Αφήσαμε λίγο στην άκρη τις εργασίες και τα projects, που είχαμε αναλάβει τις προηγούμενες εβδομάδες, για να πειραματιστούμε στο studio. Δύο εργασίες. Ένα πορτρέτο και ένα αντικείμενο.
Το πρόβλημα είναι ότι στο studio, δεν έχουμε πρόσβαση 24/7, όπως έχουμε σε οποιαδήποτε άλλη φωτογραφία, που προκύπτει. Θέλει οργάνωση και συντονισμό. Αφού, λοιπόν, παρακολουθήσαμε το σχετικό τεχνικό μάθημα, όπου φωτογραφίσαμε σε διάφορες τεχνικές και φωτισμούς, ζητήσαμε από γνωστό-άγνωστο φίλο φωτογράφο, να μας φιλοξενήσει στο studio του, για να πειραματιστούμε λιγάκι. Δεν ήμασταν πολύ σίγουρες για τις γνώσεις μας και αποφύγαμε να ζητήσουμε τη βοήθεια μοντέλων. Μέχρι τουλάχιστον να αποκτήσουμε μια σχετική εξοικείωση, με τον εξοπλισμό και το φως. Και βρεθήκαμε Κυριακή, μεσημέρι, τέσσερις συμφοιτήτριες, να εναλλασσόμαστε σε ρόλους κλειδιά για την φωτογράφηση. Μια στην λήψη, μια στο φωτόμετρο, μια στα φώτα και ανακλαστήρες και μια μοντέλο. Υπό την διακριτική επίβλεψη του επαγγελματία φωτογράφου, που προσπαθούσε να μας βοηθάει, όπου κολλούσαμε. Και έκανε το μοναδικό πράγμα που βρίσκω ενδιαφέρον στο studio… φωτογράφιζε την φωτογράφιση…
Εντυπώσεις 1: Είναι ωραία να συμμετέχεις σε μια τέτοια διαδικασία. Είναι ομαδική δουλειά, που μπορείς και λειτουργείς δημιουργικά και ως μονάδα και ως σύνολο. Πόσο μάλλον όταν έχεις καλή χημεία με την ομάδα.
Εντυπώσεις 2: Είναι απίστευτο το συναίσθημα, του να δουλεύεις με το φως και την σκιά. Δημιουργούνται εικόνες, ακόμα και χωρίς αντικείμενα-υποκείμενα. Η ποσότητα, η πυκνότητα, η ένταση και η διάχυση στον χώρο, λειτουργούν τόσο διαφορετικά, από ότι εκτός στούντιο. Και ξαφνικά αισθάνεσαι πολύ μικρός και πολύ ποταπός, που δυσκολεύεσαι να «δαμάσεις» το τεχνητό φως, ενώ άλλοι, πολλά χρόνια πριν από εσένα, κατάφεραν και «δάμασαν» το φως του ήλιου.
Εντυπώσεις 3: Κάθε αρχή και δύσκολη. Σε κάθε ρόλο. Ας πούμε ότι έχω καταφέρει να αισθάνομαι ασφάλεια, πίσω από την φωτογραφική μηχανή. Τουλάχιστον, βρίσκομαι σε ένα στάδιο, όπου μπορώ την ίδια την στιγμή, που κάνω την λήψη, να ξέρω αν θα είναι μια σωστά, τεχνικά φωτογραφία. Παρά το γεγονός ότι φωτογραφίζουμε, με φιλμάκι. Αλλά τον ρόλο μοντέλο, πρώτη φορά τον έκανα. Και ήταν πολύ αμήχανα στην αρχή, αλλά τελικά μετά, ας πούμε ότι έφυγε το τρέμουλο.
Εντυπώσεις 4: Θέλει πολύ μεγάλη αυτοπεποίθηση, να δέχεσαι να φωτογραφίζεσαι, χωρίς μακιγιάζ, χωρίς κομμωτή, χωρίς στυλίστα, χωρίς ιδιαίτερα ρούχα. Άσπρα και μαύρα για να γράψει το δέρμα και όποιος/α αντέξει. Η πραγματικότητα, είναι πνιγμένη στην ατέλεια, αλλά είναι τόσο αφοπλιστική, που γίνεται και απίστευτα γοητευτική. Εξάλλου είμαστε οι ατέλειες μας και αυτές είναι κομμάτι του χαρακτήρα μας και των όσων έχουμε ζήσει.
Εντυπώσεις 5: Πως ακριβώς γίνεται η συνεργασία φωτογράφου-μοντέλου; Εντάξει στους άλλους ρόλους, τα πράγματα είναι εύκολα. Ο καθένας κάνει, αυτό που πρέπει. Δεν σου λέει ο φωτογράφος «φωτομέτρησε». Ή δεν σου λέει ο φωτογράφος, κράτα τον ανακλαστήρα. Το κάνεις αυθόρμητα. Αλλά το μοντέλο, περιμένει, αμήχανα, να του πουν τι πρέπει να κάνει. Το ζητάς; Το προτείνεις; Το υποβάλεις; Του ζητάς να αυτοσχεδιάσει και ότι γίνει; Δύσκολο! Πάντως σύντομα, θα γίνει και πάλι φωτογράφηση studio αλλά με μοντέλα και ελπίζω να μην τα ταλαιπωρήσω πολύ!
Περισσότερες φωτογραφίες σε facebook!
