Όταν είμαι ερωτευμένη:
... μου κόβεται η όρεξη. Δεν το σκέφτομαι καν. Μπορεί να περάσουν μέρες και εγώ να ζω μόνο από καφέ. Και το ρημάδι δεν διαμαρτύρεται! Μόνο μερικές φορές, που νιώθω μια ελαφριά ζαλάδα!
... τα χειρότερα να μου συμβούν στη δουλειά, τα αντιμετωπίζω με χαμόγελο και αισιοδοξία. Δεν εκνευρίζομαι, δεν χάνω την ψυχραιμία μου, δεν στεναχωριέμαι και όλα φτιάχνονται. Όχι ότι όταν δεν είμαι ερωτευμένη δεν τα αντιμετωπίζω όλα! Απλά το στομάχι γίνεται κόμπος και νιώθω το έλκος να μου χτυπάει την πόρτα!
... περπατάω στο δρόμο και χαζεύω βιτρίνες. Όταν δεν είμαι, περπατάω βιαστικά και δεν βλέπω καν που πηγαίνω. Έχουμε δουλειές… Δεν θα χαζολογάμε τώρα!
... ακούω το κινητό μου. Επιλεκτικά… συγκεκριμένους ήχους μόνο! Από απόσταση χιλιομέτρων. Όταν δεν είμαι, το ξεχνάω στο γραφείο, το ξεχνάω σε συρτάρια, το βάζω στο αθόρυβο και ξεχνάω να το αλλάξω. Αγνοώ παντελώς την ύπαρξη του. Δεν με αφορά. Δεν είναι καν δικό μου.
... πίνω κρασί. Κόκκινο πάντα. Όταν δεν είμαι, μια μπυρίτσα και εκείνη χωρίς αλκοόλ.
... το αρνούμαι κατηγορηματικά. Εγώ; Η κυνική; Η σοβαρή; Η απόλυτη ορθολογίστρια; Η ισοπεδωτική ρεαλίστρια; Η αυταρχική αναρχοαυτόνομη; Όταν δεν είμαι, επιτρέπω στον εαυτό μου στιγμές χαζοχαρουμενίασης, χωρίς να φοβάμαι ότι κάποιος θα με «μυριστεί».
Ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου, είπε κάποτε σε μια δύσκολή του, στιγμή «Τους μεγαλύτερους έρωτες μου, τους έζησα μόνος μου» και γέλασα. Πολλά χρόνια μετά γελάω ακόμα… αλλά με τον εαυτό μου.
Καλό Μήνα ;)
... μου κόβεται η όρεξη. Δεν το σκέφτομαι καν. Μπορεί να περάσουν μέρες και εγώ να ζω μόνο από καφέ. Και το ρημάδι δεν διαμαρτύρεται! Μόνο μερικές φορές, που νιώθω μια ελαφριά ζαλάδα!
... τα χειρότερα να μου συμβούν στη δουλειά, τα αντιμετωπίζω με χαμόγελο και αισιοδοξία. Δεν εκνευρίζομαι, δεν χάνω την ψυχραιμία μου, δεν στεναχωριέμαι και όλα φτιάχνονται. Όχι ότι όταν δεν είμαι ερωτευμένη δεν τα αντιμετωπίζω όλα! Απλά το στομάχι γίνεται κόμπος και νιώθω το έλκος να μου χτυπάει την πόρτα!
... περπατάω στο δρόμο και χαζεύω βιτρίνες. Όταν δεν είμαι, περπατάω βιαστικά και δεν βλέπω καν που πηγαίνω. Έχουμε δουλειές… Δεν θα χαζολογάμε τώρα!
... ακούω το κινητό μου. Επιλεκτικά… συγκεκριμένους ήχους μόνο! Από απόσταση χιλιομέτρων. Όταν δεν είμαι, το ξεχνάω στο γραφείο, το ξεχνάω σε συρτάρια, το βάζω στο αθόρυβο και ξεχνάω να το αλλάξω. Αγνοώ παντελώς την ύπαρξη του. Δεν με αφορά. Δεν είναι καν δικό μου.
... πίνω κρασί. Κόκκινο πάντα. Όταν δεν είμαι, μια μπυρίτσα και εκείνη χωρίς αλκοόλ.
... το αρνούμαι κατηγορηματικά. Εγώ; Η κυνική; Η σοβαρή; Η απόλυτη ορθολογίστρια; Η ισοπεδωτική ρεαλίστρια; Η αυταρχική αναρχοαυτόνομη; Όταν δεν είμαι, επιτρέπω στον εαυτό μου στιγμές χαζοχαρουμενίασης, χωρίς να φοβάμαι ότι κάποιος θα με «μυριστεί».
Ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου, είπε κάποτε σε μια δύσκολή του, στιγμή «Τους μεγαλύτερους έρωτες μου, τους έζησα μόνος μου» και γέλασα. Πολλά χρόνια μετά γελάω ακόμα… αλλά με τον εαυτό μου.
Καλό Μήνα ;)
Θεσσαλονίκη 1/4/2009
