε το λιγότερο, γκρινιάρη και σίγουρα θα ακούσεις το «Μα με τι βλακείες ασχολείσαι»… Δεν ξύπνησα με γκρίνια, απλά έχω ένα θέμα με τις Κυριακές γενικότερα και είπα να το διασκεδάσω.

Να λοιπόν οι δικές μου καθημερινές γκρίνιες:
1. Με ενοχλούν απίστευτα οι άνθρωποι, που περπατάνε πολύ αργά στο δρόμο. Η ενόχληση προσαυξάνεται, με γεωμετρικό ρυθμό, όταν περπατάνε, συνασπισμένοι σε μικρά γκρουπάκια και μπλοκάρουν όλο το πεζοδρόμιο. Καθότι ελάχιστοι πεζοί, έχουν οδική παιδεία, απλώνονται και στην μέση του πεζοδρομίου και τακτικά ελίσσονται. Αν έχω καλή διάθεση, μπορεί και να το δω σαν παιχνίδι. Βρες προς τα πού θα πάει για να τον προσπεράσεις.

2. Η γκρίνια μου βρίσκεται ακόμα έξω στο πεζοδρόμιο, οπότε και θέλω, το έχω πολύ ανάγκη, να αναφερθώ στους μηχανοκίνητους πεζούς. Μιλάω για εκείνη την δίτροχη, συνήθως, φυλή, που προκειμένου να αποφύγει την κίνηση στο δρόμο, ανεβαίνει στο πεζοδρόμιο και συμπεριφέρεται σαν βιαστικός πεζός αλλά με κόρνα. Για να ξεκαθαριστώ, αγαπάω πάρα πολύ όλες τις μηχανές. Αλλά τις θέλω στη θέση τους. Στο δρόμο. Περπατάω ανέμελη στον πεζόδρομο (όχι αργά… ανέμελα) και ξαφνικά αισθάνομαι την αφόρητη παρενόχληση μιας μηχανής, που το θεωρεί φυσιολογικό το γεγονός, ότι εγώ πρέπει να κάνω στην άκρη να περάσει.

3. Και για να ολοκληρώσω την οδική γκρίνια, οφείλω μια ειδική μνεία στους οδηγούς του κέντρου κυρίως, που παρκάρουν όπου βρουν και μπλοκάρουν την είσοδο στο πεζοδρόμιο. Και πάλι αν έχω καλή διάθεση, το αντιμετωπίζω σαν παιχνίδι. Βρες άνοιγμα για να περάσεις. Έλεος πια. Καταλαβαίνω την δυσκολία εύρεσης θέσης για παρκάρισμα, αλλά δεν πιστεύω ότι είμαι η μόνη. Δεν αποτελεί μυστικό το ότι αν κατέβεις στο κέντρο με το αυτοκίνητο, θα δυσκολευτείς να βρεις θέση. Άρα γιατί το παίρνεις; Πάνω σε αυτό να αναφέρω πόσο όμορφα νιώθω που υπάρχουν οι Street Panthers. Μπράβο ρε παιδιά.

4. Θεματική ψώνια. Το φαινόμενο εντοπίζεται σε όλα σχεδόν τα καταστήματα. Μπορώ χαλαρά να το ονομάσω καταναλωτική παρενόχληση. Θέλω να πάω να αγοράσω μια μπλούζα. Γεια σας. Γεια σας. Τι θα θέλατε; Να ρίξω μια ματιά. Ααα ωραία, αν χρειαστείτε κάτι μπορείτε να με φωνάξετε. Δεν θα ήταν πολύ ωραία αν ο διάλογος τελείωνε εκεί; Αλλά στο 95,34% δεν τελειώνει εκεί και εκτός του ότι αποκτάς ξαφνικά επίμονη παρέα, έχει και στιλιστική άποψη. Ξαφνικά όλα μου ταιριάζουν γάντι και ας μην χωράω, όλα τα χρώματα είναι υπέροχα πάνω μου και με «φωτίζουν» (δεν μιλάω για τα φωσφορίζοντα) και πρέπει να τα αποκτήσω. Και πάλι, καταλαβαίνω ότι η αγορά περνάει μεγάλη κρίση, αλλά εμένα αυτή η συμπεριφορά με διώχνει.

5. Τηλεφωνικά κέντρα εξυπηρέτησης καταναλωτών-πελατών, βλ. Internet providers, παρόχους κινητής και σταθερής τηλεφωνίας, τράπεζες, ραδιοταξί και άλλα κοινωφελή ιδρύματα. Πόσες ώρες έχω αναμείνει με κακή μουσικούλα συντροφιά, κάνοντας άλλες δουλειές που δεν απαιτούν και τα δυο μου χέρια; Προσπαθώ να είμαι δημιουργική. Ζωγραφίζω, σημειώνω τα ψώνια για το supermarket, στέλνω μηνύματα με το κινητό μου και αν ήμουν αγοράκι θα είχα άλλα πιο δημιουργικά πράγματα να κάνω, πολύ κοντά στην κατάσταση, αλλά τι να γίνει… Λαϊκίζω, αλλά δεν μπορώ, να φανταστώ πολιτισμένο εκνευρισμό. Ελληνίδα είμαι.

Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές σας, καταλάβατε τι θέλω να πω. Και τώρα θα καλέσω τον ZlatkoGr, που τον θεωρώ master στο μη politically correct γκρινιάζειν και για αυτό και τον πάω με χίλια, τον κούνελο, που είναι λίγο λιγότερο γκρινιάρης αλλά έχει τον δικό του μοναδικό τρόπο, να το δείχνει και τη Γιωργίτσα, που ξέρω ότι καθημερινά ταλαιπωρείται με διάφορες καταστάσεις και σίγουρα θα έχει έτοιμη μια σχετική λίστα. Όσο για τους υπόλοιπους, που δεν έχουν blog, όπως ο Κόμης, η Efou κ.λπ., μπορούν να μου τις γράψουν εδώ στα comments.

Σαν να έφτιαξε κάπως η Κυριακή. Πάω και για ένα καφεδάκι, και ίσως και να γίνει, μια καλή μέρα.