Μήπως να ξαναρχίσω;

Έχω πραγματικά πολύ καιρό να γράψω στο blog μου. Σχεδόν μπορώ να πω ότι το εγκατέλειψα, ενώ είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι ίσως μπορώ να διατηρώ δύο! Δεν θα απολογηθώ! Πολλά έγιναν από το καλοκαίρι, μέχρι σήμερα. Κατάφερα και επιτέλους γύρισα σελίδα στην ζωή μου και ξαναβρίσκω τους ρυθμούς μου... σιγά-σιγά.

Ευχαριστώ όλους τους φίλους, που διακριτικά με προέτρεπαν να στρωθώ και να γράψω.

Ευχαριστώ τον κ. Άγγελο Μπάκα aka acrobat, που σχολίασε τόσο θετικά, τις ανταποκρίσεις μου, από το 3ο Συνέδριο. Ήταν μια πολύ σημαντική στιγμή για εμένα, που έγινα γραφίστρια εξαιτίας του Acro.

Ευχαριστώ την Elli, που αν και δεν γνωρίζω, επέμενε να με παροτρύνει και με έκανε να νιώθω ότι κάποιος εκεί έξω με διαβάζει. Elli διαβάζω όλα τα κείμενά σου στο Tobaccori ακόμα και αν δεν σχολιάζω και με τιμάει ιδιαίτερα η προτίμησή σου.

Ευχαριστώ τον Γιάννη Κωνσταντακόπουλο aka porcupine colors , για το πολύ θετικό σχόλιο στο blog του. Πραγματικά μεγάλη τιμή, γιατί είναι ένα από τα αγαπημένα μου blog.

Ένα πολύ ιδιαίτερο ευχαριστώ στην Evablue, που όσο έγραφα, με διάβαζε και με έκανε να νιώθω ότι τα όσα γράφω μπορεί και να είναι κάτι παραπάνω από προσωπικά! Και για την πρόσφατη έκθεση στο ελληνικό bookcrossing forum. Ομολογώ ότι όταν έλαβα το sms, από τον ZlatkoGr και μπήκα να δω με ποιον μάλωνε (από συνήθεια), εξεπλάγην πολύ!

Νομίζω ότι έχω αναφέρει όλους τους ηθικούς αυτουργούς για το come back! Για να αποδοθούν οι ευθύνες σωστά όταν θα με βαρεθείτε :)!

Έχω ήδη γράψει τις επόμενες ιστορίες αλλά και πολλές σκέψεις. Και υπόσχομαι να είμαι επιμελής. Δεν μπορώ να αρνηθώ ότι περισσότερο από καθετί, μου κάνει πολύ καλό να γράφω. Και μου έχει λείψει... Οπότε υπομονή. Θα βαρεθείτε να με διαβάζετε.