Friday, June 13, 2008

Οσκε, σιορ-Νιόνιο μου...






Μωρέ ψυχούλα μου, να μας έχει ο θεός γερούς,
πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε...
12/6/2008 - Θέατρο Δάσους - Θεσσαλονίκη

8 comments:

neoinileias said...

ωραίες φωτογραφίες

mafaldaQ said...

Αν και δεν μπορώ σε συναυλίες να μπω με την καλή μου φωτογραφική, κάτι κάνω... :)! Ευχαριστώ πολύ!

Anonymous said...

Καλή φάθη κι έτθι, κθες!!!
Αντε την άλλη βδομάδα Σωκράτης!!!

Anonymous said...

Την άρνηση σου για ποιον ακριβώς λόγο την απευθύνεις στον Σιορ-Νιόνιο; Αν θέλεις να δηλώσεις κατάφαση στο δίστιχο που ακολουθεί, το σωστο είναι το ναισκε.

Τα επτανησιακά είναι ελληνικά και όχι Ρώσικα,συνεπώς:

ΌΧΙ-ΟΣΚΕ
ΝΑΙ-ΝΑΙΣΚΕ

Ο Κόμης

Anonymous said...

Όσο για τις φωτογραφίες είναι τέλειες, όπως πάντα. Φιλούθκια!

mafaldaQ said...

@ efou: Εννοείται στον Σωκράτη!

@ Monte-Cristο: Ευχαριστώ για τα καλά λόγια για τις φωτογραφίες και για το μάθημα στα επτανησιακά, αλλά άρνηση ήθελα να δώσω. Απλά πιστεύω, ότι το δίδυμο Σαββόπουλος - Παπακωνσταντίνου δεν είναι ιδιαίτερα πετυχημένο και ως φανατική του Σαββόπουλου, θα ήθελα να τον ξαναδώ, μόνο του. Για αυτό και το post απευθύνεται σε αυτόν και όχι στον Παπακωνσταντίνου.

Anonymous said...

Δεν κατάλαβα καθόλου ότι εννοούσες αυτό Μαφάλντα! Εγώ πάλι βρήκα πολύ καλό το δέσιμο μεταξύ τους, αν εξαιρέσεις την αρχή της συναυλίας που ήταν λίγο ξενέρωτα μετά απογειώθηκαν! Τον παραδέχτηκα πάρα πολύ το Σαββόπουλο που άφησε τόσο "χώρο" στο Θανάση και δεν ήταν καθόλου υπεράνω επειδή είναι πιο παλιός και καταξιωμένος κτλ. Και φυσικά ήταν μεγάλη τιμή για το Θανάση αυτή η συνεργασία!

mafaldaQ said...

@ Efou: Συμφωνώ με την προβληματική αρχή. Υπήρχε έντονη αμηχανία και μια δόση χαλαρότητας. Επίσης συμφωνώ με την large συμπεριφορά του Σαββόπουλου, αν και θεωρώ τον Θανάση εξίσου πολύ σημαντικό καλλιτέχνη. Αυτό που διαπίστωσα για ακόμα μια φορά, είναι ότι το είδος και το ύφος του καθενός είναι πολύ διαφορετικό και για να ξεκαθαριστώ, τα αγαπάω και τα δύο… αλλά όχι μαζί. Και σε μια όχι τόσο απόλυτη εναλλαγή. Αισθάνθηκα λιγάκι την έλλειψη «συνεργασίας» ή ίσως την προσπάθεια να κάνουν κάτι μαζί, όταν μετά το «Ας αρχίσουν οι χοροί», ακολουθούσε αμέσως ο «Αποσπερίτης» και κατευθείαν «Ντιρλαντά» και απανωτά το «Αερικό». Μπορεί να κάνω λάθος στην ακριβή σειρά αλλά το αίσθημα, που είχα διαρκώς ήταν ο Σαββόπουλος, να προσπαθεί να «ανεβάσει» το κοινό και ο Παπακωνσταντίνου να προσπαθεί να το «κατεβάσει». Επιπλέον, η σκηνική παρουσία του Σαββόπουλου, είναι τόσο δυναμική, που ενώ τραγουδούσε ο Θανάσης, συνέχιζε να κινείται στον χώρο, να χορεύει, να συμμετέχει, σε αντίθεση με τον γνωστό «μουδιασμένο-ντροπαλό» Θανάση, που εξαφανιζόταν για ένα ποτηράκι νερό, κάθε φορά, που ερχόταν η σειρά του Σαββόπουλου να τραγουδήσει. Για όλα τα παραπάνω, προτιμώ να βλέπω τον Σαββόπουλο σε καλοκαιρινό live, μόνο του., χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αγαπάω λιγότερο τον Θανάση.

Δεν ήθελα να μπω σε τόσες λεπτομέρειες στο post, γιατί παρά τα παραπάνω, μου άφησε ένα θετικό συναίσθημα η συναυλία. Πήρα από τον καθένα, σχεδόν ότι θα ήθελα, αλλά μου έμεινε και το παράπονο, του να θέλω ακόμα μια συναυλία, με τον Σαββόπουλο μόνο του :)!